Blue Moon High (Completed)

Chapter 32: Blue Cognitive

Chapter 32: Blue Cognitive

Ella's Point of View

I expected to feel pain,... a really deap pain.

I expected to be angry, angry enough to even slap him hard on the face.

Pero lahat ng 'yon ay expectations lang pala, hanggang expectations lang.

Expectations.

Tumitig lang ako kay kuya. Magkaharap na kami ngayon, nakatayo habang nililipad ng hangin ang aming buhok.

Unti-unting nagbago ang ekspresyon niya. Dahan-dahang nagkasalubong ang kilay niya. “Hindi ka ba natatakot? Nagagalit? O nabibigla man lang sa sinabi ko?”

Hinawakan nang dalawang kamay ko ang strap ng sling bag ko, saka ako dahan-dahang umiling. “Hindi.”

Nag-iwas siya ng tingin, tila nag-iisip. Saka niya binalik ang tingin niya sa akin. “Uulitin ko, hindi ka ba---”

“Hindi, kuya. Hinding-hindi. Dahil wala akong kahit isang dahilan para matakot o magalit man sa'yo,” sagot ko saka dahan-dahang ngumiti.

Napabuntong hininga siya, na aakalain mong sobrang disappointed. “Hays! Halata ba talagang nagsisinungaling ako?” nagpipigil ng tawa akong tumango. “Hindi talaga ako marunong umakto.”

“You got it right! You really suck in acting,” dagdag ko pa. Hindi ko maiwasang tumawa. Ilang segundo lang ay tumawa na rin si Kuya. At nagtawanan na kami kahit wala naman talagang nakakatawa.

Bigla kaming natahimik. Bumalik sa pagkaseryoso ang mukha niya. “Anong gusto mong unang malaman?”

Tumingin ako sa ibaba at nag-isip. “Ang Top Class Challenge,..” tumingin ako kay kuya na nakatanaw na sa makakakapal na puting ulap. “Gusto kong malaman ang nangyari sa Top Class Challenge.”

Unti-unting tumango si kuya. “Ano ba ang huli mong naalala?”

Napaisip pa ako. “Piniringan kami ng mga kaibigan ko, at dinala kami sa parang gymnasium. Tapos may nag-announce na kasali raw kami sa Challenge. Dumating si Clark na nagsisigaw, at pati si Kyle. Saka nagsimula, bumukas ang apat na pinto...” napatigil ako sa pagsasalita.

Napatingin si kuya sa akin. “Tapos, tapos... bumukas nga ang pinto,” nangunot ang noo ko. “Tapos bumukas nga ang pinto...”

Napapikit ako, pilit kong inaalala. Alam niyo 'yong feeling na nasa dulo na ng dila mo ang gusto mong sabihin pero ayaw talagang lumabas?

“Huwag mo nang pilitin,” napadilat ako.

“Ha?”

“Kung ayaw, 'wag mo nang pilitin,” he crossed his arms. Diretso siyang tumingin sa ulap. “Naiintindihan kita,.. naiintindihan ko kung bakit wala kang maala sa stage one(1), sa Crank's Maze at sa simulation test.”

Nangunot lang ang noo ko dahil wala naman akong naintindihan sa mga binanggit niya. “Ano ba 'yang mga maze, simulation test na 'yan?”

“Those are stages or tests. At pinasa mo ang lahat ng 'yon,” ngumiti siya na parang may naalala. “Kaya kahit alalang-alala ako, sobrang saya ko parin dahil sa galing mo. You give those Cranks a good kick on their butts which they deserve.”

“Cranks?” saglit lang siyang tumingin sa akin at ngumiti.

“At ang simulation test mo. It was spectacular. It was about facing your fear. Pero may kakaiba sa results mo, compared sa iba. You became that demon and killed everyone inside your mind.”