Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 109: Alex en Jules

Mila en Jonas wisten niet wat ze zagen. "Jimmy!" riep Jonas. "Jonas, jullie zijn ook al gepakt door hen." zei Jimmy. "Ja, gisterenavond." reageerde hij. "Weten jullie misschien wie er achter zit?" informeerde Charlie haar. "Wij denken Vince De Leeuw." zei Mila. "Wat! Maar dat kan niet. Die zit toch in de gevangenis?" wou Jimmy het niet geloven. "Jawel en hij heeft Olivier en Arnout met hem meegelokt." zei Mila. Noah en Nina waren bang aan het wenen. "Wat gaat er nu met ons gebeuren?" vroeg Charlie. "Dat weten we niet. Het zal wraak zijn op ons, omdat we hem in de gevangenis hebben gestopt." antwoordde Jonas. "Nu ontbreekt er enkel Alex." zei Mila.

*

"Jules, kom we gaan naar huis." zei Alex. "Ruby, kom je ook?" vroeg Jules. "Ik kom. Ga maar al naar huis." antwoordde ze. Ze zat aan het meer steentje per steentje in het water te gooien. Ze vond het leuk bij Jules en Emily, maar ze miste haar ouders en niemand kon hen vervangen. Met die gedachten zat ze al heel lang. Maar zei het tegen niemand. Ruby zette haar recht en wou naar huis wandelen. Tot ze twee mannen hoorden om hulp roepen. Ze keek vanaf de struiken en zag dat Alex en Jules hard in een busje werden gegooid. Ze maakte snel een foto van het busje en verstopte haar. Het busje reed weg. Pas als het helemaal uit het zicht verdwenen was, kwam ze uit de struiken. Ze nam haar fiets en fietste zo hard ze kon naar het politiebureau. "Agent Tom!" riep ze. "Hey Ruby. Wat is er? Waar zijn de Ghost Rockers?" informeerde hij zich. "Ik weet het niet. Jules en Alex zijn ontvoerd." zei ze overstuur. "Kalmeer eerst even. En doe dan je verhaal." reageerde agent Tom. Ze gingen zitten en agent Tom bracht een beker met water. "Vertel rustig je verhaal." "We waren aan het meer in het park en we gingen naar huis, maar ik bleef nog even zitten." vertelde ze. Ze nam terug wat adem en vertelde verder: "Ze waren het park juist uit of ze werden in een busje gegooid. Ik heb een foto gemaakt van het busje." Ze toonde de foto. Agent Tom pakte de computer en zocht de nummerplaat op. "Dank je. We zullen iemand voor jou bellen." zei hij.

*

De deur ging weer open. Nu werden Jules en Alex binnen gegooid. "Hey, jullie zijn hier ook." maakte Alex een opmerking. Jonas en Jimmy keken hem vernietigend aan. "Weten jullie wat er gebeurd?" vroeg Jules. Iedereen schudde zijn hoofd. "Jongens, waar is Ruby?" vroeg Jonas. "Euhm... Die is later weggegaan uit het park. Dus zij is nog niet ontvoerd." dacht Jules na. "Nee, zij is misschien hulp gaan halen." zei Mila. "We zeggen niets over Ruby. Anders wordt ze misschien ook ontvoerd." reageerde Jimmy.

Op dat ogenblik kwamen er vier mannen binnen en hield iedereen tegen. Jonas, Mila, Jimmy, Charlie, Jules, Alex en kinderen kropen dicht bij een. Daarna kwam er een man binnen met een gemene lach. "Waarom doe je dit?" werd Jonas boos op de ontvoerder. "Waarom? Weten jullie niet meer? Elf jaar geleden." vroeg Vince De Leeuw met een grijns. "Dat was jouw verdiende loon." zei Jimmy. "Jullie hadden allemaal in de gevangenis moeten zitten voor het stelen van de Odysseus." kraamde hij uit. "Wij werden vrijgesproken, omdat we daarmee jou kon vatten." werd Mila boos en stond recht. Een van de mede ontvoerders nam haar vast en bracht haar naar Vince. Jonas zag dat en overhandigde Olivier en Arnout aan Jules en Alex. "Laat haar los!" probeerde hij tot bij haar te komen. "Nooit! Ze moest al lang dood zijn. Weet je nog gif in de beker." zei Vince. Hij nam een mes en drukte het op haar keel. Jonas probeerde nog altijd op hem los te krijgen. Vince drukte een beetje harder en schoof naar rechts, waardoor er een snee tevoorschijn kwam in de nek van Mila. Het lukt Jonas om zich los te maken en liep naar Vince. Hij trok het mes weg van Mila en duwde Vince weg van haar. Jonas ving Mila op die net niet op de grond zou vallen. Vince stond weer op en ging nu naar Jonas en Mila. Hij sloeg met het achterste van zijn mes op Jonas zijn hoofd. Daarna deed hij teken om weg te gaan. "Hier laat ik het niet bij." reageerde hij.

"Jonas, gaat het?" vroeg Mila met veel moeite. Die snee in haar keel deed haar echt geen goed. Ze voelde haar keel branden bij elk woord die ze zei. Jonas knikte. "En met jou?" vroeg hij. "Het doet zo'n pijn." begon Mila te huilen. Iedereen lag in een hoekje. Bang en hopen op hulp. Die avond kwam er een man binnen en gooide een zak met eten en twee flesjes water voor hun allemaal. "Ik hoop echt dat we hier snel weg zijn." hoopte Mila. "Ik ook, liefje." zei Jonas. Hij had door die klap barstende hoofdpijn. "Ik hoop dat Ruby veilig is. Wie weet waar zij nu zit." vroeg Jules zich af. "Misschien is ze wel gewoon veilig thuis bij je moeder." antwoordde Charlie. "Mama, ik ben bang." fluisterde Olivier. "Rustig maar. We gaan hier allemaal uit geraken." troostte ze hem door hem in haar armen te nemen.

Tegen tien uur lagen al de kinderen al in slaap. Mila en Charlie probeerden te slapen. Jonas bleef wakker. Hij wou dat er niets met zijn gezin of vrienden gebeurde. Hij was aan het dromen tot hij uit zijn dromen werd gehaald door politiesirenes. Mila en Charlie zette hen meteen recht. Ze keken elkaar hoopvol aan. Er kwamen enkele mannen en richtte elk twee wapen bij de Ghost Rockers. De politie kwam het huis binnen en zocht elke kamer. Tot ze de kamer met de Ghost Rockers binnen liepen. "Wapens laten vallen!" riep de politieagent. De ontvoerders deden het niet en haalden de trekkers over. De Ghost Rockers zetten zich allemaal recht en probeerden veilig weg te geraken. De agenten liepen naar de mannen naar toe en sloegen ze hen in de boeien. De andere zag het gebeuren en drukte hij met zijn vinger en schoot een kogel af.