Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 71: Oma?

De volgende dag lagen Mila en Jonas lang in hun bed te praten. "Heb ik het gisteren gedroomd of is het geen droom." zei Jonas. "Het is spijtig genoeg echt." zei Mila. "Zie je er echt zo hard tegen op?" vroeg Jonas. "We moeten al veel aandacht geven aan Arnout. Waardoor Olivier de pineut van word. En dan nu nog een kindje." zei Mila. "Maar als jij het echt wilt zal ik het met veel liefde behandelen." "Dat zal niet mankeren. Trouwens, Olivier vind het leuk om een broertje te hebben." zei Jonas. Olivier kwam rustig de kamer van zijn ouders binnen. "Mama, gaan we eten?" vroeg hij. "Ja, we gaan mee komen." zei Mila. Ze stonden op en Mila ging met Olivier naar beneden en Jonas ging achter Arnout. Jonas ging met Arnout op zijn arm naar de tafel. "Hebben wij goed geslapen?" vroeg Mila aan Arnout. Arnout lachte verlegen en verstopte zich in Jonas' T- shirt. "Kom, we gaan eten." zei Jonas en zette Arnout in zijn kinderstoel. "Wij gaan straks pannenkoeken bakken. Wie helpt er mij?" vroeg Mila. "Ja, pannenkoeken." was Olivier enthousiast. "Help je mij? Anders geen pannenkoeken." zei ze. "Oké, maar we moeten er veel hebben. Ik eet dat graag." reageerde hij. "Niet te veel, papa, Arnout en ik mogen er toch ook hebben?" vroeg Mila. "Nee, ze zijn allemaal voor mij." antwoordde Olivier. "Niet te gulzig zijn." zei Jonas. "Gaan we een beetje televisie kijken?" vroeg Jonas na het eten. "Ja, het is straks 'Planes'." zei Olivier. "Ik zal het op zetten." zei Jonas en liep naar de televisie.

Na de film hadden ze hun allemaal aangekleed en ze waren allemaal samen aan het spelen. "Heb jij geen huiswerk?" vroeg Jonas aan Olivier. "Nee, alleen iets lezen. Maar dat is pas voor dinsdag." antwoordde hij. "Dan is het goed." zei Mila. "Wanneer heb je je rapport?" vroeg ze. "Dinsdag, samen met het oudercontact." zei Mila. "Ik heb er een brief voor dat we ons moeten registeren op een bepaald uur." legde hij uit. "Dan zullen we dat doen." zei Jonas. Tegen vier uur begon Mila aan de pannenkoeken. "Jonas help me mij even?" vroeg ze. "Ja, dat is goed. Zeg maar wat ik kan doen." reageerde Mila. "Je kan de melk erbij doen terwijl ik roer." zei Mila. "Mama?" begon Olivier. "Ja, schatje. Wat is er?" vroeg ze. "Waarom zien we jouw moeder nooit? Als we bij opa zijn, is hij altijd alleen." polste Olivier. Mila bleef stil staan en liet alles uit haar handen vallen. "Mila, gaat het?" vroeg Jonas en zette alles wat Mila had laten vallen terug of de keukenkast. Ze antwoordde niet. Daarom besloot Jonas haar in de zetel te zetten en ging terug naar de keuken. "Olivier, over dat onderwerp moet je niet beginnen met mama. Dat ligt heel gevoelig. "Maar wat is er dan gebeurt." vroeg hij. "Ze is gestorven toen mama nog een kind was." zei Jonas. "Oei, dat wist ik niet. En dat is erg." zei hij en liep naar de zetel. "Papa!" kwam Olivier in paniek naar Jonas gelopen. "Mama is weg." legde hij uit.

"Ik ga haar zoeken. Blijf binnen en pas op je broer." zei Jonas kordaat. "Ja, dat is goed." zei Olivier. "Zeg mama dat het me spijt als je haar vind." "Zal ik doen, erwtje." zei Jonas en gaf Olivier een knuffel. Jonas pakte zijn auto en reed naar enkele plekjes waar hij Mila zou vinden. Onderweg belde hij haar, maar ze nam niet op. Daarna belde hij naar Charlie. "Charlie, is Mila bij jou?" vroeg Jonas. "Nee, ze is hier niet. Waarom?" vroeg ze. "Mila is weggelopen van huis." legde Jonas thuis. "Weet jij misschien waar ik haar kan vinden? Ik ben al overal geweest." zei hij radeloos. "Waarom is ze weggelopen?" vroeg ze. "Olivier vroeg naar haar moeder." verklaarde Jonas. "Kijk dan eens op het kerkhof." zei ze. "Dat is niet zo een slecht gedacht." zei Jonas en legde af. Jonas reed richting het kerkhof en één keer aangekomen, liep hij recht naar het graf van Mila's moeder. "Mila!" riep Jonas toen hij haar zag. "Gaat alles wel goed?" vroeg Jonas. "Ik mis haar." zei ze en stortte haar in de armen van Jonas. "Het was niet te bedoeling van Olivier om je te kwetsen." legde Jonas uit. "En het spijt hem heel erg." "Ik weet dat wel dat hij het niet zo bedoelde. Maar het komt hard aan." reageerde ze. Hij nam haar stevig vast.

"Ga je mee naar huis? Olivier is alleen thuis met Arnout." zei Jonas. "En er is iemand die er mee in zit." "Ja. Ik kom af." zei Mila. "Dag mama. Tot een volgende keer." zei Mila. Ze zette haar hand nog eens op het graf en verliet dan het kerkhof. "Waarom was je weggegaan zonder iets te zeggen?" vroeg hij. "Het werd gewoon even teveel voor me. En ik begon haar weer te missen." antwoordde ze. De rest van de terugrit had ze niets gezegd. Jonas legde wel zijn hand even op Mila's been. Om te laten weten dat hij er altijd voor haar is. Als ze thuiskwamen, liep Olivier naar zijn mama. "Sorry, het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen." zei hij. Mila hurkte haar zodat ze op gelijke hoogte kwam met Olivier. "Dit is niet jouw schuld. Het is gewoon dat ik mijn mama nog heel hard mis." legde Mila uit. "Gaan we verder pannenkoeken bakken?" "Ja!" zei Olivier. Ze bakten pannenkoeken tot het deeg op was. "Olivier, dek jij snel de tafel. Papa zal je helpen." vroeg Mila. "Dat doe ik." zei Olivier en pakte borden en bestek. Jonas nam de suiker, choco en andere dingen dat je op een pannenkoek kan doen. Tegen achttien uur was alles klaar en gingen ze aan tafel. "Doe je zelf de suiker op je pannenkoek?" vroeg Mila. Olivier knikte enkel. "Wat wil jij op je pannenkoek?" vroeg Jonas aan Arnout. Hij wees naar de pot met choco in. Jonas maakte snel zijn pannenkoek en daarna maakte hij er ook een voor hem. Per beet gaf hij ook een stukje aan Arnout. "Is het lekker?" vroeg Mila. Olivier knikte uitbundig en Arnout knikte ook. Dit vind Mila leuk. Wat kon ze genieten van die momentjes als ze samen zijn.