HAYAT GİBİ ✓

49| Olmuyor Bak

HELLOOOOO! N'ABERSİNİZ?

Çok özlüyorum be :(

Bu hafta özel bölüm gelmedi ama elimdekini bitirip yarın atmaya çalışırım.

İyi okumalar...

💛💚

Aralık perdesinden görünen gökyüzüne baktı Doruk, sabah olmak üzereydi. Ama yaklaşık bir saat önce uykusundan sıçrayarak uyanmış sonra da bir türlü uyuyamamış, yatakta dönüp durmuştu.

Komodinin üzerinde duran telefonunu aldı eline ve sebepsizce Asiye ile olan konuşmalarına girdi. En son ayrılmadan birkaç saat önce sesli mesaj atmıştı. O kadar çok dinlemişti ki ezberlemişti artık. "Günaydın sevgilim. Gece attığın mesajı görmemişim kusura bakma, erken uyumuşum dün. Ama tabi senin aklına daha fantastik şeyler gelmiş. 'Asiye başına bir şey gelmiş olmasından endişeleniyorum. Asiye korkmaya başladım. Bak geleceğim şimdi. Ha tamam, Ömer ile konuştuk iyiymişsin.'"

Sesini kalınlaştırarak onu taklit etmesine belki de yüzüncü kez güldü Doruk. O an yüzünde olan ifadeyi görebilseydi keşke, dünyalara bedeldi onun için her bir gülüşü. Ses kaydı devam ederken telefondan Asiye'nin kahkahası duyuldu ve devam etti yumuşak sesiyle. "Benim için endişelenmeni de seviyorum canım sevgilim. Başa dönecek olursak uyuduğum için sana 'huzur veren sesimle' iyi geceler şarkısı söyleyemedim. Ben de seni seviyorum ve aynı senin gibi yanından ayrıldığım an özlemeye başladım. Bak hatta birazdan seni göreceğim diye elim ayağım titriyor heyecandan."

Asiye yine gülerken gözleri doldu Doruk'un, gülüşünü görmeyeli uzun zaman olmuştu. "Tamam tamam, bozulma. Kaşlarını da çatma hemen. Özledim işte ben de ama birazdan görüşeceğiz diye senin gibi dışa vurmuyorum." Doruk'un aklına ilk dinlediğinde gerçekten kaydın bu kısmını kaşlarını çatarak dinlediği gelince gözlerini kapattı ve kafasını yatak başlığına dayayıp kaydın devamını dinlemeye başladı.

"İyi geceler şarkısı söyleyemedim sana, günaydın şarkısı ile telafi etmeye çalışayım. Ne söylesem? Ne söylesem? Buldum. 'Kırık kalbimin son ümitleri, çiçek açtı ilk bakışınla. Bir hayaldi bu sevgimiz, huzur oldu dokunuşunla. Ne yaparım ben yar sensiz? Derdimi kime söylerim? Hasretinden gece gündüz ağlar yüreğim.' Asiye kaçar yoksa otobüs kaçacak. Seni seviyorum."

Asiye'nin sesli mesajının ardından otomatik olarak kendi attığı, şarkının devamını söylediği mesaj oynatılmaya başlandı telefonda. "Aşkım benim, meleğim söyle sensiz neylerim? Görmediğim bir gün bile neler çeker kalbim benim? Sevinçle her zaman, birlikte ellerimiz. Tarihlere kazınacak bu ebedi sevgimiz."

Gözlerinden akan yaşlar yanaklarında intihar ederken çatallı çıkan sesiyle tekrar etti şarkının nakaratını. Mesajlarda yukarı çıktıkça gözyaşları artıyordu. Neler yaşamışlardı sahiden? Asiye'nin ilk baştaki utangaç haline gülümserken birazdan okula gidince onu kollarının arasına alamayacağı aklına gelince "Allah kahretsin seni Doruk." dedi. "Allah senin belanı versin."

💛💚

Asiye okula girerken ördüğü duvarların beraberinde getirdiği yalandan gülümsemesini takınarak sınıfa doğru yürümeye başladı. Kapıyı açıp "Buyurun Asiye Hanım." diyen Oğulcan'a gülerek içeri girdiğinde her zamanki yerinde oturmuş, kendisine bakan Doruk'u gördü.

Yüzü düşerken bakmamaya çalışarak yerine geçti ve çantasını bırakıp sırasına oturdu. Doruk ona bakarken önlerini topladığı saçları gülümsemesine sebep oldu. Eli istemsizce bileğindeki tokaya gitti, baş parmağı ile üzerini okşarken "Harbiden salaksın." diyen sesle ne ara geldiğini fark etmediği Berk'e döndü.