The Billionaire's Girl

CHAPTER EIGHTY - FAMILY

Kana's POV

Lord, kung buhay pa po ako maraming maraming salamat po sa chance at lakas na ibinigay niyo sa akin at kung hindi naman po ako pinalad at kailangan ko nang bumalik sa inyu ay masaya parin po ako dahil makikita ko na po kayo at mababantayan ko na ang mga magulang ko. Malungkot lang dahil hindi ko nakasama ng matagal ang mga magulang ko peru atleast po ay nakilala ko sila at nayakap. Isa pa po si Brandon, ikakamatay din nun kapag iniwan ko siya kaya sure ako kapag kasama ko na kayo ay bibilang lang ako ng ilang araw at susunod agad siya, ganun ako ka mahal nun at higit po sa lahat ay si Lucas, malulungkot po yun Lord dahil iiwan ko siya. Alam ko naman po marami akong pagkukulang sa kanya bilang girlfriend niya, di ko po alam peru nagiging sobrang immature po ako kapag magkasama kaming dalawa, nagiging isip bata po ako at gusto kong lagi niyang binibaby, kahit kasi masungit yun lagi niya sinusunod gusto ko at inuuna ako lagi. Kahit busy yun sa work ay ako parin inuuna niya, hindi ko naman po yun ginayuma peru baliw na talaga siya sa akin, walang halong pagmamayabang lord. Mahal ko po silang lahat at sana po bigyan niyo po sila ng lakas na tanggapin ang lahat kapag kinuha na po ninyu ako.

"Tagal naman gumising ng baklang to." bigla kong narinig at alam na alam ko na si Brandon yung may sabi nun.

"Tumahimik ka nga, she needs rest okay?" yung boses na yun, miss ko na ang boses na yun.

Lord, naririnig ko po sila. Ibig sabihin po ba nito ay may mission pa ako sa mundo na kailangan gawin?

"If you two won't stop bickering there I'll kick your asses out of here and I am so not kidding." Elliot, ang kapatid ko. Buhay pa talaga ako, lord thank you.

Sinubukan kong igalaw ang katawan ko peru sobrang bigat nito at masakit.  Iginalaw ko ang mga daliri ko at maayos ko naman iyung naigalaw. Minulat ko ang aking mga mata at sobrang liwanag ang bumungad sa akin kaya pumikit agad ako pabalik, parang namaga ata ang mukha ko at feeling ko sobrang kapal ng cheeks ko at ang labi ko ay parang may mahapdi. Maayos pa kaya tingnan ang mukha ko, o nagkapalit palit na ang mga parte ng mukha ko, nasa noo ko na nga yata ang ilong ko eh.

"She's moving!" saad ng maarteng boses, si Ysa.

Muli kong binuksan ang mga mata ko at di na gaya kanina na sobrang liwanag peru nagulat naman ako dahil apat na ulo ang nakatingin sa akin at ilang dangkal lang ang layo mula sa mukha mo. Lahat sila nakatingin sa akin, si Lucas, Elliot, Brandon at Ysa.

"Umalis nya kayo!" pabulong at paos kong saad, hindi ko sila maintindihan dahil pinapaalis ko sila peru nagyakapan pa silang apat at tila nanalo sa isang laro.

"She's back, oh man our Kana is back." saad ng kapatid ko.

"She's fine, thank god!" saad naman ni Ysa.

"We should celebrate when she gets better" dagdag ni Brandon.

Hinintay kong magsalita si Lucas peru wala akong narinig mula sa kanya, sa halip ay lumapit siya sa akin at umupo sa chair sa gilid ng kama ko. Ginagap niya ang kamay ko at dinala sa kanyang mga labi, he kissed the back of my hands gently and Lovingly. Then nakita kong may luhang tumulo sa kanyang mga pisngi, my hudlom is crying.

"Thank god you're okay, thank god you're okay Love." saad niya sa basag na boses. Napangiti naman ako dahil sa nakikita ko.

"Don't cry Love." pati lalamunan ko ay masakit kaya hindi ako makapagsalita ng malakas.

"I'm sorry I wasn't there to save you, I'm sorry Love. I'm sorry." mas dumami ang luhang tumutulo sa kanyang pisngi.

"No, you don't need to say sorry Lucas. Hindi mo ako nailigtas dahil para sa akin talaga ang pagsubok na yun, peru nalampasan ko na yun and I'm here with you na. So wag kang mag sorry, masakit lang ang katawan ko peru okay ako." Puno ng pag-iingat niya akong niyakap ay dinampian ng halik sa labi at pagkatapos ay nakarinig kami ng palakpakan, ang tatlong bebe ay kanina pa pala nanonood sa amin ni Lucas.

"How sweet." saad ni Brandon.

"How romantic." dagdag ni Ysa.

"How girly Bro, damn! I didn't know you're a cry baby." nakangiwing saad ni Elliot habang nakatingin kay Lucas.

"F*ck you Leo!" nagsungit na naman pabalik si Lucas.

Lumapit na silang lahat sa akin at isa-isa ko silang niyakap. Pagkatapos ay marami na silang kwentu sa akin at halos lahat ay tungkol kay Lucas, puro nakakatawang kwento tungkol kay Lucas habang hinahanap ako.

"Where's our baby?" biglang pasok ni Mommy sa kwarto.

"Mom!" masaya kong tawag sa kanya, tumabi naman sa gilid ang apat na bebe at hinayaang tumabi sa akin si Mommy.

"We are so worried about you Ely, we are so worried about you. We couldn't find you, we looked for you everywhere, we asked a lot of people to help but we still couldn't find you." umiiyak na saad ni Mommy.

"Thank you Mom, but I'm here now so don't worry." niyakap ako ng Mom ko at sobrang gaan sa pakiramdam, habang nasa mga yakap niya ako ay naramdaman ko na safe na talaga ako.

"Thank god you're fine princess, thank god you're fine." sumali naman sa yakapan si Daddy.

This is the reason why i remained strong while i was in the hands of Fernan and Anna, my Family didn't know but they gave me a lot of strength while I was there fighting for my life. Sila yung parang maliit na bato na hinawakan ko habang nakalambitin ako sa bangin, maliit peru matibay na bato na tumulong sa akin at nagbigay lakas sa akin na patuloy na lumaban dahil sa kabila ng impyernong kinalalagyan ko ay may pamilyang nagmamahal sa akin, naghihintay at umaasa sa aking pagbabalik.