SINIR ""10"" OYYY! ""250"" YORUMMM!!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)
Bu bölümü sevgili sevgigumus1981 ablama ithaf ediyorum...💛
Sırlar Kapısı...
Kuzey Kara...
Mükemmel bir hayat, kusursuz bir aile. İyiliklerle dolu bir hayat, nefret, öfke, yalan dolan, harika bir anne, baba. Bütün kötülüklerden habersiz evlatlar. Bütün gizli kapıların ardına bir korku, saklı bir gerçek, dehşet bir geçmiş...Bunların hepsi tamamen korku, ve dehşet..
Ayliz'in söyledikleri kafamı kurcalıyordu. Düşman diyordu karanlık diyordu, eziyet diyordu. Annem ne yaşamıştı? Babam ne yapmıştı? Nasıl bir gençlikleri olmuştu? Ya da babam anneme ne yapmıştı? Geçmişte başlarına neler geldi? Bu soru işaretleri bende dehşet içinde merak uyandırmıştı.
Peki nasıl öğrenecektim? Babama sorsam? Asla söylemezdi! Geçmişini sır gibi saklayan adamdı, bütün sorularım heba olurdu. Anneme sorsam? O da babam gibi beni geçiştirirdi. Annem babama çok benziyordu çünkü ondanda kolay kolay laf alamazdım. Bizim bilmediğimiz bir şey sakladıklarını anlamıştım birleşen parçalarla. Ama hâlâ eksik bir parça vardı onu da bulmam gerekiyordu.
"Oğlum?"
Babamın sesiyle irkilerek ona baktım.
"Efendim baba?"
"Ne düşünüyorsun? Bir dalgınsın?"
Gözlerini kısmış durum tespiti yapıyordu, benim babam çok zeki adamdı. Söylemesende ne olduğunu anlar, anlamasa da onu öğrenene kadar bırakmazdı. Annem bu yüzden çok şikayetçiydi babamdan.
Öğrendiklerimi babamın bilmesi sıkıntı yaratırdı bana, öğrenmemem için bir sürü engel koyardı önüme, iyice imkansız yapardı işimi.
İnandırıcı olmak için gülümsedim.
"İyiyim baba, gece geç yattım uykusuzluktan"
"Emin misin?"
"Eminim baba"
"Bana söylemek istediğin bir şey yok mu?"
İşte böyle köşeye sıkıştırmayı da seviyordu, insanı ister istemez strese sokuyordu. Şuan beni çok geriyordu.
"Hayır..."
Sözümü kesen annemin sesi olmuştu.
"Çocuğa niye karışıyorsun Baran! Rahat bırak oğlumu! Uykusuz kalmış işte neyi kurcalıyorsun hâlâ!"
Beni hep kurtaran annem olmuştu o yüzden ona minnettardım, ne zaman zorda kalsam annem yetişirdi imdadıma.
"Oğlumu anlamaya çalışıyorum Özüm! Sence ben bu yalanı yiyecek adam mıyım? Kuzey uykusuz kaldığı zamanlar dalgın değil öfkeli, huysuz oluyor kardeşleriyle o yüzden anlaşamıyor! Oğlumuzu bana anlatma!"
Allah kahretsin ki doğruydu uykusuz kaldığım gecelerde hiç çekilmezdim ya Ayliz'e çatardım ya da Almina'ya onlar da sevmezdi bu huyumu.
"Şu şüpheci hallerin benim ömrümü aldı! Senin gibi belki her anı bir anına uymuyor belki nerden biliyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)
Genel KurguÖzüm Sancak; Geçmişinden gelen izler ve bu izlerin hatırlattığı acılar yüzünden bir türlü yüzü gülmeyen bir kız. 24 yaşına gelmiş ama hayattan beklentisi kalmayan, umudu tükenmiş bir kız. Hiçbirşeyin yolunda gitmeyeceğine tamamen inandığı bir zamand...
