KORUMA MI? O DA NE?

78.

Son dilimimi ağzıma attığımda, baygınlıkla Çağlar'a yaslandım.

"Sevgilim sence de fazla yemedin mi?"

"Napim çok güzel olmuş."

"Gerçekten mi?"

Elif'e kafa sallayıp suyumdan yudum aldım. Gülümseyerek yerinde kıpırdandı. Çağlar'a baktığımda, bana bakıyordu. Saçımı kulağımın arkasına aldı ve kulağıma eğildi.

"Beni de yesene!"

Utançla gülümseyerek kafamı eğdim. Kulağımın altını öpüp, kolunu omuzuma atarak kendisine çekti.

"Güzel kızım!"

Utançtan yanaklarım kızarırken, ondan biraz ayrıldım ve sırtımı gövdesine yaslayarak bakışlarımı Begüm ablaya çevirdim.

"Senin büyük oğlan ne yaptı?"

"Çalışıyor şu an. Ne yapsın gece gündüz şirkette bilgisayar başında."

"Bugünlerde de zor tabi."

"Sen onu bırak, çocuk işini ne yaptınız?"

"Yani bir şey yapmadık. Düşünüyoruz şu an."

Kıkırdayıp elime vurdu şakasına. Gülümseyip elimi karnıma koyup ovaladım. Çağlar da bana destek verircesine, omuzumdaki kolunu aldı ve karnıma koydu. Ah bir bilsen içimde ne olduğunu.

"İzel abla, nasıl tanıştınız anlatsana!"

"Kız sorma öyle şeyler!"

"Niye ya?"

"Niye kızıyorsun Begüm abla. Sorsun bir şey olmaz."

Elif elindeki telefonu masaya bıraktı ve dikkatle bana bakmaya başladı. Eskilere doğru gidip ilk tanışmamızdaki halimi düşündüm.

"Biz şirkette tanıştık. Kendisi benim korumamdı."

"Nasıl yani?"

"Şöyle ki, ben halamlarda kalıyordum ve beni sevmiyorlardı. Gidip geldiğim yerlerde tehlikeli olduğu için şirket sahibi arkadaşımın babası bana bir koruma ayarladı. Yani Çağlar'ı."

"Vay be! Şansa bak!"

"Her gittiğim yerde birlikte olunca, seni koruyup kollaması hoşuna gidiyor tabi. Tek sığınağım o kalmıştı. Kendisi de itiraz etmedi."

Hafiften dolan gözlerimi sildim. Gerçekten tek sığınağım kendisiydi.

"Peki evlenme teklifi?"

"Aslına bakarsan evde oldu. Yani biz film izlemiştik ve bir anda teklif etti. Öyle çok lüks değil ama yeterliydi bence."

"Yaa çok güzel."

"Öyle, var mı senin sevgilin?"

"Hayır, yok."

Dudak büzüp, geriye yaslandı. Gerçekten olmadığının kanıtıydı bu yüz ifadesi.

"Begüm abla biz müsadenizi isteyelim. Başka bir gün de bize gelirsiniz."

Çağlar ayağa kalktığında, ona eşlik ettim ve sarılarak evlerinden ayrıldık. Kendi bahçemize geçtiğimiz an, derin bir nefes alarak elini belime atmıştı. Eve girdiğimizde de beni kucağına alıp koltuğa yatırdı. Kahkahalarımın arasında kafasını göğsüme koymuştu.

"Napıyorsun?"

"Kaç saattir oturuyoruz kıçım ağrıdı!"

"Evet ya!"