**WATTYS 2020 YENİ YETİŞKİN KAZANANI**
Yasak bir aşktan kaçan İrem'in yeni partneri Meriç sayesinde girdiği; birbirinden kusursuz dansçılarıyla ünlü dans okulunda yaşadığı inişli çıkışlı, heyecan, entrika, en çok da aşk ve tutku dolu hayatı...
Çünk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir süredir sırtımı durağa yaslamış otobüsün gelmesini bekliyordum. Fiziksel olarak yorulmuş, derslerden sıkılmış ve kıyafet seçimim yüzünden üşümüş olsam da hala yüzümde sabahtan beri atamadığım o sırıtış vardı. Rüzgar'ı salonda bir başına bırakıp çıkarken de kampüste bir dersten diğerine koştururken de bu yersiz neşeden kurtulamamıştım. Hangisinin beni daha mutlu ettiğine emin olamıyordum: sabah Rüzgar'dan işitme şerefine eriştiğim sözlerin mi yoksa Meriç'ten gün boyu gelen mesajların mı...
Fark etmezdi. Her koşulda bugün güzel bir gündü ve bu duruma pek de alışık olmayan ben yeni bir problemle karşılaşana kadar sırıtmaya devam edecektim. Kulağımdaki müziğin sesini biraz daha açıp hafif hafif sallanarak melodiye eşlik etmeye başladım. Gözlerim çaprazımda durmuş beni izleyen oğlanla buluştuğunda bir süredir kendi kendime şarkıyı mırıldanıyordum. Elleri cebinde bana gülümseyen çocuğu bir yerden tanıyıp tanımadığımı düşündüm, ama hafızam bu konuda yardımcı olamamıştı.
Bir an bu ilgiyi boş yere üzerime alınıyor olabileceğimi fark edip etrafıma bakındım. Arkamda kimsenin olmadığını anladığımda kaşlarım çatılmıştı. Çirkin bir oğlan değildi karşımdaki, hatta beyaz teninin etrafına dökülen kızıl saçlarıyla hoş bile göründüğü söylenebilirdi. Ama onun kendinden fazlasıyla emin bakışlarından rahatsız olmuştum. Bana doğru gelmeye başladığını görünce duruşuma çeki düzen verdim.
"Selam." demişti az sonra.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tek kulaklığımı çıkarıp "Selam." diye karşılık verdim. O hala sebepsiz yere gülümsediği halde ben sırıtmaktan vazgeçmiştim. "Seni tanıyor muyum?" dedim lafı uzatmasına izin vermeden. Fevri çıkışım onu eğlendirmişti.
"Muhtemelen hayır. Ama ben seni tanıyorum sanırım. Dans ediyorsun değil mi?"
Kaşlarım daha da çatıldı. Beynim hızla karşımdaki turuncu kafanın hayatımın hangi evresine dahil olduğunu bulmaya çalışırken doğru sözcükleri arayan dudaklarım aralık kalmıştı. Davetsiz misafirim yüzümdeki şaşkınlık karşısında daha fazla oyalanmadan "Seni kulüpte görmüştüm." diye açıkladı. "Arkadaşlarını tanırım. İkizler, Meriç... Onlarla olduğunu görünce... bir de tabi nasıl dans ettiğini... Düşündüm ki sen de bir..."
