💜Part (35)💜

5.2K 651 10
                                    

Unicode
System created

                       💜35💜

        လဲ့ကျီက သစ်နွယ်များကို လက်ဖြင့်ဖယ်ရှာပေးပြီး မေနန်းဟွားသွားရန် လမ်းဖွင့်ပေးသည်။

"အရှင့်သား...."
"အင်း....."

       ဂူထဲကိုရောက်တော့ ပိုလို့မှောင်သွားတာကို တွေ့ရ၏။ ဂူလမ်းသည် လမ်းကွေ့လမ်းခွဲမရှိဘဲ တည့်တည့်ကလေးသာ ဖြစ်သည့်အတွက် လမ်းဆုံးတွင်ရှိသော အပြာရောင်အလင်းစတို့ကို လှမ်းတွေ့ရသည်။

       အပြာရောင်အလင်းစများသည် ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော မြေခွေးအမြှီးများမှ တစ်စတစ်စနဲ့ ထွက်ပေါ်လာနေသော အမှုန်လေးတွေသာ ဖြစ်ပေသည်။ မြေခွေးမိခင်ကြီး တဖြည်းဖြည်း ကြွေလွင့်နေပြီ။

       သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သတိထားမိသည့် အချိန်တွင် မြေခွေးဖြူလေးက တအုအုနဲ့ စတင်ငိုရှိုက်နေလေပြီ။ နှစ်ယောက်လုံး ချက်ချင်းမဆိုင်း ပြေးသွားသည်။ အနားလည်းရောက်ရော အဖြူရောင်အမြှီးတစ်ချောင်းက သူတို့ကို ရိုက်ထုတ်လိုက်လေ၏။

"ဝေးဝေးနေ......."

       မြေခွေးမိခင်ကြီး၏ အသံပင်။ လဲ့ကျီက ကိုးရောင်ချုပ်အစီအရင်ဖြင့် မျက်လုံးအရောင်ကို ပြောင်းလဲလိုက်ကာ သူတို့ထံလာနေသော ထိုအမြှီးကို သိပ်မပြင်းသောအားဖြင့် ရိုက်ချလိုက်လေသည်။

"ငါကချင်းချုံးမျိုးဆက်.... မင်းကိုဒုက္ခပေးဖို့ လာတာမဟုတ်ဘူး"
"ချင်းချုံး?"

        သူမ၏အမြှီးများသည် မေနန်းဟွားတစ်ဖက်စာလောက် ကြီးမားပြီး အပြာရောင်အလင်းစလေးတွေ ထွက်နေသည်။ အမွေးတွေက အင်မတန်လှပတာကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူမသားလေးဟာလည်း ထိုနည်း၎င်း လှပလာနိုင်သည်။

        အမြှီးတွေကြား ပျောက်နေသော သူမ၏မျက်နှာလေး ပေါ်လာပေပြီ။ လူသားတစ်ယောက်အသွင်နှင့် ရင်ခွင်ထဲတွင် သူမသားလေးကို ပွေ့ထားသည်။ သူမက ကျိုက်လဲ့ကျီနဲ့ မေနန်းဟွားကို တစ်လှည့်စီကြည့်ပြီး

"ရှင်တို့ကျွန်မသားလေးကို ကယ်ခဲ့တာလား"
"ဟုတ်တယ်"

"ကျွန်မရဲ့ကျောရိုးက ကျိုးနေပြီမလို့ အရှင့်ကိုထပြီး ဂါဝရမပြုနိုင်တာ ခွင့်လွှတ်ပေးပါ"

System created (Completed)Where stories live. Discover now