Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 68: Onrustige nacht

Het was net iets na middernacht of Arnout was weer aan het wenen. Jonas stond op en zorgde ervoor dat Arnout weer aan het slapen was. Nu hij toch uit bad was ging hij snel iets gaan drinken. Onderweg naar de kamer liep Jonas langs de kamer van Olivier. "Moeten wij niet slapen?" vroeg Jonas. "Het is Arnouts schuld dat ik wakker ben." zei hij. "Hij slaapt weer, dus jij hij kan ook gewoon slapen." zei Jonas en legde het deken weer over Olivier. Daarna kroop hij terug in bed en legde het zijn arm over Mila. Waardoor zij dichter bij hem ging liggen. Rond twee uur weende Arnout opnieuw. Nu was het Mila die hem ging troostte en ook nog eens medicatie gaf. Ze nam ook nog eens de temperatuur. Die was nog steeds zo hoog. Negenendertig en half. Als hij terug in slaap lag, ging Mila terug slapen.

Vervolgens konden Mila en Jonas vier uur aan een stuk slapen voor Arnout weer begon te wenen. "Niet weer." kreunde Mila. "Ik zal weer gaan." zei Jonas en stond op uit het bed. "Awel, Arnoutje wat scheelt er nu weer?" wiegde Jonas hem. Hij bleef wenen, dus probeerde Jonas iets anders te doen. Hij liep naar beneden en maakte zijn flesje. Misschien had hij honger. Gelukkig kolft Mila. Anders moest hij haar wel storen. Als het klaar was, ging Jonas zitten en liet Arnout drinken. Daarna was hij eindelijk stil en viel hij weer snel in slaap. Jonas kroop terug in het bed en viel ook in slaap. Nu liet Arnout iedereen slapen. Het was zeven uur en Olivier alarm ging af. Hij zette het op snoozen. Terwijl hij zich nog omdraaide. Jonas werd ook wakker van zijn wekker. "Moet ik Olivier naar school brengen en dat jij nog even in bed blijft bij Arnout?" vroeg Jonas. "Ja, dat mag wel." zei Mila. Jonas pakte zijn kleren en ging naar de badkamer. Onderweg zag hij dat Olivier nog lag te slapen. "Olivier, ik weet dat je het niet graag gaat horen, maar je moet naar school." zei hij. "Mhh... " reageerde hij alleen maar. Als Jonas aangekleed was, ging hij naar beneden en daar was Olivier aan het eten. "Sorry, dat Arnout zoveel heeft geweend deze nacht." zei Jonas. "Jij kan daar niets aan doen." antwoordde hij.

Na een tijdje zette Jonas Olivier af met de auto, omdat ze beide te moe waren om te stappen. Als Jonas thuis kwam, had hij Arnout bij Manuel afgezet. In de klas bij Olivier en Lisa ging het er rustig aan toe. Olivier lag al de hele tijd met zijn hoofd op de bank. Hij was echt heel moe. "Niet goed geslapen?" vroeg Lisa. "Nee, Arnout heeft veel geweend deze nacht. Waardoor ik altijd wakker werd." legde hij uit. "Olivier..." riep de Leerkracht uit. "Leg je agenda maar op mijn bureau." riep de leerkracht naar hem. "Slapen moet je in je bed doen en niet in de klas." "Maar thuis kan in niet slapen." zei hij. "Ik moet het niet weten. Nog een keer en dan krijg je straf." zei de leerkracht. Olivier legde zijn agenda op het bureau. De rest van de dag verliep goed. Rond drie uur vijfentwintig ging de bel en mocht iedereen naar huis. Olivier kwam geeuwend naar Jonas. "We zullen wel iets vinden waardoor je beter slaapt." zei Jonas. Olivier begon te wenen. "Wat is er, erwtje?" informeerde Jonas. "Ik lag daarnet even met mijn hoofd op de bank en daardoor heb ik een nota gekregen." legde hij uit. "Heb je uitgelegd waaraan het lag?" vroeg Jonas. "Ja, maar ze moest er niet van weten." zei hij. "Daar is ze, we zullen ze eens gaan praten." zei Jonas en stapte naar Oliviers leerkracht.

"Goeiedag." zei Jonas. "Dag meneer Van Loo. Waarmee kan ik u helpen?" vroeg ze. "Ik heb gehoord van Olivier dat hij een nota heeft gekregen." legde Jonas uit. "Ja, maar daar heb ik een goed reden voor. Hij lag in de les te slapen." reageerde ze. "Dat is vrij logisch. Zijn broer is ziek, waardoor hij heel de nacht heeft zitten wenen. Dus vandaar komt het dat hij nu zo moe is." begon Jonas een beetje kwaad te worden. "Oké, maar dan moeten jullie iets vinden. Met zo een houding kan hij niet naar mijn klas komen." zei de leerkracht. "Oké, maar dit is totaal niet Oliver schuld." zei Jonas. "Papa, gaan we naar huis?" vroeg Olivier. "Ja, we zijn hier weg." zei Jonas.

Jonas en Olivier kwamen thuis en Mila had Arnout al opgehaald. "Zo laat?" vroeg Mila. "Ja, hij heeft een nota gekregen omdat hij even op zijn bank lag." zei Jonas. "Oei." zei Mila. "Ik heb het eens uitgelegd, maar het heeft niet geholpen." vertelde Jonas. "Als hij het nog eens doet, dan krijgt hij straf." "Misschien moeten we hem even bij Tori of papa laten logeren?" stelde Mila voor. "Ik zal het aan mama vragen." zei hij. "Olivier, wat dacht je dat je 's avonds bij oma of opa zou gaan slapen. Zo kun je goed slapen." legde Mila uit. "Maar dan ben ik nooit bij jullie?" vroeg hij en gaf zijn moeder een knuffel. Mila wreef over zijn rug. "We zullen je van het school ophalen en naar oma of opa gaan. En zo zijn we toch bij jou." stelde Jonas voor. "Ik wil wel, maar dat is niet echt leuk." zei hij triest. "Het gaat wel goed komen. Hier gaan we even door moeten." zei Mila. Daarna kreeg Jonas een sms van Tori.

Dag Jonas,

Het is goed voor mij. Dat Oli een weekje bij mij logeert. Als dat beter is om te slapen met Arnout. X mama.

"Voilà, je kan bij oma logeren." zei Jonas. Olivier was blij, maar vond het toch niet echt leuk. "Gaan we je koffer maken?" vroeg Mila. Olivier haalden zijn schouders op. Olivier en Mila maakte tegen zijn zin de valies terwijl Jonas eten maakte en met Arnout bezighield. "Zo wij zijn klaar." zei Mila. "Ik ben ook juist klaar." reageerde Jonas. Ze aten het eten op en gingen richting Tori.

"Dag allemaal." zei Tori en liet ze binnen. "Dank je, dat hij hier mag logeren." zei Mila. "Dat is geen probleem. Het is een plezier om hem hier te hebben." sprak ze. "Ik wil naar huis." zei Olivier. "Ocharme. Maar het is beter als je hier bent, zo ben kan je veel beter slapen." zei Jonas. "We zullen het hier naar ons zin maken." zei Tori. "We gaan doorgaan. Arnout moet zijn medicatie krijgen." zei Jonas. "Dag." zei Mila. "Dag, tot morgen." zei Tori. Olivier liep naar Mila en knuffelde haar heel hard.