Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 67: Ziek

"Gaan we naar het restaurant?" vroeg Olivier. "Heb je nu al honger?" vroeg Jonas. "Ja en ik niet alleen." zei Olivier en Arnout begon terug te wenen. Mila troostte Arnout en daarna gingen naar het restaurant. De Ghost Rockers hadden nog eens afgesproken om samen iets te gaan eten. Ze bestelden allemaal iets en daarna praatte ze even tot het drank eraan kwam. Omstreeks zes uur waren ze klaar met eten en namen ze nog een dessertje. "Moet jij niet slapen, Arnout?" vroeg Jonas speels. "Mila, Arnout voelt een beetje warm." merkte hij op. Mila voelde aan zijn hoofdje en kon het beamen. "Was dat daarnet ook al?" vroeg Mila haar af. "Nee, dan voelde hij niet zo warm." zei Jonas.

"We zullen eens naar de dokter gaan, zeker?" vroeg Mila. "Is het de eerste keer of zo dat hij ziek is?" informeerde Charlie. "Ja, voor hem wel." zei Mila. "Wat hadden we weer bij Olivier gedaan?" vroeg Jonas. "Dat heeft hij gewoon uitgeziekt en we hebben hem pijnstillers en koortswerende medicijnen gegeven." zei Mila. "Dan doen we hetzelfde met hem?" polste Jonas. "Ja, dat kunnen jullie proberen." zei Charlie. "Wij hadden dat bij Nina ook gedaan." "Heeft er iemand misschien nu iets bij voor hem?" vroeg Jonas. "Nee sorry." zei iedereen. "Er is misschien nog een apotheek open." zei Mila. "Ik zal snel met hem gaan." zei Jonas. Hij maakte Arnout klaar en nam hem mee richting de dichtstbijzijnde apotheek. "Goedendag." zei de apotheker. "Mijn zoon is ziek." zei Jonas. "Is het de eerste keer?" vroeg de apotheker. "Ja." antwoordde hij. "Mag ik hem eens zien? Het kan misschien erger zijn dan koorts." legde ze uit. Jonas zette arnout op de toonbank en de apotheek deed zijn kleertjes aan de kant.

"Ik zie hier enkele rode vlekjes." zei ze. "Is dat erg?" vroeg Jonas. "Dat kan zijn dat het de waterpokken zijn." antwoordde ze. "Ik zal je perdolan meegeven. Dat verlicht de pijn en is koortswerend." legde de apotheker uit. Jonas betaalde het medicijn en ging terug naar de rest. "En wat scheelt er?" vroeg hij. "Volgens de apotheker heeft hij de beginnende waterpokken." zei hij. De hele avond wou Arnout maar niet slapen. Als ze betaalden begon Arnout met braken. "Rustig." zei Mila en pakte hem uit de maxi- cosi. "Ik zal hem propere kleren aandoen." zei ze en ging met hem en de zak naar de toiletten. "Wat scheelt er met hem?" vroeg Olivier. "Arnout is een beetje ziek. Daarom heeft hij overgegeven." legde Jonas uit. Mila was klaar met Arnout en zette hem klaar in de maxi- cosie om naar huis te gaan. "Tot een volgende keer." zei Mila en kuste iedereen vaarwel. "Veel geluk met Arnout." wenste Charlie. "Dag iedereen." zwaaide Jonas. Niet veel later vertrokken Charlie, Jimmy, Nina en Noah ook. Alex en Jules gingen samen met Lisa rond acht uur dertig naar huis.

Mila en Jonas kwamen thuis van een lange rit. Arnout had de hele tijd zitten wenen. "Olivier, gaat het het lukken om te slapen met je broer?" vroeg Mila. "Ik zal proberen." reageerde hij. "We zullen zijn deur en jouw deur toedoen en hem zo stil mogelijk houden." zei Mila. Olivier lag na een tijdje in slaap. "Dat is al een nu nog de andere." lachte Mila. Jonas lag op het bed met Arnout te spelen. "Je moet hem niet wakker houden." kroop Mila naast hem. "Ja, ik heb het al geprobeerd, maar het lukte mij niet om hem in slaap te krijgen." zei Jonas. "Heeft hij al zijn medicatie gekregen?" vroeg ze. "Nee, nu je het zegt. Ze liggen in de verzorgtas in een van de zijzakjes." legde Jonas uit. Mila ging het halen en maakte ook een flesje voor hem. "Hier geef het hem snel. zei Mila. Jonas legde een dekentje op het bed en legde Arnout erop. Hij zette de suppo waar het moet en gaf hem dan aan Mila die hem de flesje gaf. "Nu gaan we wel slapen, kapoentje." zei Mila en legde hem in zijn bedje. "Eindelijk, hij ligt in slaap." zei Mila opgelucht. "Ocharme, ik heb wel medelijden met met Arnout." zei Jonas. "Ik ook." zei Mila een kroop tegen Jonas. "Wat gaan we morgen met hem doen?" vroeg Jonas. "We kunnen aan papa of jouw moeder of zo vragen om erop te passen?" stelde Mila voor. "Ik zal het nu snel vragen?" zei Jonas en pakte zijn gsm. Maar dat ging niet zo makkelijk, mits Mila op hem bleef op hem liggen en ging niet van hem af. Jonas stuurde de sms naar zijn moeder. Hij kreeg al snel antwoord.

Hallo, ik kan morgen niet. Ik moet werken de hele dag.

Ik zal het eens aan je papa vragen. Jonas kreeg van Manuel ook vrij snel antwoord.

Ik kan wel oppassen, maar ik kan wel maar tot twee uur. "Ik hoopt wel dan Vermeer kan." zei Mila. "Wat moeten we anders met hem doen?" Ik zal het eens vragen, dus stuurde hij voor de derde keer de sms.

Belle antwoordde pas een uurtje later.

Ik wil heel graag op hem passen. Ik ben wel 's morgens weg, maar kan vanaf twaalf uur.

"We kunnen iets regelen dat papa 's morgens op hem past en dan kan Vermeer in de namiddag hem bij houden." zei Mila. "Ja, dat kunnen we doen." reageerde hij. Jonas stuurde snel een berichtje naar Belle en Manuel om het te regelen. Voor hun beide was het in orde. Nu dat geregeld was, konden Mila en Jonas rustig slapen.