Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 90: Opgepakt

Een tijdje later was alle was van de reis opgeruimd. Mila en Jonas waren alle foto's aan het kijken van hun reis. Ze waren net zeven dagen naar Parijs gegaan met de kinderen. "Dat is kei schattig." zei Mila. Ze praatte over een foto van haar en Jonas in de Eiffeltoren. "Ja, mag ik die op instagram zetten?" vroeg Jonas. "Ja, dat is goed." antwoordde ze. Daarna werd er aangebeld. Mila ging open doen. "Goedendag." zei de politieagent. "Bent u Mila Santiago?" "Ja, dat ben ik." reageerde ze. "U wordt gearresteerd wegens moord." zei de agent. "Wat maar ik heb niets gedaan!" riep Mila. Ze namen haar mee en Jonas hield haar tegen. "Mag ik nog eerst een knuffel?" vroeg Jonas. "Snel dan." zei de agent. Ze gaven een knuffel. "Het komt wel goed." fluisterde hij. Daarna reden ze weg in de politiewagen. Jonas bleef versteld staan en begon te wenen. -Waarom moesten ze Mila verdenken van moord?- dacht Jonas.

Tegen drie uur kwart ging hij zijn zonen halen. "Waar is mama?" vroeg Arnout. "Mama is even weg." reageerde Jonas. "Naar waar?" vroeg Olivier. "Naar... Euhm..." wist Jonas niet wat hij moest zeggen. "Naar waar is mama?" vroeg Olivier opnieuw, maar bozer. "Mama is opgepakt door de politie." antwoordde Jonas. "Wat? Waarom?" was Olivier boos. Ze gingen naar huis en Jonas maakt eten. "Gaan we mama eens bezoeken?" vroeg Olivier. "Ik zal eens vragen of het mag en dan gaan we morgen." antwoordde Jonas. "Dank je." zei Olivier. De jongens gingen slapen en Jonas nam een fles uit de bar. Hij schonk een glas in en dronk het meteen op. Nadat glas nam hij nog een glas. En nog één en nog één. Tot de fles op was.

De volgende morgen stonden Olivier en Arnout al op voor naar school te gaan. "Papa, kom je ook mee?" vroeg Olivier. "Nee, ga maar alleen." antwoordde hij. Natuurlijk had Jonas een kater van de drank van gisteren. Jonas stond ook op en nam terug een fles uit de bar. Na school kwamen Olivier en Arnout terug thuis. "Gaan we naar mama?" vroeg Olivier. "Nee, laat me gerust." zei Jonas. Olivier begon te wenen. "Je had het belooft!" riep Olivier boos. Hij nam Arnout en ging naar boven. Een paar dagen later was Jonas nog altijd even erg aan toe. Tegen zes uur kwamen Olivier en Arnout naar Jonas. "Papa, is er nog iets te eten in huis." vroeg Olivier voorzichtig. "Kijkt in de kasten en anders ga je maar naar de winkel." zei hij. Olivier ging naar de keuken en keek of er iets te eten was. Er lag niets meer in de kasten. Olivier besloot om met Jonas zijn gsm een berichtje te sturen naar Charlie.

Charlie, help mij en Arnout. Papa is zijn eigen niet meer en er is geen eten meer.

Charlie zag het bericht en stuurde meteen terug:

Ik kom meteen af en neem eten mee voor jullie.

"Papa, wanneer gaan we naar mama? Ik mis haar." zei Olivier. "Stop met zagen. En laat me met rust." zei Jonas boos. Jonas hief zijn arm en wou Olivier slagen.

Op dat moment kwam Charlie binnen via de achterdeur. "Olivier, kom nu naar hier." riep ze. Olivier liep naar Charlie en nam haar vast. Hij was geschrokken. "Jonas, herpak je." beveelde ze. "Olivier, ga naar de zetel. Ik kom zometeen bij jou." Ze nam de flessen van Jonas af. Daarna trok ze Jonas mee naar boven. "Je stapt nu in de douche. Je frist je op en dan pas kom je naar beneden." zei Charlie streng. Als Jonas onder de douche staat, gaat Charlie naar beneden. "Gaat het een beetje?" vroeg ze aan Olivier. "Ja, maar dat was wel even schrikken. Ik heb papa nog nooit gezien." antwoordde hij. "Hij zal je mama missen." reageerde ze. "Ik heb macaroni voor jullie meegenomen. Ik zal het snel opwarmen." zei ze. "Dank je wel. Ik sterf van de honger." zei Olivier. "Kom je me helpen." polste ze. Olivier knikte en volgde haar.

Na het eten opgewarmd, kwam Jonas naar beneden. "Zijn we terug fris?" vroeg Charlie. "Ja en Olivier, het spijt me. Ik was mezelf niet meer. Omdat ik mama miste." verontschuldigde hij zich. "En als je wilt gaan we morgen naar mama. Beloofd." "Dat is goed." zei Olivier en gaf zijn papa een knuffel. "Hier eet een beetje." zei Charlie. "Gaat het morgen gaan? Of moet ik terugkomen?" informeerde Charlie haar. "Het gaat gaan. En anders bellen we je wel." zei Jonas. Na het eten belde Jonas naar de gevangenis om een afspraak. "We mogen morgen om zestien uur naar mama." zei Jonas. "Yeah! Dank je, papa." zei Olivier. Daarna ging hij verder spelen met Nona.

De volgende dag waren Jonas, Olivier en Arnout in de gevangenis. "Van Loo." riep de cipier. Ze volgden hem naar een aparte kamer. Daar zat Mila al te wachten. "Hey schat." zei Jonas en omhelsde haar. "Ik heb je zo gemist." zei ze. "Sorry, dat we niet vroeger zijn gekomen. Ik was even de weg kwijt." legde hij uit. "Dat is niets. Je bent er nu dat is het voornaamste." reageerde Mila. Arnout kroop op Mila's schoot. "Heb je al meer informatie waarom ze je hebben opgepakt?" polste Jonas."Er is iemand vermoord in de vakantie en er was een spoor dat naar mij leidde." legde Mila uit. "In de vakantie? Maar dan kan jij dat niet zijn want dan was je bij mij en de kinderen in Parijs." zei Jonas. "Dat zei ik ook en nu zijn ze naar de Franse politie gestapt en controleren ze dat nu, maar dat kan nog een week zeker duren." zei Mila. "Een week. Dat is nog super lang." zei Jonas. "Ja, dat weet ik ook. Ik wil naar huis. Ik mis je en de kinderen ook." zei ze en liet enkele tranen vloeien. "Rustig schat. Voor je het weet ben je weer vrij. En dan blijf je altijd bij mij." troostte Jonas haar. Ze speelden nog een beetje met de jongens. Een uur later ging er een alarm af. "Het bezoekuur is voorbij." zei de cipier. "Tot morgen. Ik zal 's morgens en 's avonds met de jongens." zei Jonas. "Dank je wel. Je bent de liefste." zei Mila en gaf hem een knuffel. Daarna werd ze terug naar haar cel gebracht. Jonas en de kinderen gingen terug naar huis.