Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 57: Opgesloten

Arnout was net drie maand geworden. Vandaag hadden ze bij de oogarts geweest wat voor gehoorapparaat. Hij had een gehoorapparaatje gekregen. Arnout deed nu ook zijn nachten. Hij werd wel altijd één keer wakker. Het was zoals altijd een gewone avond. Mila en Jonas keken een film en de kinderen lagen al lang in bed. Rond elf uur was de film gedaan en Mila ging slapen. Jonas ruimde alles op en ging dan ook naar boven. Ze lagen allemaal rustig te slapen, tot er rond twee uur iemand in het huis begeeft. Mila en Jonas hoorden niets en sliepen voort. De man stapte muisstil richting de kamer van Olivier. Hij stapte de kamer in en deed de deur zo stil mogelijk op slot. "Dag Olivier." maakt hij hem wakker. Het was niet zijn moeder en niet zijn vader. Olivier werd wakker en verschoot hard, waardoor hij krijste door het hele huis. Mila schrok wakker en maakt Jonas wakker. "Er is iets met Olivier." zei Mila. Ze gingen beide kijken. "De deur gaat niet open." fluisterde Jonas, die net geprobeerd heeft om de deur van Oliviers kamer te openen. "Olivier, ben je daar?" vroeg Mila bezorgd. Olivier zat in een hoekje van zijn kamer, te wenen. Terwijl de man heen en weer aan het lopen was. "Wel Olivier, waarom ik hier ben." begon hij te praten, terwijl hij op het bed ging zitten. "Ik zou graag willen weten hoe het tussen je ouders zit." Hij kreeg geen antwoord en Olivier ging hem ook niets zeggen.

"Ik ga eens zien of alles goed gaat met Arnout." zei Mila. "Ja, dat is goed ik blijf wel hier." reageerde Jonas en klopte nog eens op de deur. Mila kwam terug uit Arnouts kamer. "Hij slaapt rustig, niets aan de hand." zei Mila. "Wil jij de politie bellen? Dan blijf ik hier en probeer binnen te geraken." polste Jonas. Mila had veel schrik. Wat als diegene haar zoon iets aan zou doen. De politieagent zei dat ze zo snel mogelijk zou komen. Mila zette de deur op een kier en ging terug naar boven. "Hallo, wie is daar?" vroeg Jonas. "Je ouders zijn wel heel bezorgd over jou?" zei de man tegen Olivier. "Zo vertel me eens hoe zit het nu tussen die twee?" Olivier gaf nog steeds geen antwoord. "Ik wil mama." weende hij zacht. "Dat kan, maar eerst moeten wij praten." zei de ontvoerder. "Een ander vraagje, want op de vorige ga je toch niet antwoorden. Heb ik goed gezien of heb jij een broertje?" Olivier bleef zwijgen. "Olivier, gaat het?" vroeg Mila, omdat ze niets hoorde.

Niet veel later kwam de politie aan en ging in stilte naar boven. Ze gingen voor de deur staan en begonnen te bemiddelen. "Kom nu naar buiten of we komen zelf naar binnen." Geen reactie. "Is dat erg dat we de deur inbeuken?" vroeg een agent. Mila schudde haar hoofd. Als ze zo hun zoon kunnen bevrijden, mag alles gebeuren. "We gaan nu de deur inbeuken." zei de agent. Zo gezegd, zo gedaan. En agent heeft de deur ingebeukt en stond binnen met zijn wapen naar de ontvoerder gericht. "Draai je om en hou je handen omhoog!" riep de agent. De man draaide zich rustig om en hield zijn handen omhoog. Jonas liep de kamer in naar Olivier. "Hey, het is voorbij. Je bent weer veilig." nam hij Olivier in zijn armen. Mila bleef buiten staan en verschoot zich rot met wie de ontvoerder was. Het was Stan. "Waarom doe je dit ons aan?!" riep Mila. "Zie je niet wat je Olivier allemaal aandoet?!" Mila was echt heel boos op hem. "Hij is wel groot geworden. En hij heeft zeker veel talent?" zei Stan op een normale toon. Mila reageerde niet en negeerde hem. "Tussen negen uur en achttien uur kan je naar het politiebureau gaan om klacht tegen hem in te dienen. Want dit is echt wel serieus." zei de agent.

Toen hij weg was ging Mila naar Jonas en Olivier. "Hey, gaat het met jou?" vroeg Mila.

Olivier was helemaal overstuur en aan het wenen. "Wil je iets doen, erwtje?" vroeg Jonas. Olivier zei niets, maar zette zich dichter tegen zijn vader en hield zijn T-shirt vast. Dit had hem veel schrik gegeven. "Kom, we gaan een film kijken." zei Jonas. Het was misschien wel drie uur, maar als dat misschien helpt voor Olivier dan is het idee welkom. Hij nam Olivier in zijn armen en droeg hem naar de zetel. "Welke film zet ik op?" vroeg Mila. "Zet anders Finding Dory op. Die heeft hij graag." zei Jonas. "Oké. Waar ligt die?" vroeg Mila. "Die moet je op de computer zoeken." zei Jonas. Mila zette de film op en ging naast Jonas en Olivier zitten. "Olivier, kijk eens. Wil je iets hebben?" vroeg Mila. Olivier schudde zijn hoofd. "Kijk je mee naar de film? En vergeet heel die situatie maar." zei Jonas. Olivier lag al snel terug in slaap. Ze namen hem mee naar boven. Voor deze nacht legde ze hem bij hen in bed. Mila gaf nog snel eten aan Arnout. Hij was net wakker geworden. Daarna kroop ze bij haar twee jongens in bed. De nacht was Olivier nog veel wakker geweest. Maar dat hij bij zijn ouders lag stelde hem wel gerust. Rond acht uur dertig werd Arnout weer wakker. Jonas stond op en verzorgde hem, daarna kroop hij terug in bed. Hij was nog moe.

Rond elf uur werd Olivier wakker en drukte zich dichter tegen Mila aan. Daarvan werd ze wakker. "Goed geslapen?" vroeg Mila. Olivier schudde zijn hoofd. "Wil je morgen naar school?" vroeg ze. "Nee, ik wil niet alleen zijn. Ik wil bij jullie blijven." antwoordde hij. "Gaan we televisie kijken?" informeerde ze haar. Olivier knikte. Mila nam hem in de armen en stapte naar beneden. Ze zette de televisie op en zapte naar Oliviers lievelings kanaal. Na een tijdje ging ze eten halen. Olivier durfde niet meer alleen te blijven. Zelfs zat hij in de zetel en zou Mila naar de keuken gaan. "Wat wil je hebben?" vroeg Mila. "Ik heb geen honger." zei hij. "Je moet wel iets eten anders groei je niet goed." zei Mila. "Ik heb geen honger, oké." reageerde hij geïrriteerd. "Eet straks dan maar als je honger krijgt." zei Mila en ging terug naar de zetel. Als Mila's ontbijtje op was, begon Arnout te wenen. "Ik ga even naar Arnout. Blijf jij maar hier." zei Mila en stond op. "Nee, ik wil niet alleen blijven." ging hij naast Mila staan. Zo gingen ze beide naar boven. Als Arnout terug stil was, gingen ze naar Jonas en maakte hem wakker. "Goedemorgen." zei hij slaperig. "Goedemorgen? Het is al elf uur vijfenveertig." lachte Mila en gaf hem een kus. Jonas trok Mila op hem. Ze stonden terug recht en gingen naar beneden. Daar ging de gsm van Mila af. "Hey hebben jullie zin om af te spreken in het park?" vroeg Charlie.