Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 27: Ontvoerd

"Mila, dat was super mooi." zei Jonas verbaast. Zelfs had hij een deel mee geschreven. Het was mooi. Ze bleven elkaar een lange tijd aankijken zonder ook maar één woord te zeggen. Jonas en Mila maakten hen klaar en gingen terug naar het kantoor van Vermeer. Daarna zou Mila naar huis gaan met Olivier en Jonas zou hier wachten op de resultaten. De deur van het kantoor stond open en er lag een lege maxi - cosi op de bureau. "Waar is Olivier?" riep Mila bang. "Jonas, ik wil mijn zoon!" "Misschien zitten ze buiten. We zullen daar eens kijken. We moeten niet te snel panikeren." stelde hij voor. Jonas nam Mila in zijn armen om haar te kalmeren. Op de speelplaats was niemand te zien. "Waar kunnen die zitten?" vroeg Jonas zich af. Op dat moment zagen ze mevrouw Vermeer overstuur. Zonder Olivier. "Waar is Olivier?" vroeg Mila. "Ik weet het niet. Ik zat hier rustig met hem en opeens kwam er iemand en die heeft hem uit mijn armen getrokken. Ik ben er achter gegaan, maar vond hem niet meer." Dit sloeg in als een baksteen bij Mila en Jonas. Er vormden tranen bij de twee. "Nee, dat kan niet! Wie wilt er nu een baby ontvoeren?" zei Mila radeloos. Jonas ging zitten en trok Mila tegen zich aan. "We moeten naar de politie. Ik wil mijn zoon terug!" riep Mila boos. "Ga maar ik zal wel zeggen dat jullie weg zijn." probeerde Vermeer te helpen. "Waar zijn Mila en Jonas?" vroeg Charlie aan Vermeer die juist de zaal binnen kwam. "Die zijn naar de politie. Olivier is ontvoerd." vertelde Vermeer. "Nee, ontvoerd. Maar waarom?" deed Jimmy mee aan het gesprek. "Ik weet het niet. Maar het is wel mijn fout. Ik had beloofd om erop te letten." zei Vermeer met tranen in haar ogen.

Jonas en Mila kwamen terug op school. Mila was er totaal niet bij met haar gedachten. "We komen Oliviers spulletjes halen." vertelde hij. Charlie liep direct naar Mila voor te knuffelen. "Ik heb het nieuws gehoord. Ik vind het zo erg voor jullie." zei Charlie. "Wat heeft de politie gezegd?" polste Alex. "Ze gingen meteen naar hem opzoek." legde Jonas uit. "Als er iets is of je hebt iets nodig. Laat het dan weten, maatje." wou Jimmy hen helpen. "Dank je. We zullen iets laten weten als we meer weten." zei Jonas en nam Mila vast. Ze was verdrietig en miste Olivier. Toen ze thuis kwamen kreeg Mila telefoon. "Hallo." zei ze. Andere kant van de lijn was er geen geluid te horen. "Hallo." zei Mila opnieuw. Ze wou afleggen tot ze uiteindelijk iets hoorde. "Mila Santiago, is het waar dat Olivier Van Loo jouw zoon is?" zei de persoon aan de andere kant. "Waarom moet u dat weten." antwoordde Mila bits. "Omdat ik hier een klein jongetje in mijn armen heb die naar de naam Olivier Van Loo luistert." zei de ontvoerder. Mila zette haar gsm op luidspreker zo kon Jonas het gesprek meevolgen. "Als je niet wilt dat er iets met hem gebeurt, dan moet je helemaal alleen tot bij mij komen." zei hij. "Mag Jonas niet mee?" vroeg Mila. "Nee, jij alleen." antwoordde hij. "Maar hij is de vader. Het gaat hier ook om zijn zoon." reageerde Mila. "Je komt alleen! Niemand anders." zei de ontvoerder boos.

Jonas deed teken dat ze niet mocht gaan, omdat het te gevaarlijk was. Maar Mila had een plan in haar hoofd dus had ze toegezegd. Nadat ze het gesprek beëindigd was, legde Mila haar plan uit. "Ik ga en de politie volgt mij en helpt mij en Olivier daar dan weg. Terwijl ze hem oppakken." "Als je het zo ziet dan is het goed." Jonas besloot om de politie te verwittigen en legde het plan uit. De politie vond het een goed idee. Nu was het alleen wachten op een adres en een tijdstip. "Alles komt goed, liefje." troostte Jonas Mila. Ze hoopt dat hun plan ging werken. Ze wou dat Olivier niets overkwam. "Wat wil je nu doen?" vroeg Jonas. "Ik weet het niet. Ik heb nergens zin in." antwoordde Mila. "Mila, we gaan Olivier vinden en we gaan hem terug veilig in onze armen hebben, maar nu moeten gewoon wachten. Wij kunnen niets doen. Tot ze iets laten weten." zei Jonas. "Ik wil hem ook terug, maar we mogen niet bij de pakken blijven zitten." "Kunnen we niet al gaan liggen en gewoon even rusten?" stelde Mila voor. "Ja, dat is goed voor mij." zei Jonas. Rond tien uur dertig besloten Mila en Jonas om te gaan slapen. Mila wou haar gsm uit zetten, maar ze kreeg een berichtje.

Mila, kom om middernacht naar Park Spoor Noord bij de skaters. En niet vergeten alleen. Niemand anders.

Mila stuurde ondertussen een berichtje terug.

Neem jij Olivier mee?

Ze kreeg geen antwoord terug. Daar werd Mila toch een beetje lastig van. Ze wou nieuws van Olivier. Hij was haar wereld geworden. Met hem mocht er niets gebeuren. "Vanavond hebben we Olivier terug." was Jonas vastbesloten. De politie had al laten weten dat ze op tijd aan de afspraak gingen klaar staan. Dat kan al niet meer mislopen. Hopelijk ging het allemaal goed.

Twee uur later Mila en Jonas stonden al te wachten. Mila op de plaats en Jonas net uit het zicht. De politieagenten stonden allemaal rond de plek. Gewoon in burger. Zodat ze zeker niet opvallen. Mila was super zenuwachtig. Als alles maar goed kwam. Dat was de enige manier om Olivier terug te krijgen. Daar kwam een man richting Mila. Zonder Olivier. "Waar is Olivier? Waar is mijn zoon?" vroeg Mila. "Dat is voor later eerst moeten we praten." zei de man. "Waarom zou ik met een vreemde praten? En waarover? Over hoe je mijn zoon hebt ontvoert?" informeerde Mila zich. "Ken je mij niet meer? Of weet je niet meer wat er vroeger allemaal gebeurd is?" zei hij geheimzinnig.