Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 66: Belle

Jonas en Mila waren samen met Olivier en Arnout naar het park. Olivier was zes jaar geworden en Arnout twee. Jonas was een beetje met zijn gitaar bezig en Mila was de kinderen in het oog aan het houden. "Olivier, een beetje rustiger!" riep Mila. Olivier was namelijk Arnout in het rond aan het zwieren. "Heb je honger?" vroeg Mila. "Nog niet." antwoordde Jonas. "Olivier, heb je honger." brulde ze. "Ja!" antwoordde hij. Olivier nam Arnout vast en liep er mee tot zijn ouders. Mila pakte het eten en gaf het aan Olivier en Arnout. Ze aten het snel op. "Mag ik Arnout meenemen naar de fontein, mama?" vroeg Olivier. "Liever niet, prinsje. Blijf maar hier met hem." zei Mila. "Mama." stamelde Arnout. Mila was verwonderd en was blij. "Jonas, heb je het gehoord?" vroeg Mila. "Ja, Arnout heeft zijn eerste woordje gezegd." nam hij Arnout in de armen. Daarna mochten Olivier en Arnout weer gaan spelen. "Liefje, mag ik iets voor je spelen?" vroeg Jonas. "Ja, doe maar ik vind dat altijd zo leuk." reageerde ze. Jonas begon met spelen. Na een tijdje begon hij ook met zingen. Mila gaf Jonas een lange en passionele kus. Olivier en Arnout kwamen aan bij hun ouders en gingen ook naast hun ouders liggen. Tegen zes uur 's avonds gingen ze naar huis. Arnout begon moe te worden.

De volgende dag was het maandag. Jonas en Mila hadden een vrije dag, om te repeteren voor de nieuwe playlist van de optredens. En Olivier was naar school. Mila had van de gelegenheid gebruik gemaakt om al hun foto's te sorteren. Charlie ging haar daarmee helpen. "Amai, hoeveel foto's heb jij niet?" informeerde Charlie haar. "Veel, maar sommige zijn ook dubbele." antwoordde Mila. "Kijk, wat een schattige foto." smolt Charlie en toonde de foto. Het was een foto van haar en Mila toen ze pas bevriend waren. "Dat is zo lang geleden." zei Mila. "Daar waren wij betrapt door Van der Donck. Die nacht dat we op school sliepen." "Ja, dat is waar." lachte Charlie. Om kwart na drie zette Jonas de televisie uit en liep naar Mila en Charlie. "Ik ga Olivier halen. Kom je mee?" vroeg Jonas. "Is dat erg dat ik hier blijf en de foto's verder doe?" polste ze. "Nee, dat is niets." zei Jonas en maakte zich klaar. "Tot straks." zei Jonas en kuste Mila. "Tot straks." antwoordde ze.

"Zalige foto." zei Mila. "Mag ik zien?" polste Charlie. "Nee!" verstopte ze de foto. "Is dat iets wat we niet mogen weten?" lachte ze. "Dat is alleszins iets tussen mij en Jonas." zei Mila. "Zeg, dat is niet eerlijk. Geef die hier." prutste ze de foto uit haar handen. "Nee, je mag hem niet zien." zei Mila. Na een tijdje legde Mila de foto opzij en deed voort. Dit was Charlie's kans. Zo snel ze was, pakte ze de foto. "Charlie!" riep Mila geërgerd. Charlie zag op de foto Mila, Jonas en Olivier die alle drie verkleed zijn in bevers. Ze lachte heel hard. Daarna ruimde ze alles op en gingen in de zetel zitten. Net toen ze zitten ging Jonas telefoon af. "Oei, Jonas is zijn gsm vergeten." zei Charlie. "Ik zal wel opnemen." zei Mila en nam op. "Goedendag, het is Mila Santiago. Jonas is momenteel niet thuis." legde ze uit. "Goedendag mevrouw, ik heb nieuws voor Jonas." reageerde ze. "Oké, ik zal het hem doorgeven als ze thuis is." ging Mila op haar in.

"En Olivier, hoe was het op school?" vroeg Mila. "Leuk, ik heb de tafel van vier geleerd." legde hij uit. "Wat is papa gaan doen?" "Er is iemand aan de lijn die papa een iets wou zeggen ." verklaarde ze. "Wat is dat?" vroeg Olivier die aan de tafel is gaan zitten en een stapeltje foto's zag liggen. "Dat zijn foto's van vroeger." zei ze. Olivier bekeek ze allemaal. "Wat een foto's?" lachte hij. "Er zijn nochtans ook enkele mooie foto's van jou ertussen, hoor." lachte Mila en gaf enkele porren aan haar zoon. "Ik ga naar huis gaan. Jimmy zal het druk hebben na een dagje met de kinderen. "Ja, daag." zei Mila en gaf haar een kus. "Dag!" zwaaide Olivier haar uit. "Ja!" riep Jonas van boven door heel het huis. "Mila!" liep hij naar beneden. "Wat is er?" vroeg Mila. "Ze hebben me gezegd dat ik mag meedoen in een nieuw televisieprogramma. Hoe zalig is dat?" zei Jonas enthousiast. "Dat is inderdaad kei leuk nieuws." lachte Mila.

Samen gingen ze eten. Olivier was televisie aan het kijken en vroeg of hij het mocht opzetten tijdens het eten. "Voor een keer is het goed." zei Jonas Olivier liep naar de televisie en zette hem aan op zijn lievelings kanaal. "Wel je bordje leegeten. We warmen het niet meer op." zei Mila streng. Iedereen had vrij snel hun bord leeg gegeten. Jonas zette Arnout op de grond. Die waggelde heel traag naar de zetel waar Mila in plofte en Olivier sprong op haar. "Wat gaan we doen nu?" vroeg hij. "We zullen dat zien als papa er ook is." zei Mila. Ze nam Arnout erbij. "Wat doen we, papa?" vroeg Olivier wanneer Jonas uit de keuken liep. Als Jonas ook in de zetel ging zitten, wou hij antwoordden, maar er drukte iemand op de bel. "Wie is dat?" vroeg Olivier. "Wel, je gaat naar de deur en je doet die open. Zo kom je te weten wie er aanbelde." lachte Jonas. Mila lacht mee. Olivier stond recht en rende naar de deur.

"Oma!" riep hij en sprong hij in haar armen. Na een tijdje gingen ze binnen. "Dag mama." zei Jonas met een glimlach. Die glimlach verdween snel toen hij de tranen op Tori's wangen zag. "Wat is er?" vroeg hij bezorgd. "Het is... Het is Oma... " begon ze. "Wat is er met haar?" informeerde Mila. "Ze is..." probeerde ze te zeggen. Jonas werd ongeduldiger. Hij wou echt weten wat er met Vermeer was. "Oma ligt in het ziekenhuis." zei Tori uiteindelijk. "Wat! Wat scheelt er met oma?" vroeg Jonas. "Ze heeft een hartaanval gekregen." antwoordde ze. Jonas zat met zijn gezicht in zijn handen. Hij was geschrokken van het nieuws. Mila wreef over Jonas' rug om hem te steunen. "In het ziekenhuis hebben ze haar direct meegenomen naar de operatiekamer." verklaarde ze. "Ik wil er naartoe." zei Jonas vastbesloten. "Nu ga je daar niets kunnen doen. Ze zijn nog aan het opereren." zei Mila. "Gaan jullie maar slapen. Ik zal naar het ziekenhuis gaan voor nieuws en als er nieuws is, zal ik het meteen doorgeven." zei Tori. "Dat is goed." zei Jonas en gaf zijn moeder een laatste knuffel voor ze vertrekt.

De volgende morgen stuurde Tori een berichtje.

Hallo, oma is goed uit de operatie gekomen. Ze ligt nu op een kamer om te ontwaken.

Jonas werd wakker van het berichtje. Hij las het en was opgelucht. "Mila, ik ga naar het ziekenhuis. Oma kan zo wakker worden." zei Jonas. "Ja, dat is goed nieuws. Ga maar ik zal wel afkomen met de kinderen." zei Mila. Jonas maakte zich klaar en nam de fiets om naar het ziekenhuis te gaan. "Mama, is alles goed?" informeerde hij zich bij het binnenkomen in het ziekenhuis. "Als de dokter ons komt halen, mogen we naar oma gaan." zei ze. Jonas gaf haar een knuffel. "Ze zal er wel doorkomen." steunde Jonas zijn moeder. "Ik hoop het." zei ze. "Mevrouw De Rover." kwam er een dokter bij hun aan. "Mevrouw Vermeer is wakker geworden en ze moet nu wel genoeg rusten." zei de dokter. "Jullie mogen erbij. Als jullie mij willen volgen. Dan breng ik jullie naar haar." "Ja, dat is goed. Gaat ze er iets aan overhouden?" vroeg Tori. "Nee, normaal niet." zei de dokter. Jonas en Tori gingen de kamer binnen. "Dag ma." zei Tori. "Hey." zei ze met een brakke stem. "Dag oma." zei Jonas. Na een tijdje praten, lag Belle in slaap. Mila belde Jonas op om te vragen waar hij zat. "Ik zit in kamer vijfhonderdendrie." zei Jonas. Mila kwam binnen na vijf minuten ongeveer.

"Hey, hoe gaat het hier?" vroeg ze. "Dat gaat." antwoordde Jonas. Olivier liep naar Jonas en sprong op zijn schoot. "Hoe gaat het met jou, papa?" vroeg Olivier. "Dat gaat, klein erwtje." hield hij zich sterk. Mila kwam achter hem staan en knuffelde hem langs achteren. Als de dokter nog een langskomt om Belles waarden te controleren. "Sorry, maar mevrouw heeft nog veel rust nodig, dus liefst niet te veel personen in de kamer." zei hij. "Ja, we gaan zo doorgaan." zei Mila "Is dat erg als ik naar huis ga, mama?" vroeg Jonas. "Nee, ga maar ik zal wel hier blijven. En laat je alles weten." zei Tori. "Dank je wel." zei Jonas en gaf haar nog een knuffel en een kus. "Dag oma." zei Olivier en gaf een Tori een knuffel. "Tot volgende keer." zei ze.

Tijdens de autorit zei Jonas geen woord. Mila legde haar hand op zijn been. Olivier die was aan het spelen met zijn knuffels en Arnout die lag rustig te slapen. Als Jonas en Mila thuis kwamen, ging hij direct naar de zetel en plofte hij neer. "Mama, gaan we iets eten?" vroeg Olivier. "Ja, ik zal iets klaarmaken." zei Mila. "Ga papa vragen of hij je wilt helpen met je taak." "Oké." Olivier ging naar zijn kamer en nam zijn boekentas. "Papa, wil je mij helpen met mijn taak?" vroeg hij. "Ja, dat is goed. Welk vak is het?" polste Jonas. "Taal." zei hij. "Wat moet je precies doen?" vroeg Jonas. "Ik moet woorden verbinden met de betekenis." legde Olivier uit. Ze zaten aan het tiende en laatste woord toen het eten klaar was. Ze aten alles rustig op en de rest van de dag deden ze niet veel. Ze hadden Arnout nog leren praten, maar er kwam niet veel meer uit dan mama.