AYNALI SALON

Bölüm +20

Güzel pazarlar herkese,

Ay size bu bölümü yetiştireceğim diye bir çalıştım bir çalıştım bilseniz... Şu yarışma bölümleri neden bu kadar uzun oluyor anlamıyorum. Kulağımda latin şarkılarla bizzat yaşayarak yazdım tüm bölümü. Ondan mı oldu dersiniz?

Neyse, size de güzel bir müzik açıp kendinizi hikayeye bırakmanızı tavsiye ederim, çünkü yarışmanın heyecanıyla cayır cayır yanacağınız bir bölüm olacak :) Aşırı fazla resim koymaya çalıştım ki görselleştirebilin. Resimleri seçmek için günlerdir uğraşıyorum, umarım beğenirsiniz :)

Sürpriz mi... Ah, evet. O da var tabi ;)

Keyifli okumalar. 

not: multimedyada benim hayalimde İrem ve Rüzgar'a en yakın çiftin çok güzel bir yarışma videosu var. Moda girmenize yardımcı olur :) 

***

BÖLÜM: +20

M.

Rüzgar'dan

"Evet, evet, hı-hı... Hayır, hayır daha değil. Aynen..."

Zoraki gülümsemeler, konuyu geçiştirecek başka sözcükler, uzaklara çevirdiğim bakışlarım... Yanıma gelmiş bana dansla, yarışmayla, yeni partnerimle ilgili sorular soran beşinci kişiyi de aynı metotla başımdan savmaya çalışıyordum. Şu ana kadar kısmen başarılı olduysam da son ziyaretçim diğerlerinden biraz daha ısrarcı çıkmıştı.

Sıkıntımı belli etmek için onun dışında etrafımızdaki diğer her şeyle ilgilendiğim halde "İsmi İrem'di değil mi?" diye üsteledi. "Meriç'le yarışan kız hani..."

Hı-hı, evet, ta kendisi... haydi şimdi bir de Meriç'i sor bana! Diğerleri gibi ne kadar üzüldüğünü söyle. Böylece Meriç'ten sonra İrem'le benim aramda neler yaşandığı konusuna kolayca gelebilirsin. Hatta yeterince yüzsüzsen olanlardan sonra hala Meriç'in sevgilisiyle nasıl birlikte olduğumu bile sorabilirsin.

Kendi düşüncelerime sinirlendiğim belli olmasın diye bakışlarımı ayaklarıma çevirdim ve yerimde huzursuzca kıpırdandım. Bu çocuğa ne kadar kısa cümleler kurarsam o kadar iştahı kabarıyordu sanki. Herkesin konuyu getirmeye çalıştığı yer aynı olsa da bazıları dedikodu için daha istekliydi maalesef. Karşımdaki çocuğu havadan sudan konuşarak başımdan savamayacağımı kabullenmiş kendimi onun pençelerinden kurtaracak bir çözüm arıyordum ki beklediğim destek ufukta belirdi.

"Caner!" diye seslendim kolumu kaldırıp. Sonra da ismini bile hatırlamadığım çocuğa dönüp sahte bir hüzünle "Çok pardon ya." diye ekledim. "Sonra devam ederiz olur mu, yarışmadan önce halletmem gereken bir şey var da..."

Oğlan cevap vermek için ağzını açsa da söyleyeceklerini duyamadan harekete geçmiştim. Benimle göz göze gelmeye çalışan birkaç kişiyi itinayla ekarte ettikten sonra merakla suratıma bakan Caner'in yanına attım kendimi.

"Hayırdır, bu kadar mı özledin beni?"

Ufladım. "Şu andan itibaren yanımdan ayrılmanı yasaklıyorum. Yanımıza biri gelmeye kalkarsa onlara yarışma heyecanıyla hasta olduğumu ve konuşamadığımı söylersin."

"Vah vah..." dedi Caner alayla. "O kadar mı bezdirdiler seni?"

"Sorma... İrem'in heyecanını sakinleştirmeye çalışırken benim sinirlerim alt üst oldu."