ဒုတိယအကြိမ်...လက်ထပ်ခြင်း

Ch -20.1

အခန်း ၂၀ အပိုင်း ၁

ရှောင်းယိုနဥ်ရဲ့စကားကြောင့် မရည်ရွယ်ဘဲ ချုပ်နှောင်ခံရပြီးနောက် ယဲ့ရှန်းက စကားပြောဆိုရန် စိတ်မ၀င်စားတော့ပေ။ သူ့ဘေးနားက ကောင်မလေးက အဲဒါကို သတိမထားမိဘဲ အသေးအဖွဲအရာတချို့ကို ပြောပြီး ပြုံးနေသေးသည်။

ရှောင်းယိုနဥ်က သူမကိုယ်သူမ အနည်းငယ် မယုံနိုင်လောက်အောင် ခံစားနေရသည်။ သူတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သိတာမကြာသေးဘူးဆိုတာ သိသာထင်ရှားပေမယ့် သူမ သူနဲ့ စကားပြောဖို့ အရမ်းဆန္ဒရှိနေသည်။ သူမအဖေနဲ့အစ်ကိုအကြောင်းပြောဖို့တောင် သူမ တုံ့ဆိုင်းမနေဘူး။

ဒါက ဝမ်းနည်းစရာကောင်းပြီး ခက်ခဲတဲ့အရာတစ်ခုမို့ အဲ့တာကို ပြောတော့ သူမရဲ့အသံဟာ ညှိုးနွမ်းသွားခဲ့သည်။ သူမနှလုံးသားထဲမှာ မျှော်လင့်ချက်တွေ တဖျပ်ဖျပ် အမြဲမရှိခဲ့ရင် ယဲ့ရှန်းရှေ့မှာ သူမငိုမိတော့မယ်လို့ ခံစားနေရသည်။

"မင်းပြောသလိုပဲ ဗိုလ်ချုပ်ရှောင်းရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေက လျစ်လျူရှုလို့မရဘူး။ အဲ့တာကို မင်းယုံကတည်းက မင်း သံသယမဖြစ်သင့်ဘူး"

အချိန်အတော်ကြာ နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သော ယဲ့ရှန်းက နောက်ဆုံးတွင် စကားအချို့ကို ပြောလိုက်သည်။ သူက သူမမျက်လုံးများ၏ ကြက်သွေးရောင်ထောင့်များကို စိုက်ကြည့်ကာ ဘာမှမဖြစ်သလို အဝေးသို့ အကြည့်လွှဲသွားခဲ့သည်။

ရှောင်းယိုနဥ်က ထိုစကားကြောင့် ထိတ်လန့်သွားပြီး ရုတ်တရက် သူ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ "အဖေ့ရဲ့ အခြေအနေက ပိုကောင်းတယ်လို့တောင် ရှင် ထင်နေတာလား"

သူမရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေက သူမရဲ့ပါးပြင်လေးတွေကို ပန်းရောင်အလွှာလေးတစ်ခု စွန်းထင်းစေခဲ့သည်။ စိမ်းလန်းတဲ့အ‌ရိပ်တွေ ဝန်းရံထားတဲ့ အဆောင်မှာ ရုတ်တရက် လှပတဲ့ အရောင်အဆင်းတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသလိုပါပဲ။

ယဲ့ရှန်းက သူမရဲ့မျှော်လင့်နေတဲ့ အကောင်းမြင်တက်တဲ့ မျက်လုံးတွေကြောင့် မသိစိတ်မှ စွဲဆောင်ခံခဲ့ရသည်။

နွေရာသီလေက တိုက်ခတ်လာပြီး သစ်ရွက်တွေ ကြွေကျသွားသည်။

ယိမ်းနွဲ့နေသောသစ်ပင်အကိုင်းအခက်များက သူ့ရင်တွင်းခံစားချက်များကို ကုတ်ခြစ်နေပုံရပြီး သူ့နှလုံးသားက အနည်းငယ် တုန်လှုပ်သွားသည်။