Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 22: Laatste maand

"Amai. Dat is verrassend nieuws. Hoe lang al?" vroeg Elvira. "Zevenentwintig weken ongeveer." zei Mila. Ze zag dat Elvira er van geschrokken is. "Ik heb Jonas vandaag nog niet gezien? Is er iets met hem?" polste ze. "Ja, dat kan. Hij is ziek. Daarmee blijft hij thuis vandaag." antwoordde Mila. "Oké, bezorg jij dat dat hij in orde is voor vandaag?" polste De Neve. "Ja, dat is goed." reageerde Mila. "Wens hem veel beterschap van mij." ging Elvira op haar in. "Dat zal ik doen." zei Mila.

Het laatste belsignaal was gegaan en de lessen waren gedaan. Mila ging meteen naar huis. Ze wou zo snel mogelijk bij Jonas zijn. "Hey reusje." zei Mila. "Dag liefje. Alles goed?" vroeg Jonas. Mila knikte. "De Neve weet het. Ze vroeg me van alles. Ik weet nog dat we gezegd hadden om het niet te zeggen, maar ik wist echt niet wat ik moest reageren." vertelde Mila. "Mila, rustig. Wat heb je gezegd?" informeerde Jonas zich. "Dat ik zwanger ben." antwoordde Mila. "Dat geeft toch niet. En Elvira is te vertrouwen." zei Jonas. "Hoe gaat het eigenlijk met jou?" polste ze. "Dat gaat beter. Ik heb vandaag veel geslapen en misschien ga ik morgen weer mee naar school." ging ze op hem in. Mila voelde is aan zijn voorhoofd. "Dat voelt toch nog warm aan. Ik ga je temperatuur nog eens meten." ging Mila naar boven. "Mila, dat moet echt niet. Ik voel me al veel beter." zei Jonas. Mila deed koppig haar zin. "Zevenendertig graden en half. Dat is nog altijd koorts. Morgen blijf jij nog thuis." wees Mila hem terecht.

Een paar weken gingen voorbij. Er is niet veel gebeurd tijdens die weken. Het normale leven ging verder zoals altijd. Het kindje van Jonas en Mila begonnen wel meer en meer te bewegen. Mila had er soms wel een beetje last van, maar ze vond het wel altijd leuk om te voelen. Vanaf vandaag bleef Mila voor de eerste keer thuis. Zwangerschapsverlof. De computer stond al klaar en ze stond samen met Jonas op. De kamer was ook net af. Het was echt heel mooi geworden. Alles was klaar voor de komst van hun kindje.

Jimmy en Charlie zaten rustig buiten op het bankje. Ze moesten wachten op de andere. "Weet jij al iets voor je examen?" vroeg Charlie. "Nee, ik vind het zo moeilijk om iets te vinden." antwoordde Jimmy. "Misschien zou het leuk zijn om iets samen te doen." stelde ze voor. "Lijkt me leuk." ging hij erop in. "Maar niet hetzelfde als op ons eindexamen." Charlie knikte. De andere kwamen ook toe. De een al iets vrolijker dan de ander. "Mila komt vanaf vandaag niet meer naar school." zei Charlie met een verdrietige ondertoon. "Ze heeft wel nog samen theorie." reageerde Jonas. Jimmy had nu samen met hem les. Dansen. Normaal hadden ze dat samen met Mila, maar die zat nu thuis haar taak te maken ervoor. Ze moest per week een choreografie maken elke keer een andere stijl.

Bij de middagpauze zat iedereen bij elkaar in de kelder. Jonas zijn gsm begon te trillen. Het was Mila. Ze had hem een berichtje gestuurd.

Hey reusje, alles goed? Bij mij wel, het is wel eenzaam zonder jou. Maar straks ben je weer thuis en dan is het over.

Jonas lachte bij die woorden. Ze vond het erg voor haar. Misschien moest hij morgen zijn middagpauze bij haar doorbrengen. Hier zat hij toch maar te zitten. Gelukkig gingen de dagen zonder Mila snel voorbij. Alle dagen zonder Mila waren wel zwaar. Nu is het weekend en Mila ligt in Jonas' armen. Ze genoten van hun laatste dagen onder hun tweetjes. Mila was ook aan het denken over hoe snel de tijd is gegaan en over de toekomst. Ze werd uit haar dromen gehaald door een berichtje. Jonas nam zijn gsm en keek wie het was. Charlie.

Hebben jullie zin om vandaag iets samen te doen?

Jonas en Mila vonden het goed. Zo kon Mila ook eens buiten komen. De laatste tijd gebeurde dat iets minder. Vooral omdat het winter was, waren de temperaturen niet zo warm. Er werd over een half uur afgesproken om naar het park te gaan.

"Hey Mila!" riep Charlie en knuffelde Mila plat. "Voorzichtig, Charles." zei Mila. "Ik heb je gemist op school en ik denk ik niet alleen." lachte Charlie en wees naar iedereen. Ze lachten. "Maar ik denk dat Jonas je het meeste gemist heeft." reageerde Alex. "Zeg Alex." ging Jonas op hem in. "Ik heb hem bijna moeten opvrolijken door te doen wat ik in het eerste jaar heb gedaan. Maar gelukkig moest ik dat niet doen." lachte Jimmy. Jonas daar en tegen vond het niet zo leuk. "Maar reusje toch. Dat is zo lief." zei Mila. Jonas zei niets en bleef verdrietig kijken. Mila nam hem vast en gaf hem een kus op zijn wang. "Zo beter?" vroeg Mila. Jonas knikte goedkeurend.

"Wat moet je doen bij het examen?" polste Alex bij Mila. "Ik ga een gedicht brengen." zei ze. "Wat voor een?" vroeg Charlie. "Dat zeg ik niet." zei Mila. "Wat gaan jullie doen?" polste Jonas. "Ik ga een stuk brengen samen met Jules." antwoordde Alex. "Wij gaan ook iets samen doen, maar we weten nog niet goed wat." vertelde Charlie. "Ben je zenuwachtig voor wat er komt?" vroeg Jimmy bescheiden. Hij wist niet of hij het mocht vragen. Mila zei niets en keek naar Jonas. Hij zag dat ze bang was en wreef over haar rug. "Ik ben wel zenuwachtig. Maar dan kan ik haar of hem eens vastnemen." zei Jonas dromerig. Mila gaf hem een glimlach. Hij had wel gelijk. "Wanneer is ons volgend optreden? Want ik mis ze wel." vroeg Alex. "Ergens in het derde trimester." antwoordde Jonas. "Missen jullie die optredens en meet and greet niet?" vroeg Charlie. "Eerlijk gezegd wel." zei Mila. "Ik mis ze ook wel. Maar misschien kunnen we in de paasvakantie nog eens een meet and greet houden. Ik denk dat Mila wel al bevallen zal zijn." stelde Jonas voor. Iedereen vond dat nog geen slecht plan.

De volgende dag was het zondag. Jonas en Mila waren alle echografieën aan het verzamelen en in een album aan het steken. "Morgen is het de laatste afspraak. Kom je morgen mee?" zei Mila. "Ik zal het vragen aan oma of ik het niets is dat ik mee ga." zei hij en nam Mila in zijn armen. Maar dat ging moeilijk door Mila's buik. Jonas stuurde snel een bericht met de vraag. Vermeer antwoordde tien minuten later dat het mocht als hij een doktersbriefje afgeeft op school.