Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 129: Leukemie

De volgende morgen werd Jonas wakker van Mila's gsm. "Goedemorgen, met Jonas van Loo." "Goeie dag. Het is de dokter. Ik heb de resultaten van het bloedonderzoek van uw vrouw." zei hij. Jonas was een en al oor. "Uit het bloedonderzoek is gebleken dat uw vrouw aan leukemie heeft. Ze moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis voor het te behandelen." legde hij uit. Jonas zijn wereld stortte in. Hij legde af. Jonas staarde naar Mila. Zijn bleef rustig verder slapen. Nu was het aan hem om de vreselijke nieuws te melden. Dit zullen zware weken worden voor hen. Mila werd rustig wakker. "Hey." zei ze. "Alles goed?" vroeg Jonas. "Ja, dat gaat. Voor zover ik me goed voel." antwoordde Mila. Ze wou haar gsm nemen om het nachtkastje, maar het lag er niet meer. "Waar is..." stopte ze met praten, omdat ze Jonas met haar gsm zag zwaaien. "Heeft hij..." wou Mila vragen, maar durfde niet. Bang om te horen wat ze had. Jonas begreep wat ze wou vragen. "Hij heeft gebeld." antwoordde hij zacht. Jonas trok haar dichter bij zich en nam haar stevig vast. "Wat is er dan." polste ze. "Je... Je.... Hebt..." kon Jonas het moeilijk vertellen. "Wat heb ik?" informeerde Mila haar bozer, omdat ze haar geduld verloor. "Kanker." zei Jonas. "Leukemie om precies te zijn." Mila begon te wenen en knuffelde Jonas alsof het de laatste keer zou zijn. "We komen hier samen wel door." troostte hij Mila.

"Wat moeten we tegen de kinderen zeggen?" vroeg Mila. "We zeggen het gewoon en leggen het uit." antwoordde Jonas. "Ik ga dood." zei Mila. Olivier die juist naar beneden ging heeft dat gehoord en liep de trap af. Wat niet goed eindigde want bij de laatste treden gleed hij uit. Jonas hoorde dat en ging kijken wat er gebeurd was. Mila stond ook op. "Olivier, gaat het?" informeerde Jonas zich bezorgd. "Ja, heb de trede over geslagen en ben verder naar beneden gevallen." zei hij. "Is dat waar, papa?" "Wat zou er waar zijn?" vroeg Jonas. "Gaat mama dood?" informeerde Olivier zich. "Nee, ze gaat niet dood gaan. Ze gaat vechten om bij ons te blijven." antwoordde Jonas. "Waarom zeiden jullie dat dan." polste Olivier. "De dokter heeft gebeld en heeft gezegd dat mama leukemie heeft." legde Jonas uit. "Wat is leukemie?" vroeg hij. "Leukemie is een vorm van kanker, die wordt veroorzaakt door afwijkende witte bloedcellen in het beenmerg." las Jonas voor van op het internet. Olivier begreep er niets van, maar het feit dat zijn moeder ziek was, raakte hem toch. "Dat betekent dat ik veel in het ziekenhuis zal zijn." zei Mila. Oliver zag haar en liep er naar haar om te knuffelen. "Je mag niet doodgaan." zei hij. Mila wist niet wat ze daarop moest zeggen. Ze hurkte haar zodat ze op dezelfde hoogte was als Olivier. "Ik zal mijn best doen." reageerde ze. "Sunshine, de dokter heeft ons aan te raden om zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te gaan." zei Jonas. "We zullen eten en dan gaan we er naartoe." repliceerde ze.

Ze kwamen aan in het ziekenhuis. Jonas stuurde een berichtje naar de andere Ghost Rockers om alle optreden, meet en greet en co af te zeggen. Mila mocht meegaan met de dokter en Jonas en Olivier moesten in de wachtzaal wachten. Billie en Arnout hadden ze bij Manuel afgezet. Arnout wou niet mee en Billie was te jong. "Papa, wat gebeurt er nu?" informeerde Olivier zich. "Ze zullen enkele onderzoeken met haar doen." antwoordde Jonas.

Ze kwamen na een uurtje terug naar de wachtzaal. "Komen jullie mee?" vroeg Mila. "We gaan haar drie maanden opnemen en dan vollenbak chemotherapie geven om het te productie van abnormale bloedcellen te stoppen of af te remmen. We kunnen een bijkomende behandeling met radiotherapie geven als het nodig zijn. Als dat niet werkt kunnen we en stamceltransplantatie doen." legde de dokter uit terwijl in de kamer aankwamen. "Wanneer begint de chemotherapie?" informeerde Mila haar. "Normaal beginnen we vanaf morgen met de eerste." antwoordde de dokter. Mila ging op het bed zitten en nam Olivier in haar armen. Hij zat er een beetje beteuterd bij. "Zeg Olivier, dit houdt ons niet tegen." zei Mila. "Ik ben gewoon zo bang om jou ook nog te verliezen." antwoordde hij. "Hey Olivier, weet je die tijd dat je in coma lag?" vroeg Jonas. Olivier knikte. "Van waar denk je dat je die strijdlust had?" zei Jonas. Olivier begon te lachen. "Wat kunnen we nu doen met Billie? Moet ik nu stoppen met haar borstvoeding geven?" polste Mila. "Ik vrees ervoor. Ik kan eens naar de apotheek gaan om te zien wat we moeten hebben." zei Jonas. Dat vond Mila wel jammer. Mila moet naar toilet. Ze stond op, maar ze duizelde een beetje. Jonas zag dat. Hij ondersteunde haar.

"Ik heb toch wel schrik voor de chemo." zei Mila. "Dat zal wel goed komen." reageerde hij. "Maar mama is ook gestorven aan kanker." zei Mila. "Jij gaat dat doorkomen en wij zullen wel helpen." zei Jonas. "Ja, jij mag ons echt niet verlaten." zei Olivier. "Ik zal mijn best doen." reageerde Mila. Jonas ging achter haar zitten. Daarvan profiteerde ze ervan tegen Jonas te liggen. Ze keek naar haar dochter in haar armen. Ze zag er zo zorgeloos uit. Jonas wreef over haar rug. Daardoor lachte ze naar hem. Arnout en Olivier zaten op het bed aan het voeteinde. Even kon je er een speld horen vallen. Ze waren gewoon aan het genieten van het samen zijn. Spijtig genoeg wel op de verkeerde plek en niet thuis. "Papa, gaan we iets eten?" vroeg Olivier. "Ja, we zullen iets gaan halen." zei Jonas. Jonas stond recht en helpte Mila ook recht. Ze gingen op hun gemakt naar de cafetaria. Ze gingen uit deze periode komen. Als gezin. "Ik hoop dat ik snel naar huis kan gaan. Het is hier zo stil." zei Mila. "Zeker drie maanden moet je hier blijven." reageerde Jonas. Daarbij liet Mila een zucht. "Die maanden zullen zo snel voorbij zijn." zei Jonas.