**WATTYS 2020 YENİ YETİŞKİN KAZANANI**
Yasak bir aşktan kaçan İrem'in yeni partneri Meriç sayesinde girdiği; birbirinden kusursuz dansçılarıyla ünlü dans okulunda yaşadığı inişli çıkışlı, heyecan, entrika, en çok da aşk ve tutku dolu hayatı...
Çünk...
Aylardır devam eden birlikteliğimizin sonunda, tüm bölümler ve ek bölümlerin ardından, masalın bittiği yerdeyiz. Üzücü biliyorum. Bir daha burada yazamayacak olmak çok garip. Ama bu kez içim rahat, gözüm arkada değil. Her karakterin hakkını verdiğimizi düşünüyorum. Umarım siz de öyle hissediyorsunuzdur. Çünkü bundan sonra başka hikayelerde buluşacağız sizinle :)
Ama önce...
Son bir Aynalı sefası için sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
Keyifli okumalar
E.Ç
***
Vivir mi vida
***
BÖLÜM: +50
CESARET
Aynalı salon...
İstikametimiz buydu. Eski okulumuz, sayısız gündüz ve gecemizi geçirdiğimiz ev, her şey yanıp kül olmadan önceki yuvamız... ve şimdi yeni buluşma noktamız.
Aynalı salon...
Kürkçü dükkanına dönen bir tilki gibi hissetmem normaldi sanırım. Biraz gergin, çokça heyecanlı, ama en çok da umutluydum. Benim için her şeyin başladığı yere, yepyeni bir başlangıç yapmaya gidiyordum bugün. Kırmızı diye düşündüm kendi kendime gülümseyip. Kırmızı kesinlikle çok doğru bir seçimdi böylesi bir dönüş için. Yeniden doğuşun rengiydi. Enerji doluydu, capcanlı, ateş gibi...
Bir süredir neredeyse her gün okula gittiğimizden kendi adetlerimizi oluşturmuştuk. Sabahları yoldan simit almak, Starbucks'a uğrayıp ekibe kahve götürmek gibi. Ama bunlardan en önemlisi Güney'in ruh haline göre değişen müziklerine katlanmaktı. Neyse ki bugün keyfi bir hayli yerinde olan arkadaşım bizi neşeli Latin şarkılarıyla ödüllendirmeyi seçmişti. Davulun her vuruşu zaten dışarı fışkırmak için yer arayan enerjimi bir çıta daha yükseltiyordu. Arka koltukta Samba yapmaya başlamış Güney kadar olmasam da oturduğum yerde bacaklarım dans etmeye başlamıştı bile.
Yarım saat sonra okulun önüne park ettiğimizde kendini ilk dışarı atan da Güney'di şüphesiz. Ya sabır çekerek onu takip eden Ela'nın arkasından içeri girdik biz de Rüzgar'la el ele. Suratlarımızdaki aptal sırıtış lobiye adım attığımız an büyük bir şaşkınlığa dönüşmüştü.
"Rüzgar?" dedim karşımdaki duvarda asılı dev tabloya bakarak. Geçen sene bu okula ilk geldiğimde yaşadığıma benzer bir büyü sarmıştı bedenimi. Rüzgar ve muhteşem Paso Doble pozu asılıydı duvarın en ortasında. Onunla ilk karşılaştığım anı ve yaşadığım hayranlığı hala hatırlıyordum elbette. Ama bu kez verdiği pozda ona eşlik eden dansçı bendim. Son yarışmada çekilmiş fotoğraflarımızdan biriydi bu. Her an sevinç göz yaşlarına dönebilecek kahkaha dudaklarımdan kaçtığında yandan beni izleyen Rüzgar'la göz göze geldik.
"Bundan haberin var mıydı?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
