Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 44: Kwijt?

"Dat hoeft toch niet? Ik gebruik dat toch niet die bijnaam." ging ze op hem in. "Jij niet, maar ik wel. En zo kunnen we ons niet verspreken als we het geslacht weten." legde hij uit. "Auw!" greep Mila naar haar buik. "Gaat het, liefje." vroeg Jonas bezorgd. "Het gaat wel. Ik had even buikpijn." reageerde ze. Jonas reed voort. "Jonas, ik bloed." zei Mila in paniek. "We gaan naar het ziekenhuis. Maar eerst Olivier snel bij mijn moeder afzetten." besloot hij. Aangekomen bij Tori nam hij de slapende Olivier uit de auto en begon super veel te bellen. "Dag Jonas." begroette ze hem. "Mama, zou jij even op Olivier willen passen. Er is iets met Mila. We gaan naar het ziekenhuis." legde hij uit. "Is goed. Geef hem maar." zei ze en nam Olivier over. Jonas sprong direct terug in de auto en reed naar het ziekenhuis. "Help. Mijn vrouw is aan het bloeden!" riep Jonas. Een verpleegster kwam met een rolstoel aangelopen. Mila werd naar een onderzoeksruimte gebracht. "Ik hoop dat het niets te maken heeft met het kindje." zei Mila met een bang stemmetje. "Rustig maar. Het is misschien niet zo erg." kalmeerde Jonas haar.

Er werden van alle onderzoeken gedaan en veel vragen gesteld. "Heb je soms iets heel actief gedaan onlangs?" "We zijn daarnet gaan zwemmen, maar heb het heel voorzichtig gedaan." zei ze. "We zijn ook in een jacuzzi geweest." reageerde Jonas. De dokter verdween. Ze begon te huilen. "Hey, Mila kalm sunshine." ze knuffelde elkaar. Mila werd rustiger. De dokter kwam terug met de uitslagen van de testen. "Mila, ik weet niet of je dit graag gaat horen, maar je hebt een miskraam gehad." zei hij. "Nee, dat kan niet." zei Mila ongelovig. Jonas sloeg zijn armen rond haar. "Ik hou je wel voor de zekerheid deze nacht nog hier." zei de dokter. Mila werd naar een observatiekamer gebracht. Jonas ging ze niet lossen. "Ik ga snel een berichtje sturen naar mijn moeder voor Olivier. Oké?" zei Jonas. Mila knikte. Als het verzonden was, ging Jonas terug naast Mila liggen. Mila had Jonas echt super hard vast. Ze nam zelf de T-shirt vast. "Mila, als je erover wilt praten. Dat kan altijd." zei Jonas. Mila gaf geen reactie. Ze waren er beide kapot van. Ze besloten om te slapen. In de nacht had Mila een nachtmerrie. Jonas probeerde haar wakker te krijgen, maar het lukte niet dus liet hij maar verder dromen.

Jonas werd wakker gemaakt door Tori. Ze was bezorgd en wou nieuws hebben. "Hey, jongen alles goed daar?" vroeg Tori. "Niet echt. Mila heeft een miskraam gehad en ze ziet er echt van af." antwoordde Jonas. "Oh nee. Dat is zo erg voor jullie. Ik ben er voor jullie. Als er is iets dat ik kan doen. Laat maar weten. En Olivier is hier altijd welkom." zei ze. "Dank je. Ik zal het zeggen, maar Mila is niet veel zegs. Ik had het haar ook al gezegd dat ze er met mij mocht over praten, maar ze zei niets." reageerde Jonas. "Geef haar tijd. Zoiets verwerk je niet op één, twee, drie." ging Tori op hem in. "Ik ga je laten. Mila is wakker geworden." zei Mila. Ze zag er moe uit, had tranen in haar ogen. "Hey liefje, gaat het?" vroeg hij. Mila negeerde bewust zijn vraag. "Waarom lig je niet bij mij?" informeerde ze haar. "Je had een nachtmerrie en ik kreeg je niet wakker. Daarbij was je hevig in het rond aan het bewegen." legde hij uit. "Sorry." zei ze zachtjes. "Je moet geen sorry zeggen. Ik begrijp het wel." nam Jonas haar hand vast. "Over wat ging je droom?" "Ik weet het niet meer zo goed. Ik herinner me er niet veel meer van." zei Mila. "Gaan we er iets over zeggen tegen iemand?" polste Jonas. "Misschien eerst zelf verwerken en dan het misschien zeggen." antwoordde Mila. "Ik heb het wel al tegen mijn moeder gezegd als dat niets is." ging Jonas op haar in. "Nee, dat is niets." zei ze. "En Olivier?" informeerde Jonas zich. "Hij gaat het niet begrijpen. Maar ik wil er wel zo snel mogelijk naartoe." zei Mila. Jonas knikte. "We gaan zodra de dokters zeggen dat je naar huis mag." "Heb jij het niet moeilijk." vroeg Mila. "Eigenlijk wel, maar ik wil er voor jou zijn." zei Jonas. "Volgens mij heb jij het veel moeilijker dan mij." Mila gaf hem een kus op de wang. "Goedemorgen Mila." begroette de dokter haar. "Je mag het ziekenhuis deze middag verlaten." "Dank u wel." schudde Jonas de hand van de dokter. "Je moet genoeg rusten en goed naar je lichaam luisteren." voegde hij er nog aan toe.

In de namiddag gingen Jonas en Mila naar huis. "Wanneer halen we Olivier op?" vroeg Mila. "Hij zou mij misschien kunnen opvrolijken." "We kunnen nu snel gaan." stelde hij voor. "Is goed." Ze liepen rustig naar het ouderlijk huis van Jonas. "Hey Mila. Dag Jonas." zei Tori en gaf hen om de beurt een stevig knuffel. "Sorry, ik vind het echt heel erg wat er jullie overkomen is." "Mama! Papa! Tekin." toonde hij zijn tekening. "Maar zo mooi. Die gaan we zeker ophangen." zei Jonas. "Willen jullie iets drinken?" polste Tori. "Nee, ik denk dat we zo doorgaan." antwoordde Jonas. Mila was bezig met Olivier. Daardoor klaarde ze een beetje op. Met Olivier vergat ze al haar zorgen. "Wij gaan naar huis gaan." zei Jonas. "Dat is goed. Als ik iets kan doen, laat maar weten." "Dank je voor alles." zei Mila. Ze liepen rustig terug naar huis.

"Wa gebjeut?" vroeg Olivier. "Mama had een beetje pijn." Legde Jonas uit. "Nu pijn weg?" polste hij. "Ja, nu is het weg." zei Mila. Er ontsnapte enkele tranen bij Mila. Jonas nam haar vast rond haar middel. Hij vond het echt erg voor haar. Jonas hing Oliviers tekening op. Opeens kwam Olivier tot bij hem. "Mama ween." zei hij. Jonas liet alles vallen en samen gingen ze weer naar de woonkamer. "Hey liefje, gaat het wel?" vroeg hij bezorgd. "Ik vind het gewoon moeilijk en ik had het leuk gevonden dat er nog een kleintje rondliep." antwoordde ze. "Dat kan nog komen." verzekerde hij haar. "Nu nog niet. Dat is te vroeg." zei Mila. "Dat begrijp ik, sunshine. Olivier was zo lief om mij te komen halen." zei Jonas. Olivier keek naar hun ouders en lachte breed. "Olivier is inderdaad een lieve jongen." zei Mila. "Kom hier." Olivier kwam mee knuffelen.

Een week later werd Mila als eerste wakker. Ze gaf rustig enkele kusjes aan Jonas. "Ik ben er klaar voor om het te vertellen." zei Mila. "Oké, dan zullen we eens zien of we kunnen afspreken." reageerde Jonas. Later die dag zaten alle Ghost Rockers samen. "Mogen wij even jullie aandacht." trok Jonas de aandacht naar hem. "Mila en ik moeten iets belangrijks zeggen." "Wat is er? Het lijkt serieus? Jullie gaan toch niet uit elkaar?" ratelde Charlie. "Nee, dat is het niet." zei Jonas. "Het zit namelijk zo. Op huwelijksreis is er iets gebeurt. Waardoor Mila zwanger was." legde Jonas uit. "Oh, echt! Dat is geweldig nieuws." zei Charlie. "Dat is toch al een tijdje geleden?" vroeg Jimmy. "Ja, maar toen we naar huis reden van het zwembad. Kreeg ik een miskraam." zei Mila. Iedereen schrok. Dat had niemand verwacht. Iedereen wenste de twee sterkte. Ze wisten even niet wat te zeggen. Als snel werd er van onderwerp veranderd. Waardoor de sfeer terug positiever werd en er veel gelachen werd.