HAYAT GİBİ ✓

46K ÖZEL

HELLO! Maşallah diyelim aktifliğime hsfhhsj 46K için her birinize teşekkür ederim. İyi ki varsınız, desteğinizi her an hissetmek çok güzel. ❤

Bu bölüm beni hem yazarken hem okuyup düzenlerken üzen bir bölüm, Asiye'nin ağlamasına kıyamıyorum. Ayrıca Sultancı tarafım paşanızı biraz boğmak istiyor olabilir, sorry paşacılar.

İyi okumalar <3

✧✧✧

Bölüm Şarkımız-> Bengü: Güllerim Soldu

"Asiye neden keyfin yok senin? Doruk da bizi karşılamadı bugün kapının önünde. İyi misiniz siz?" diyen Aybike'ye "Doruk yok artık." diye kısa bir cevap verdi. "Benim için yani, yok artık."

"Nasıl ya? Ayrıldınız mı?" dedi Aybike inanamayarak. Asiye onu küçük bir baş hareketiyle onaylayınca "Oha!" tepkisine engel olamadı. "Kızım çok seviyordunuz birbirinizi. Ne oldu birdenbire?" Asiye bir nefes verip "Sonra konuşsak olur mu Aybike?" dedi. Sürekli aynı şeyleri anlatıp o anları hatırlamak istemiyordu.

Aybike "Sen bilirsin." derken çalan zille ayaklanıp sınıfa girdiler. Yerlerine oturduktan sonra gelen hoca yoklama aldıktan sonra "Gençler bugün serbestsiniz." dediğinde başını önündeki kitaba çevirdi Asiye.

Hocanın "Asiye, Doruk" diyen sesini duyunca bakışlarını ona doğru çevirdi tekrar. "Bize bir şarkı söylemek ister misiniz?"

Asiye istemediğini söylemek için dudaklarını aralamıştı ki Doruk'un sesi susturdu onu. "Yok hocam ya. Canım hiç şarkı söylemek istemiyor bu aralar."

Asiye dudak büktükten sonra "Peki, siz bilirsiniz." diyen hocaya "Ben söylerim hocam." dedi. Hoca gülümseyip "Peki Asiyeciğim." dedikten sonra biraz sessiz kalıp hangi şarkıyı söyleyeceğini düşündü Asiye.

"Güllerim soldu kaldırımlarda,

Gonca yüklü dallarıma ayaz vurdu.

Demlerim oldu son akşamlarda,

Bir nefeslik duraklarda çiçek açtım.

Bir tek sana güvenmiştim,

Öncem yoktu, sonram yoktu.

Soyundum, sevinç giyindim.

Sevinmek sanki bir suçtu.

Hani her şeyindim ben senin,

Hani kor dudaklındım,

Hani karlarda açan çiçektim,

Vazgeçilmezdim."

Asiye dolan gözlerini saklamak için şarkı bitene kadar kapalı tutmuştu gözlerini. Doruk'un "Hocam benim Burak Hoca ile konuşmam lazımdı da, çıkabilir miyim?" sesini duyunca açtı gözlerini. Doruk hocadan aldığı onayla sınıftan çıkınca kafasını sıraya gömdü Asiye.

Doruk sınıftan çıktıktan sonra boş olduğunu bildiği müzik odasına girdi. İçeri girince kapıyı kapattı ve olduğu yere çöktü sırtını kapıya dayayıp. "Özür dilerim güzelim." dedi. Asiye'nin güzel sesi hala kulaklarındaydı sanki. Aklına Asiye ile bu odadaki anıları dolarken gözlerinin de dolduğunu hissetti.

"Asiye, seni dinlemedik. Gel bakalım." diyen Burak Hoca'ya bakarak "Yok artık." dedi. "Hocam gerçekten bitirsek mi?" Burak Hoca onu kaşlarını kaldırarak reddettikten sonra "Gel bakalım Asiye, hadi." dedi tekrar. Asiye, Doruk'a memnuniyetsiz bir bakış atıp kalktı yerinden ve ona yakın bir yerde durduktan sonra "Hazırsan başlayabilirsin." diyen hocaya "Hocam, rüya." diye şarkısının adını söyledi.