Blue Moon High (Completed)

Chapter 24: Gabriel

Ella's POV

"Tulungan mo siya."

"Tulungan mo siya."

"Hoy! Gumising ka nga."

"Tulungan mo siya."

"Ha? Sinong tutulungan ko? Hoy!"

Nagising ako dahil sa malakas na pagyugyog sa akin. Pagmulat ko, bumungad sa akin ang pawisan na katawan ng lalake.

Sa pagkagulat ay napabalikwas ako ng bangon at lumayo sa kanya. Kinusot ko ang dalawa kong mata para mawala ang antok ko.

"Nakakasakit ka ah. Para mo na ring sinabi na ampanget ko." sabi niya saka ng pout. Bakla ba siya? Kung makapout.

"Ah. Hindi, ahm." sagot ko. Wala akong maisip na pwedeng sabihin eh.

"Ginising kita kasi kanina kapa nanginginig. Mainit ka rin, kaya sa tingin ko nilalagnat ka. Para karing binabangungot. Paulit-ulit mong sibasabi "Tulungan mo siya, tulungan mo siya. Eh sinong tutulungan ko? Adik ka?" mapagbirong sabi niya saka tumayo. Bigla namang nangunot ang noo ko sa naging saad ng lalake.

"Sinabi ko 'yun?" he just nodded.

Well, bumalik nalang ako sa kama at umupo.

Ano ba kasi 'yung panaginip ko? Nakakainis talaga ang ganitong klase ng panaginip. 'Yung tipong, it's already at the bottom of your tounge but you still can't say it. Grrrr.

"Heto nga pala. Pasensya kana kung ito lang maibibigay ko sayo." inilapag ng lalake sa kama ang tray na may lamang cup noodles, glass of milk, tubig at saka isang tablet ng gamot.

"'Yan lang kasi ang maihahanda ko sa mabilis na oras. Nakalimutan ko rin kasing itanong sayo kagabi kung kumain kana." sabi niya sabay napakamot sa batok.

"Thank you." sabi ko sabay ngiti. "Ano kaba okey na 'to para sa akin noh. Mara mi na 'to." kinuha ko ang cup noodles saka sinimulang kainin ito. Sobra na pala talaga akong nagugutom.

"Sige. Kung may kailangan ka nasa labas lang ako." lalabas na sana siya ng kwarto kaya tinanong ko na siya. "Ano nga palang pangalan mo? Ellizabeth name ko, pwede mo 'kong tawaging Ella." sabi ko kahit puno pa ng noodles ang bibig ko. Kasi naman, kagabi pa kami nag-uusap pero 'di parin namin kilala ang isa't-isa.

"Ella? Bakit parang? Pero impossible naman ata." sabi niya sa sarili.

"Ha? Bakit? Anong imposible?" tanong ko, ano namang imposible sa pangalan ko?

"Ha? Ah. Wala. Hehe. Gabriel pangalan ko, pero tawagin mo nalang akong Gab. Hehe." sagot ni Gab daw. Tumango naman ako. Siya naman ay umalis na rin.

Dahil sa gutom ko, tinuon ko nalang ang pansin ko sa pagkain. Naisip ko pa na baka may lason itong noodles. Pero mukhang mabait naman si Gab eh.

* * * * *

Nagsimula ng magpenetrate ang sinag ng araw sa loob ng kwarto. Chineck ko ang wrist watch ko at nalaman kong 7:21 AM na pala.

Kakatapos ko lang din namang kumain kaya tumayo na ako at naghanap ng shorts na pwede kong gamitin.

Sa paghahanap ko ay nasagip ng mga mata ko ang isang shirt at shorts na naka hanger sa pinto ng kabinet. "Shirt ko 'to, tsaka shorts ko rin ito." bulong ko sa sarili ko.

Ang bango naman. Sobrang bait talaga nitong si Gab. Pinaglabhan pa ang taong kagaya ko na 'di niya kilala. Napangiti nalang ako sa naisip saka nagbihis.