Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 120: De onderzoeken

Charlie bleef nog een hele tijd. Mila mocht eten. "Mila, wat bedoelde je daarnet met lastig vallen?" informeerde Jonas zich. "Hij had enkele kleren los gescheurd of met een schaar los geknipt. Wat hij wou met mij spelen en hij heeft mij ook willen kussen. Maar dat heb ik telkens geweigerd." legde Mila uit. "Dat is erg." ging Jonas naast haar zitten en sloeg zijn armen rond haar. Mila begon te wenen. "Ik was bang. Wie weet was hij verder gegaan." zei ze al wenend. "Het is voorbij. Hij is er niet meer." troostte Jonas haar. "Mila, ik moet je komen halen." zei de dokter. Jonas veegde haar tranen weg en gaf haar een kus op haar haar. "Succes." fluisterde Jonas. Mila gaf hem nog een lach en daarna verdween ze in de lange gang naar de onderzoeksruimte. Nu moest Jonas zeker een uur of twee wachten, dus besloot hij om naar huis te gaan. Onderweg stopte hij om nog een taartje te kopen. -Hopelijk kan Mila hier mee van smullen.- dacht Jonas. Hij kwam thuis en deed andere kleren aan, nam iets om te eten en zette zich dan voor de televisie.

Jonas weer een uur later wakker voor de televisie. Hij maakte hem klaar om Arnout en Olivier van de school te gaan halen. Hij kwam tien minuten te vroeg en Charlie en Jimmy stonden er ook al. "Hey, vrienden." begroette Jonas hen. "Hallo, hoe gaat het met Mila?" vroeg Jimmy. "Dat gaat. Ze heeft het mentaal zwaar." antwoordde Jonas. "Ze komt dit wel te boven. Mila is een sterke meid." reageerde Jimmy. "Is Alex weer te laat?" informeerde Jonas zich. "Ik denk het wel." repliceerde Charlie. "Wanneer is hij niet te laat?" "Als hij bij Jules is, komt hij meestal op tijd." zei Jonas.

De bel ging en alle kinderen kwamen buiten. "Papa, gaan we nu naar mama?" informeerde Olivier zich direct. "Ja, we gaan meteen naar het ziekenhuis." zei Jonas. Olivier nam zijn hand vast en trok hem richting de auto. "Jongens, tot morgen." zei Jonas. "Olivier lijkt wel hard op Mila. Als hij zo doet." lachte Charlie tegen Jimmy. "Ja, daar heb je gelijk in." lachte hij mee. "Olivier, het kan wel zijn dat mama niet in haar kamer ligt. Ze hadden nog enkel onderzoeken gepland en als die goed zijn kan ze misschien naar huis meekomen." legde Jonas uit. Ze gingen de kamer binnen en zoals Jonas zei stond er nog geen bed. "Duren die onderzoeken zo lang?" informeerde Arnout zich. "Normaal zeiden ze een uur of twee en dan leren moeten we nog wachten op de resultaten." antwoordde Jonas.

Het was al vijf uur. Jonas was met Olivier al zijn huiswerk aan het maken. Ze hadden toch niet te doen. De deur ging open en Olivier keek op. "Mama!" was Olivier en Arnout blij. "Is alles goed?" vroeg Jonas. "Dat zullen we pas binnen een klein uurtje weten." antwoordde de dokter. De dokter verliet de kamer. Olivier kroop op het bed. "Gaat het, sunshine?" vroeg Jonas. "Ja, maar die test waren soms wel vermoeiend." antwoordde Mila.