HAYAT GİBİ ✓

38| Çok Korktum

Hepinize merhaba, nasılsınız?

Bölüme geçmeden önce söylemeliyim ki bu bir güzelleme değil tepki bölümü. Ekrana veya basına yansıyan/yansımayan kadına şiddet olaylarını düşünüp tiksinirken yazdım.

 Anlatabildim mi, kendi hissettiklerimi hissettirebildim mi bilmiyorum ama ben duyguları geçiremesem bile siz hissetmeye çalışarak okuyun lütfen. İyi okumalar <3

Özgecan, Pınar, Azra, Eda, Emine, Aleyna ve adını sayamadığım daha nicelerine sevgi, saygı ve rahmetle...

***

"Harika!" dedi Ömer okuldan çıkan Harika'nın peşinden. Harika ona dönüp "Bu aralar hiç seninle uğraşacak modda değilim. Çekil git başımdan." dedi ve yürümeye devam etti.

Ömer arkasından bakarken "Sadece nasıl olduğunu soracaktım." dedi kendi kendine. Yengesinin anlattıklarından sonra dayanamamış nasıl olduğuna bakmaya gelmişti ertesi gün.

Çalan telefonunu cebinden çıkardığında Suzan Hanım'ın aradığını görünce başta kararsız kalsa da oflayarak açtı telefonu.

Karşıdan Suzan'ın heyecanlı sesini duyunca istemsizce gülümsedi. "Ömer, durumları biliyor musun, bilmiyorum ama ben çalışmaya başladım ve bugün biraz avans aldım. Hadi gel sen, ben, Harika birlikte bir yemek yiyelim."

"Yok Suzan Hanım, sağ olun." "Ömer hadi ama kırma beni. Kazandığım ilk para ile oğlum ve kızım ile vakit geçirmek istiyorum."

Ömer gözlerini kapatıp bir nefes çekti içine. Suzan'ın sadece vicdanını rahatlatmaya çalıştığını düşünüyordu. Ama yine de kırmamak için "Peki Suzan Hanım, gelirim." dedi.

Suzan sevinçle "Tamam, o zaman. Harika ile tekrar yemek yemeyi denemek, nasıl desem? Rahatsız etmez seni, değil mi?" deyince "Yok, benlik bir problem yok. Ama Harika'yı bilemem." diye cevap verdi. "Harika kabul etse de etmese de sen benim oğlumsun ve beni görmeyi kabul ettiğin sürece yanında olacağım. Ben sana adresi mesaj atarım." deyip Ömer'den aldığı onayla telefonu kapattı.

Ömer, Suzan'ın attığı adrese doğru yola çıktı. Otobüsü kaçırmıştı, bir sonraki otobüsü beklerse geç olacağı için yürümeye başladı.

Adrese yaklaştığında duyduğu kısık sesli ağlama ile bakışlarını sese doğru çevirdi ve yolun karşısında iki erkeğin bir duvar önünde, olduğu yerden sarışın olduğunu seçebildiği bir kızı aralarında sıkıştırdığını gördü.

Adımlarını yolun o tarafına yönlendirip yürümeye başladı. Yanlarına yaklaştıkça duyduğu ses netleşiyordu. "Yapmayın ne olur, gitmek istiyorum ben. Lütfen bırakın."

Duyduğu sözlerle yüreğinin içine bir yangın düştüğünü hissetti. Ardından adamlardan birinin "Bize sökmez kızım bu 'İstemem, yan cebime koy.' ayakları. Sen de istiyorsun, belli." sözleri ile içindeki yangının kül olup onları yakmasını umarak adımlarını hızlandırdı.

Kızın git gide netleşen sesi tanıdık gelince adımlarını durdurdu Ömer. Duyduğu hıçkırık ve "Yalvarırım bırakın beni." diyen sesle kendine geldi ve elindeki çantasını yere atıp hızla yanlarına vardı. Adımları durduğunda elini Harika'nın kolunu sıkan adamın koluna attı.

Gördükleri elle üçünün de bakışları Ömer'e döndü. Ömer bakışlarını adamlarda gezdirdi birkaç saniye. İkisinin de yüzlerinden kafalarının yerinde olmadığı belli oluyordu. Eli ile kolunu tuttuğu yayvan bir şekilde "Bu kız bizim birader. Kendine başka mal bul." deyince kendini tutamayarak bir yumruk attı ve "Mal sensin şerefsiz." dedi.

Yere düşen adama sinirle bakarken kolunda hissettiği elle arkasını döndüğünde yüzünde bir yumruk hissetti. Harika "Ömer!" diye bağırdığında sadece "Korkma." dedi ve ona yumruk atan adama bir yumruk attı.