AYNALI SALON

Bölüm 70

Vay canına! 

Taaaaam 70. bölümdeyiz. Buraya kadar benimle devam ettiğiniz, mesajlarınızla yorumlarınızla hikayeye renk kattığınız için hepinize çooooook teşekkür ederim.

Ben de ne yaptım, size çok uzun, çok tatlış bir bölüm yazdım. Hem de çabucak :)

Uyku öncesi tatlı rüyalar için keyifli okumalar :)

***

Girl, why don't we?
Love right now just a little

***

BÖLÜM 70:

HAVADA AŞK VAR

Rüzgar'dan...

"Şu çatalları uzatmak ister misin tatlı kız?"

"Hizmetinizdeyim Ela hanım. Buyurun çatallar."

"Aferin, ekmek sepetini de kap bakalım şuradan."

"Ekmekler de burada..." dedi İrem.

Ela bir restoran şefi edasıyla onayladı. "Şarabı da götürdük mü tamamız herhalde."

"Şarabı götürdüm." diye araya girdim. "Cüneyt bey ana yemek için sizdeyiz."

Babam eğilip fırının içinde pişmekte olan spesiyalini inceledi. "Siz masaya geçin, ben de şampiyonu alıp geliyorum."

Gülüşerek komutuna uyup salona geçtik İrem ve Ela'yla. Kurduğumuz sofranın güzelliği kızların, üzerindeki yemeklerse babamla benim el marifetimizin eseriydi. Şöyle güzel bir yemek yiyelim demişti babam benden Ela'yla İrem'i eve çağırmamı istediğinde. Bunun en büyük nedeninin bir süredir bizde kalmayan manevi kızını çok özlemesi olduğunu biliyordum elbette. Ama içimden bir ses babamın aynı zamanda bir süredir dilimden düşürmediğim İrem'le aramda neler olduğunu kendi gözleriyle görmek istediğini söylüyordu.

Tam üç hafta geçmişti. Yeni yıl gecesi tüm umutsuzluğum ve karamsarlığımla göl kenarına kaçmamın ve hayatımın bir anda değişmesinin üzerinden geçen koca üç hafta... O gece İrem yanıma gelmemiş, bana sarılmamış, bana o sözleri söylememiş olsa o göl kadar dipsiz bir karanlığın içinde kaybolurdum muhtemelen. Rüya'nın içine sıçtığı dans hayatım bir yanda Meriç'in üzerime yıkıp gittiği yük diğer yanda, olmayacak bir hayal için çırpınan hayalimle baş başa kalmıştım resmen.

Oysa o gece, o an... bir şeyler kökten değişmişti.

İrem kutlamaya Caner'i kendinin davet ettiğini söylediğinde her şey bitmişti kafamda aslında. Bir süredir içimi yiyip bitiren şüphenin bundan aleni bir kanıtı olabilir miydi? Hele hepimizin ortasında İrem'in o çocuk için söyledikleri, onu tüm kalbiyle savunuşu... Belki de evden kaçmamın en büyük nedeni bu gördüklerimin ağırlığına daha fazla tahammül edememiş olmamdı. Gecenin içinden kulağıma tanıdık bir melodi ulaşana dek kafamda kurduğum tüm ihtimallerin berbatlığıyla umut etmekten vazgeçmeye hazırdım. Ve ben kendi kendimi zehirlerken ihtiyacım olan güneş en beklenmedik anda benim üzerime doğuvermişti kendiliğinden.

İrem'in kollarımdaki varlığı tüm sözlere bedeli ya o benim yanımda olmak istediğini söylemişti bir de. Evde diğerleriyle değil, bir başkasıyla değil, Caner'le hiç değil... benim yanımda... Başını omzuma yasladığı an dünyanın durup yeni yılın asla gelmeyeceğini düşünmüştüm. Oysa yıl ondan hiç beklemediğim bir güzellikle başlamıştı ve bir süredir öyle de devam ediyordu.