MASZ CHŁOPAKA?! 7: MAMA, RATUJ! chanbaek; hunhan

61.

*Sprawdź, czy przeczytałeś/ aś poprzedni rozdział*

- Możemy zaczynać?

Przełknąłem ślinę, przerażony.

- Poproś tu Chanyeola. - Poprosiłem cicho. - Dobrze, Lay?

- Nie ma problemu. - Uśmiechnął się i wyszedł, zostawiając mnie z niezbyt przyjemnymi myślami.

- Koteczko, jestem. - Chanyeol podszedł do łóżka, szybko mnie podnosząc, sadzając na swoich udach, przodem do siebie. - Wszystko się uda.

Nie odpowiedziałem, wtulając twarz w zagłębienie jego szyi. Głaskał mnie po plecach, co chwilę całując w głowę.

- Kocham cię. - Powiedział, jakby odgadł moje myśli. - Nieważne co będzie, kocham cię. Nigdy nie przestanę.

- Nawet jeśli już nigdy nie wstanę, na zawsze tracąc czucie od pasa w dół?

- Nawet jeśli.

- Nawet jeśli do końca życia będziesz zmuszony żyć w celibacie?

- Nawet jeśli.

Rozpłakałem się, mocno go tuląc.

- A co jeśli nie przeżyję? - Szepnąłem, ledwo dosłyszałnie. - Nie, nie martw się tym. Jeśli nie przeżyję znajdź sobie kogoś, kto pokocha cię równie mocno jak ja. Nie zostawaj sam. Znajdź dobrego appę dla dziewczynek. Pozwalam ci...

- Nie mów tak. - Szeptał do mojego ucha, całując je. - Nawet jeśli nie przeżyjesz, tak spiorę ci tyłek, że wstaniesz, błagając, abym przyśpieszył tą grę wstępną i już się z tobą kochał.

Załkałem.

- Kocham cię.

- Kocham cię. - Zapewnił. - Zawsze będę.

Normowałem oddech, starając się być silny. Jednak bałem się.

Wytrzymałem pożegnanie z Seo, która powiedziała, że od razu po operacji idziemy razem na basen, w ramach rehabilitacji. Wiedziała o ryzyku, nie ignorowała go, ale była pewna, że dam radę. Dla nich wszystkich.

Wytrzymałem pożegnanie z Jiah, która mocno się we mnie wtuliła, mówiąc, że nie może doczekać się, kiedy znów będę spędzał z nią czas, biegając i pomagając ćwiczyć do zajęć. Wiedziała o ryzyku, nie ignorowała go, ale była pewna, że dam radę. Dla nich wszystkich.

Wytrzymałem pożegnanie z Noeul, która wyszła zaraz po tym, jak wyszedł mój mąż, mówiąc, że da nam czas na rozmowę. Wiedziała o ryzyku, jednak jej złość była silniejsza, aby choć mnie przytulić, okazując mi miłość.

Jednak nie wytrzymałem rozstanie z Yeolem, który niczym przed ołtarzem, gorąco zapewniał o miłości do mnie. Może właśnie dlatego przytoczył tylko nam znaną, naszą przysięgę małżeńską?

Pocałował mnie czule, kładąc na łóżku.

- Kocham cię. - Powtórzył. - Nieważne, co się stanie. Kocham.

- Kocham cię. - Powiedziałem, z trudem. - Ale mimo wszystko... Po moim odejściu... Żegnaj.

Zamknąłem oczy, nie chcąc patrzeć na jego załzawione oczy, które łamały moje serce.