ဒုတိယအကြိမ်...လက်ထပ်ခြင်း

Ch 5.3

အခန်း ၅ အပိုင်း ၃

"မင်းက အရမ်းမိုက်မဲတာပဲ၊ အသုံးကို မကျဘူး!" လျှိုအာက အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသမီးကို ဆွဲခေါ်သွားပြီး သူမက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အမြန်ပြန်လိုက်သွားသည်။ လျှိုအာက ရှောင်းယိုနဥ်နှင့် ယွမ်ကော်ဆီသို့ ရယ်မောပြလိုက်ပြီး လူကို အမြန်ဆွဲခေါ်ကာ ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။

"ဒီလူက တကယ့်ကို ရက်စက်တယ်။ အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသမီးက သူနောက်ကို လိုက်သွားပြီး ဘာတွေကြုံရဦးမလဲ မသိဘူး" ယွမ်ကော်က လျှိုအာ၏ နောက်ကျောကို မကြည့်တော့ဘဲ အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။ သူမက တူများကို ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ သခင်မလေးလက်ထဲသို့ မလွှဲပြောင်းပေးမီ နောက်တစ်ကြိမ် သုတ်ရန် လက်ကိုင်ပုဝါကို အသုံးပြုလိုက်သည်။ "သခင်မလေး ကျေးဇူးပြုပြီး စားပါ"

ရှောင်းယိုနဥ်က တူများကို ယူကာ အသံမြည်အောင်ပြန်ချလိုက်ပြီး "ကိုယ်ရံတော်ရှဲ့ ပြန်လာပြီလား?"

ယွမ်ကော်က သူမကို ကြောင်တောင်တောင် စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် သူမတို့နှင့် နီးသောအိမ်နှင့် ဘေးခန်းကို ခွဲခြားထားသည့်နံရံကို သွားကြည့်လိုက်သည်။ "သူတို့ မရှိသလိုပဲ? တခြားလူတွေ အပါအဝင် အားလုံး ထွက်သွားကြတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရထားထိန်းကတော့ ရှိနေသေးတယ်"

ရှောင်းယိုနဥ်က ချက်ချင်းပင် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။

ထိုအချိန်တွင် ထွက်သွားသော လျှိုအာက အမျိုးသမီးအား အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဆွဲခေါ်သွားသည်။ ထိုနောက် သူက လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ထိုအမျိုးသမီးကို ပါးရိုက်လိုက်သည်။ "မင်းက ဘာကြောင့် တုန်နေတာလဲ။ ငါ မင်းကို ဒီနှစ်ရက်လောက် မျက်နှာပေးခဲ့တော့ မင်း မင်းကိုယ်မင်း ဘယ်သူမှန်း မသိတော့ဘူးပေါ့လေ။ မင်း ငါ့လုပ်ငန်းကို နှောက်ယှက်ရင် မင်း လူသေကောင်အဖြစ်နဲ့ အဆုံးသတ်ရလိမ့်မယ်!"

သူ့၏ ရိုက်နှက်မှုကြောင့် အမျိုးသမီး၏ ပါးစပ်ထောင့်မှ သွေးတစ်စက် ထွက်လာခဲ့သော်လည်း သူမက ငိုကြွေးရန်ပင် မဝံ့မရဲဖြစ်နေကာ သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ထောင့်တွင် ကပ်နေအောင် ကျုံထားခဲ့သည်။ လျှိုအာက သူမ ထိုကဲ့သို့ရပ်နေသည်ကို ကြည့်နေပြီး တံတွေးနှင့် ထွေးလိုက်သည်။ "မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ၊ ရွာကမိန်းမက ရွာကမိန်းမပဲ၊ အဲဒီလူငယ်က မင်း ထက်စာရင် အသားအရေပိုနူးညံ့ပြီး နုပျိုတဲ့အသားလေးတောင်ရှိတယ်"