BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

29. Bölüm

SINIR : ""20"" OYY!!! ""100"" YORUMMM!!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!!)

Ölüme adım adım..

Baran Kara;

İmkânsız..

Ne kadar çok inandırır buna kendini her insan..

Her yaşadıkları imkansız gelir lügatında vardır çünkü.. Hep en kötüsünü yaşayarak deriz imkansızı. Mutluyken aklımıza dahi gelmez..

Neden tam tersini düşünmezdilerki iyiyken kötüyü yaşayamayız neden demezdiler.

Yaşamak imkansız dersin, ama yaşarsın. İlla bir şeyi yaşayamamak için kendinde bir bahane bulursun..

Ama şunu unutuyordular hiç bir zaman imkansız diye bir şey yoktur..

İnsan istediği zaman o imkansızı aşabiliyordu.. Sadece istesin yeter.

Biz Özüm'le imkansızdık. Ama hep imkansız dediğimiz şeyleri yaşadık çok kez yanıldık.

Kurtulmak isterken, sevgili olduk bir çıkış yolu ararken evlendik. Kırıp döküp yine ayrılmanın yollarını aradık.  Ama o arada sevdalandık.

Asıl bizi zorlayanda sevmekti ya, sevdikte ne oldu?? Elimize yüzümüze bulaştırdık.

Beceremedik sevmeyi, olamadık biz olmayı evliliğimizin temelini sağlam tutamadık.

Ama onsuzda olmuyordu, onlaykende..

Sonunda her ikimizinde istediği olmuş boşanmıştık. Asıl zor olan ayrıldıktan sonraydı.

Ne o yaşayabilmişti, nede ben nefes alabilmiştim..

Ne yaşarsak yaşayalım ben Özüm'süz bir hayat yaşamak istemiyordum. Onsuz olmazdı.

Olmuştuda sonunda bu sefer sil baştan yapacaktık çok yeni başlayacaktı her şey tabi şu oyun bittikten sonra.

Herkesin bizi hâlâ kavgalı olduğumuzu sandığı meselesi.

"Abi sen ciddimisin ya??"

Hayretle bana bakan Mert'e kaşlarımı çattım.

"Evet!!"

"Nasıl olur bu?? Ben o kadar siz barışın diye emek verdim!! Siz nasıl barışmazsınız?? Biz gittikten sonra hiç bir şey yaşamadınız mı yani??"

"O konuyu başka zaman konuşacağız hani biz bize olacaktık Mert?? Artık anlayın Özüm'le artık biz olamayız!! Hiç bir şey yaşanmadı sizin yüzünüzden yine kavga ettik!!"

Külliyen yalandı bilmiyorlardıki gecenin sonunda hasret giderdiğimizi, tekrar bir araya geldiğimizi.

Onu tekrar ama tekrar sevdiğimi. Her şeyin bir son bulduğunu hiç biri bilmiyordu.

"Nasıl barışmadık ya??"

Kaşlarım daha çok çatıldı.

"Sizin plânınızdı demi??"

"Evet"

"Çabalamayın artık bizden olmuyor!! Bitti diyorum size!! Bitti!! Özüm'le bizim bir sonumuz yok!! Anlayın artık!!"

Sert çıkışımla inanmış olmalılarki yüzleri düşmüştü. Yarın zaten öğrenecektiler bugün biraz çeksinler cezalarını.

"Aşktan soğutuyorsunuz beni ya!!"

Mert'e tek kaşım havada ona döndüm.

"Derken??"

"Ben Leyla'dan hoşlanıyorum"