Blue Moon High (Completed)

Chapter 20: The Silhouette

You guys don't deserve any of my lame excuses. So I guess it's a sorry for being so PAASA. Lol.

Sorry guys kung pati ako paasa. Ang promise kong September na update ay naging November :(( haha drama. Wag na kayong magtampo at magbasa na lang.

I can't say na maienjoy ninyo ang update na ito dahil paniguradong dadagdag na naman ito sa gugulo sa utak ninyo.

But still, I'm hoping na mag-enjoy kayo. God bless!

Chapter 20: The Silhouette

'Wag ka nang umiyak, magiging maayos din ang lahat.

Paano kung totoo ang sinasabi nila?

Anak pa rin natin siya, Bell...

Demonyo ka ate! Demonyo ka!

BOBO ka! Ampon ka lang! Isa kang kahihiyan sa pamilyang ito!

Lagi mong tatandaan na mahal ka ni kuya.

Baby Ella stop crying na, kuya Arch is here.

Ako ang kuya mo, nice meeting you...

Ella's Point of View

I woke with a start, my heart is throbbing against my chest hardly. Almost pounding. Tumingin ako sa paligid, my sight is still blurry. Pumikit ako nang marahan, I do not see anything but darkness at the back of my lids. 

Naririnig ko pa rin ang mga boses sa utak ko, hindi ako sigurado pero pamilyar ang boses nila. May umiiyak, may mga taong sinisigawan ako. Hindi ko maintindihan, kung iyon ba'y alaala o panaginip lang.

Minulat ko ulit ang aking mga mata, I found myself in the dark. Parang nasa kalye ako. Nakaupo ako habang nakasandal sa malamig na semento. Unti-unti kong naramdaman ang pagbabalik ng mga sugat at galos sa katawan ko. Tiniis ko na lamang ang mga ito.

Bumalik din sa aking alaala ang mga nangyari kanina lang. Nasa second stage na ako, I am suppose to be with clark, but it turns out na gusto ako nitong patayin. Sana joke lang iyon ni Clark sa akin. Pero ang baril, biro ba sa isang batang tulad niya ang barilin ako?

Up until now, I can still hear at the back of my head the sound of bullets that tried to kill me. Hindi naman ako natamaan so baka joke lang ni Clark 'yon.

Pero si Vanessa,...

She shot me with that knife, almost. Malamang joke rin ni Vanessa 'yon dahil hindi niya ako tinamaan. Hindi niya ako tinamaan dahil umilag ako, kung hindi ako umilag malamang patay na ako ngayon.

Tandang-tanda ko pa rin ang tingin nila. Galit na galit, gustong-gusto akong patayin.

Nagbalik ako sa reyalidad nang may narinig akong mga yapak ng paa. They're fast approaching. Ramdam ko ang biglaang pagbago ng tibok ng puso ko, bumibilis ito. Naging alerto ako. Nagbago ang paningin ko, naging malinaw ito. Matalas na rin ang aking pandinig sa 'di ko malamang dahilan.