Miniaturki || HP

Remus x Nimfadora

Chłopak o miodowych oczach siedział ze swoją przyjaciółką przy  jednym ze stolików w bibliotece. Uczyli się do jutrzejszego sprawdzianu z Transmutacji, a wiedzieli, że McGonagall daje popalić Gryfonom.

  - Tonks, to co kończymy na dziś? - spytał się Remus Puchonki

Uczennica domu Helgi Hufflepuff przytaknęła na pytanie i oboje zaczęli pakować swoje książki do toreb. Uczyli się w bibliotece, gdzie mogli spokojnie powtórzyć materiał. Biblioteka była jednym z miejsc, gdzie zawsze było cicho i można było tu się w spokoju pouczyć do egzaminu.

Puchonka kilka dni wcześniej podeszła do niego i poprosiła o to, żeby pomógł jej z nauką do Transmutacji. Nimfadora nie miała głowy do przedmiotu, którego uczyła McGonagall i potrzebowała osoby, która pomoże jej się tego nauczyć. Gryfon był jedyną osobą, która mogła wytłumaczyć biednej Tonks Transmutację i do tego był cierpliwy i spokojny przy korepetycjach, co było trudnością, kiedy Nimfadora denerwowała się jak czegoś nie mogła zrozumieć.

Remus uwielbiał patrzeć jak kolor włosów zmienia się w danej sytuacji. Kiedy się denerwowała, jej włosy zmieniały się na czerwony, a tak na stałe miała różowy, w którym wyglądała uroczo. Tak było zdaniem Remusa, którego Puchonka zauroczyła. Kilka miesięcy temu zdał sobie sprawę, że zakochał się w tej uroczej i niezdarnej Nimfadorze Tonks. Jednak cały czas trwał we friendzonie. Nie wiedział czy on czuje  do niego takie same uczucia, co on. Bał się jednak wyznać to Tonks. Jednakże miał plan jak powoli zbliżyć się do Nimfadory.

Od pewnego czasu, Puchonka zaczęła dostawać liściki od pewnego tajemniczej osoby,  która miała inicjały R.L. Każdego dnia, Tonks  dostawała liścik z komplementami od tajemniczego wielbiciela, ale też pytanie o nią. Były to typowe pytania - jakie są jej ulubione kwiaty, ulubiony rodzaj jedzenia czy cechy, które ceni w ludziach. I tak pomału Remus dowiadywał się więcej faktów o Puchonce i mógł przystąpić do ostatniej fazy jego planu. Na końcu ich 6 roku, Remus wyznał co czuje do Nimfadory, a ta z szczęściem wymalowanym na twarzy, przyznała, że też go kocha. Koniec czegoś zapoczątkował coś pięknego.

a/n

Miniaturka dla @PaniZaczytana302. Mam nadzieję, że podoba się.

Buziaki

Karolyn