22. Bölüm

499 42 30
                                    


İmkânsız Aşk..

Özüm Kara;

Her defasında dönüp dolaşır aynı şeyi yaşadığını düşünürsün, yaşadığını hissedersin. Ama yaşarsında hayatın bundan ibarettir çünkü dönüp dolaşıp aynı sona geliyorsun.

Belki acı veriyor, belki kalbini yerinden söküyorlar, belki de zaman zaman nefes bile alamaz oluyorsun.

Ama alışıyorsun daha az acıyor canın kabuk bağlıyor kalbindeki acı.

Alışmıştın, kabullenmiştin.

Mecburdun sonuçta.

Acı bir gülümseme bırakıyordu yüzünde.

Ekleniyordu üstüne gözyaşların..

Çaresizliğin, ve en çokta yalnızlığın.

Kalbindeki daha ağır basıyordu acı kimsenin duymayacağını bildiğin halde kendini boşluğa bırakıp feryat ede ede ağlıyordun.

Duysunda, kurtarsın istiyordun ama biri gelipte tutmamıştı elini, uzatmamıştı o yardım elini.

Dünyan başına yıkılıyor sanki fırtınalar, şimşekler çarpıyor korkuyla onlarla gözyaşlarınla beraber eşlik ediyordun.

O günden sonra emin olmuştun hiç bir zaman umut dolu olmayacağını, olamayacağını görmüştün.

Yoktu senin hayatında bir mutluluk, yada huzur bulacağın bir kaynak. İmkansızdı bundan sonra sana mutluluk.

Hayat sonuçta çok görmüştü sana mutluluğu.

Mahkûm etmişti acılarınla yaşamaya. Boyun eğip kabullenmek zorundaydın.

Acıyla yine gülüp kaderimde buda varmış demeden yapamıyorsun. Nasıl yaşadıysam yine bu şekilde yaşayacağım.

Sonunun böyle başlayıp böyle biteceğine o kadar çok emindin. Düşe kalka yaşayacağından adım kadar emindin.

Öylede olmuştu..

Ama başına geleceklerden habersizdin.

Birgün gelicek devran dönecekti.

Birgün diyecektin ki geçmişte yaşadığım acılar bir hiçmiş.

Çünkü sana acının alasını yaşatan adamı tanıdığın zamanda emin olacaktın.

Şükredecektin geçmişte yaşadıklarına gitmek isteyecektin yeri geldiği zaman. Ama asıl bundan sonra imkansızdı senin için.

İstesende, ne gidebilirdin, nede kaçabilirdin.

Yüreğine düşen o kor ateş izin vermeyecekti.

Öylede oldu gidemeyip yine o zalim adamın hayatına sonsuza kadar girmiş oldun.

Korktun, çok acı çektin, elinden bütün hayatın alındı.

Mutluluk haram bile dedin ama birgün o mutluluğu yaşayacağını tahmin edemedin.

Gençliğini elinden alan adama tutulmuştun.

Mutlu olmak istemiştin olamayacağını düşünmüştün.

Kendini kahredip durmuştun taki o güne kadar seni sevmeyeceğine garanti bile vermeyen adam seni sevene kadar.

İmkansız dediğin mutluluğu yaşamaya başlamıştın.

Gözlerini kapayıp huzurla şükür çekmiştin.

Bütün acıların bittiği için şükürler olsun deyip durmuştun..

BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin