ဒုတိယအကြိမ်...လက်ထပ်ခြင်း

Ch-5.1

အခန်း ၅ အပိုင်း ၁

ရှောင်းယိုနဥ်နှင့် သူမ၏အဖွဲ့က ဒုက္ခသည်များ၏ အာရုံစူးစိုက်မှုမှ လွတ်လာပြီး မကြာမီပင် ကောင်းကင်က မှောင်မိုက်သွားသည်။ နေဝင်ချိန်၏ ရောင်စုံအလင်းတန်းများက မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းတစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံထားပြီး လုံးဝ နီရဲနေသည်။ ပျော့ပျောင်းသော အလင်းရောင်က ရေထဲမှ လှိုင်းလုံးများကဲ့သို့ ရထားလုံးထဲသို့ ဝင်ရောက်လာကာ အလင်းရောင်က တလျှပ်လျှပ် တောက်ပနေသည်။

ယွမ်ကော်က အပြင်ဘက်သို့ ကြည့်ရန် ကန့်လန့်ကာကို မြှောက်လိုက်ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် မီးဖိုချောင်ခေါင်းတိုင်မှ မီးခိုးငွေ့များ ထွက်နေသည်ကို သူမ မြင်လိုက်ရသည်။ သူမ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းအပေါ် သူမ၏အာရုံစူးစိုက်မှုအဆင့်အရ ရွာတစ်ရွာဖြစ်မည်ဟု သူမ တွေးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အသိုက်သို့ ပြန်ရန် ကောင်းကင်ပေါ်တွင် ပျံသန်းနေသော ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသည့် ငှက်တစ်ကောင်မှ လွဲ၍ လူသားများ နေထိုင်သော အရိပ်အယောင်များကို သူမ မမြင်ရပေ။

ယွမ်ကော်က ကန့်လန့်ကာကို ပြန်ချလိုက်ပြီး ရှောင်းယိုနဥ်ဘက်သို့ ဦးညွှတ်လိုက်ကာ စကားပြောလိုက်သည်။ "သခင်မလေး ၊ ဒီနားမှာ နားနေစခန်း မရှိဘူး"

ရှောင်းယိုနဥ်က လမ်းလျှောက်လုံး အတွေးများထဲတွင် နှစ်ဝင်နေခဲ့ပြီး သူမ၏ အစေခံပြောသည်ကို ကြားသောအခါ ဖြည်းညှင်းစွာ တုံ့ပြန်ရန် ပါးစပ်ကို ဖွင့်ကာ "အမ်" ဟုသာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူမက ကန့်လန့်ကာကို အဆောတလျင် မလိုက်ပြီး လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ပြုတ်ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

လမ်းခရီးမှာ ဒုက္ခသည်တွေကို ဖြတ်ကျော်ရမှာက ပုံမှန်ပါပဲ၊ သူမ အဲ့တာကို ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ သူမကိုယ်သူမ ပြင်ဆင်ထားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုန ရှဲ့လို့အမည်ရတဲ့ သက်တော်စောင့်ရဲ့စကားတွေကတော့ သူမကို တွေးတောစေခဲ့တယ်။

မြို့ထဲမှာ သူတောင်းစားတစ်ယောက်ကို မြင်ရင် ချမ်းသာတဲ့သူတွေက သူတို့ကို ကူညီဖို့ ကြေးပြားတစ်ပြားလောက်ပေးလေ့ရှိကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီဒုက္ခသည်တွေက သူတောင်းစားတွေလို မဟုတ်ဘဲ လူတစ်ယာက်၊ နှစ်ယောက် မဟုတ်ဘဲ အဖွဲ့လိုက်အနေနဲ့ သွားလာနေကြတာပါ။၊ ဒီလူတွေကို ယာယီ ကယ်ဆယ်ရေး လုပ်နိုင်ရင်တောင် အရင်က သူတို့ ဖြတ်သွားခဲ့တဲ့ နေရာတွေလို ရွာတွေ တည်းခိုခန်းတွေ မရှိဘူး၊ ဒါကြောင့် ပိုက်ဆံ ပေးရင်လည်း သူတို့ သုံးစရာ နေရာ မရှိပါဘူး။ ပြီတော့ အဲ့လူတွေက သူတို့ရဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေကြောင့် တုန်လှုပ်နေကြတယ်။ ရထားလုံးကို မြင်လိုက်ရင် သူတို့က ချက်ချင်း ပြေးတက်လာတက်ပြီး ပရမ်းပတာ အခြေအနေအလယ်မှာ အန္တရာယ် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားနိုင်ခြေ ရှိတယ်။