BENİ ÇOK SEV (Cefâpîşe Serisi 2)

55. Bölüm

SINIR ""5"" OYYY!! ""200"" YORUMMM!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)

Şarkıyla beraber okuyabilirsiniz

Bu bölümü çok sevgili YaLnIzBahar ithaf ediyorum efenim..😇♡♡

Kaybolan Mutluluk...

Baran Kara;

Gözlerimiz çok kıymetliydi bizim için, çünkü bütün duygular orada saklıydı, bütün duygular orada gizliydi, tek hissedebildiğin duygular gözlerinin içindeydi! Onlar olmasa göremezdin, hissedemezdin! Mutluluğu, aşkı, acıyı hissedemezdin! Bu kadar değerliydi işte o gözler! O kadar hayatın bir parçasıydı senin için.

Benim için de öyleydi! Eğer benim gözlerim olmasaydı Özüm'ü bulamaz, sevemezdim! Bu yüzden çok kıymetliydi ya bu gözler.

Bakışlarım tekrar sıkmış olduğu ellerine gittiğinde boğazımı temizledim! Gözlerine tekrar baktım.

"Tek taşın nerede!"

Bu benim için önemliydi! Ya gelirken karımın parmağında o yüzüğü olmadığını gören erkekler karıma asıldıysalar? Bu dünyayı onların başlarına yıkardım! Böyle bir şeyin nasıl mantıklı açıklamasını yapabilirdi zaten.

O da parmaklarına bakıp ellerini karnına koyup alayla gülümsedi.

"He sen onu merak ettin! Tabii açıklamasını seve seve yaparım! Parmaklarım o kadar çok şişti ki! Artık sıktığı için bende çıkardım! Doğuma kadarda takmam zaten! Hem bu seni neden ilgilendiriyor?"

Kesinlikle bir bahaneydi bu! Daha 4 aylık hamileydi! Parmakları bu kadar çabuk şişmesi hiç normal değildi. Dişlerimi sıktım öfkeyle.

"Sen benim karım olduğunu hâlâ unutuyorsun herhalde Özüm! Baran Kara'nın karısı isen hâlâ o yüzük asla çıkmayacak!"

Başını hafif yana döndürüp gözlerinde birikmiş olan göz yaşlarını silip bana döndü benim gibi olan öfkesiyle.

"Bana ne yapacağımı söyleyemezsin! Ben Baran Kara'nın eski karısıyım! Senin karın olacak kadın bak burada! Beni şu halimle delirtme Baran Kara!"

Hâle'ye ne diyeceğini bilerek baktı.

"İşte böyle çekilmez adam! Çok mutlu olacağız diyorsun ya hani!"

Bakışları tekrar beni bulduğunda yutkundu zorlukla.

"Ben gidiyorum Baran Kara! Evlenecek olduğun karınla ve yapacağınız çocukla tek dileğim! Mutsuzluklar! Ben acı çekiyorsam sizde acı çekeceksiniz! Sizde gülmeyeceksiniz! O çocuklar ise bir kere olsun gün yüzü görmez inşallah! Çok şanssız çocuklar olacaklar! Benim bebeklerim ise çok şanslı çocuklar olacak! Çünkü benim gibi anneleri olacak! Bir Kara olarak doğmayacaklar! Bir Sancak olarak doğacaklar!"

Ellerimi masaya vurdum bütün öfkemle.

"Onlar bir Kara olarak doğacaklar! Baran Kara'nın çocukları olarak dünyaya gelecekler! Sen artık bir Özüm Sancak değilsin Özüm Kara! Sen Baran Kara'nın karısı Özüm Kara'sın! Bu hiç bir zaman değişmeyecek! Benim karanlık dünyama bir kere giren ve bir daha asla çıkmayacak olan kadınsın!"

Bu kadın hiç rahat durmuyordu!

Masaya yaklaşıp o da ellerini masaya vurup gözlerime baktı.