Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 51: Sinterklaas

Zes december. De dag van Sinterklaas. Op het werk van Jonas en Mila ging Sinterklaas komen voor de kinderen van de werknemers. Olivier was zot van die man en daarom gingen ze er naartoe. Ze hadden afgesproken met Charlie en Jimmy. Zij gingen er ook naartoe. Nina was er ook fan van. Jonas had Olivier zijn arm vast. Hij was iets te enthousiast. "Hey, kon ze bij jullie ook niet wachten?" vroeg Mila aan Charlie. "Ja, sinds deze morgen is Nina niet stil te krijgen." lachte ze. "Bij ons hetzelfde. Olivier was super enthousiast aan het springen bij ons bed." ging Mila er op in. "En hoe gaat het met de kleinste? De datum komt dichterbij." informeerde Charlie. "Dat ging in het begin het beter, dan nu. Ik hoop dat ik deftig Kerstmis kan vieren." antwoordde Mila. "Wordt het een Kerstkindje?" ging ze er verder op in. "Dat weet ik niet. Misschien wel." reageerde ze. "Wat gebeurt er met Olivier?" vroeg Charlie. "Die gaat naar Jonas zijn moeder." zei Mila droevig. "Ik vier het liever met hem." "Kan ik begrijpen. Maar anders kun je het ook met hem of haar vieren." troostte ze Mila. "Ik vind het voor hem of haar dan wel zielig. Maar één cadeautje voor kerst en voor de verjaardag. Of we vieren het nooit op de datum zelf, maar dat is ook niet leuk." ging ze op hem in.

"Wat hoop je dat het wordt?" informeerde Charlie haar. "Mij maakt het niet veel uit. Zolang het maar gezond is, is het goed voor mij." zei Mila. "Dat is waar." zei Charlie. "Willen jullie nog een kindje of houden jullie het bij Nina?" polste Mila. "Euhm... Nog niet bij stil gestaan." zei Charlie. "Eerst de trouw en dan zien wat de toekomst brengt." Olivier en Nina waren samen beginnen spelen op de kussens waar de kinderen mochten zitten. "Kijk Olivier, Jonas, Jimmy en Nina spelen samen." wees Mila heb aan. "Dat is zo leuk om te zien dat ze zo goed overeenkomen." reageerde Charlie. Jimmy en Jonas zaten iets verder met elk een drankje in de hand. Ze waren aan het praten over van alles.

Er deed een persoon teken aan de kinderen dat ze stil moesten zijn. "Ik denk dat we bezoek hebben." Alle kinderen, soms met een ouder, verzamelde zich op alle kussentjes voor de stoel van Sinterklaas. Iedereen, zelfs de ouders zongen Sinterklaas kapoentje mee.

"Sinterklaas Kapoentje,

gooi wat in m'n schoentje,

gooi wat in m'n laarsje.

Dank u, Sinterklaasje.

Sinterklaas Kapoentje,

gooi wat in m'n schoentje,

gooi wat in m'n laarsje.

Dank u, Sinterklaasje."

De Sint en zwarte Pieten kwamen binnen. "Mila, kijk Olivier." zei Charlie. "Hij klaart helemaal op." "Hij doet het zo'n dingen heel graag." reageerde Mila. "Dat is echt zo schattig." ging Charlie op Mila in. "Het is echt een zalige jongen." Mila knikte. Een heel pak kinderen is geweest. Eindelijk is het de beurt aan Olivier. Hij liep trots naar de man. "Dag Olivier, wat heb ik gehoord? Jij wordt grote broer." zei hij. "Ja." zei hij trots. "En ben jij wel flink geweest? Ik heb gezien dat je over het straat liep zonder te kijken. Waardoor je papa in het ziekenhuis belandde, omdat hij je redde." legde de Sint uit. Olivier schrok en liep naar Jonas. "Hey Olivier, rustig maar hij bedoelde het vast niet zo." troostte Jonas hem. Jonas stond recht en trok Olivier terug tot bij de heilige man. Olivier verstopte hij zich bij Jonas. "Heb ik je gekwetst?" vroeg de Sint. "Hij denk dat het zijn schuld is." antwoordde Jonas. "Sorry, Piet geef hem zijn cadeautje. Dat zal hem misschien weer blij maken." zei Sinterklaas. Olivier nam het pakje aan en bedankte hem. Het pakje had alles goed gemaakt. Meteen maakte hij het open. Het was zo een speelgoedauto op batterijen. Dat was echt zo leuk. Nina werd bij de Sint geroepen. Ook zij kreeg haar cadeautje. Olivier liep als het gedaan was naar Mila. "Kijk! Van Sint." zei hij. "Amai! zo leuk. Dat is wat je wou, hé." reageerde Mila. Olivier knikte.

De rest van de december ging rustig voorbij en erna is er niets veel meer gebeurd. Het was kerstvakantie. Iedereen maakte zich klaar voor Kerstmis. Jonas en Mila vierde het samen onder hun tweetjes. Voor de veiligheid van Olivier. Mila kon elk moment bevallen. Het is niet dat ze het niet met Olivier wilt vieren, maar het zou makkelijker zijn als hij al weg is als het zover is. "Olivier, jij gaat bij kerstavond bij oma." zei Mila. "En jij?" vroeg Olivier. "Papa en ik, wij blijven thuis. We willen het graag samen met jou vieren, maar we willen jouw avond niet bederven." legde ze uit. "We laten je wel direct iets weten. En je blijft bij oma slapen." troostte Jonas hem. "Ik vier het toch liever met jullie." knuffelde hij Mila. Zij streelde op zijn rug. "Ik ook, maar wat als je broertje of zusje komt die avond." zei Mila.

Op vierentwintig december maakte Jonas samen met Olivier zijn zak klaar om bij Tori te blijven slapen. "Alles is klaar." zei Jonas toen hij beneden kwam. "De cadeautjes heb ik ook klaar gezet en hun namen opgeschreven. We komen mee en dan even praten en we zijn naar huis." herhaalde Mila hun plan. Ze kwamen aan bij Tori. "Hey." zei Jonas toen hij binnen bij Tori ging. "Dag Jonas, Mila en Olivier." antwoordde ze. "Dag Jonas! Dat is lang geleden." zei Jonas' neef. "Ja, zeker tien jaar." gaf hij hem een knuffel. "Amai. Gezinsuitbreiding gedaan?" vroeg hij. "Euhm... Ja, dit is Mila en onze zoon Olivier." ging hij erop in. "Proficiat! Ben echt blij voor jou." was hij blij voor Jonas. "We hebben de namen op onze cadeautjes geschreven. Maar wij gaan nu door." zei Mila. "Veel plezier iedereen. Vrolijk kerstfeest." wenste Jonas iedereen een leuk kerstfeest. Olivier wou dat niet en sprong op Jonas. "Jullie mogen niet weg." verlangde hij. "We willen je Kerst niet verbrodden, prinsje. Als ons kindje komt, kom je sowieso naar hier." troostte Mila hem. "We laten sowieso iets weten." voegde Jonas er nog aan toe. Tori nam Olivier over en zwaaide hen uit. "Veel plezier vanavond."

Toen Tori de deur sloot, was Olivier verdrietig. "Help je me mee met de aperitief?" vroeg Tori. "Nee, ik wil mama en papa!" zei hij verdrietig. "Dat begrijp ik, wil je anders even televisie kijken?" probeerde ze. Uiteindelijk is hij beginnen spelen met de neef van Jonas. Jonas en Mila kwamen thuis en ze ploften in de zetel. "Ik vond het erg voor Olivier. Hij moet ginder zitten terwijl wij thuis zijn." zei Mila. "Daar heb je wel een punt. Ik vind het ook niet echt leuk, maar stel je voor dat je moet bevallen. Hij zou ook lastig gedaan hebben." zei Jonas en legde zijn hand op Mila's buik. Ze legde haar hand op de zijne. "Ik ben wel blij dat er niets is gebeurd." zei Mila. "Ik ook." antwoordde hij. "Wanneer krijg ik mijn cadeautje?" polste ze. "Op Kerstmis. Dus na middernacht." repliceerde hij. Zoals vorige keer heeft Jonas voor de tut gezorgd. "Dat is nog lang." zaagde Mila. "Kom, we gaan eten." trok Jonas Mila uit de zetel.