Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 110: Mila

De kogel vervolgde zijn weg. Jonas zag het richting Mila vliegen en trok uit reflex haar aan de kant. Maar het hielp niet. De kogel belandde net ter hoogte van Mila's dikke darm net onder haar maag. Ze viel op de grond en begon hevig te bloeden. "Mila, hou je ogen open. Blijf bij mij." hield Jonas Mila bij bewustzijn. De agenten namen alle ontvoerders naar buiten en voerde ze af. Een agent ontfermde zich over de Ghost Rockers. "Charlie, haal Olivier en Arnout hier weg. Ik wil niet dat ze hun moeder zo zien." riep Jonas naar haar. De ambulanciers kwamen bij Mila en verzorgde haar. "Meneer, kunt u aan de kant gaan." vroeg een ambulancier. Jonas werd door Jimmy de kamer uit geleid. "Ze komt er wel door." moedigde hij zijn beste vriend aan. Na het verzorgen, reden de ambulanciers Mila naar buiten. Een van de ambulanciers zei dat Jonas mee mocht. Omdat hij een hoofdwond had. Olivier en Arnout gingen met Charlie en Jimmy mee. In de ziekenwagen nam Jonas Mila's hand vast. Na een lange rit naar het ziekenhuis werd Mila direct naar een operatiekamer gebracht. Jonas werd naar een onderzoeksruimte geleid. Hij was snel klaar. Maar bij Mila duurde het langer. Jonas ging naar de balie. "Zou het mogen om snel iemand te bellen?" vroeg Jonas. "Ja, doe het maar." gaf ze de telefoon aan Jonas. Hij tikte het nummer in en zette de hoorn tegen zijn oor. "Mama, zou jij naar Charlie en Jimmy gaan om Olivier en Arnout op te halen?" vroeg Jonas. "Ja, natuurlijk. Wat is er misschien gebeurd?" informeerde Tori haar. "We zijn ontvoerd geweest en ik heb enkel een hoofdwond, maar Mila had een snee in haar keel en een kogel door haar buik gekregen." legde Jonas uit, met tranen in zijn ogen. "Hey, rustig. Ik zal me wel over de jongens aan ontfermen. Maar laat me direct iets weten als je nieuws hebt van Mila." reageerde ze. Daarna sloten ze het gesprek af.

Jonas ging na het gesprek iets halen om te drinken en eten. Het eten, dat hij gekozen had, eet Jonas graag, maar er miste iets waardoor hij het niet zo graag at. Het was Mila, zijn vrouw, zijn alles, die nu voor haar leven vecht.

Omstreeks acht uur 's avonds ging hij weer eens informeren over Mila. Maar nog altijd geen nieuws. Jonas ging het ziekenhuis niet verlaten zolang hij geen nieuws had van Mila. De klok die tikte en tikte maar door. Hoe langer Jonas blijf wachten, hoe trager de tijd ging. Hij werd er nerveus van. De kleine wijzer stond op de tien en de grote wijzer stond op de twaalf. Jonas stond al een uur aan een stuk te ijsberen. -Wat als Mila dit niet overleeft?- vroeg Jonas zich af. -Nee, ze gaat dit overleven. Mila is een vechter. Ze zou het ook niet kunnen om mij en de kinderen alleen te laten.- dacht Jonas in zichzelf. Jonas deed even zijn ogen toe om na te denken. "Jonas Van Loo?" vroeg een dokter. "Goede avond. Ik ben dokter Degroote." stelde hij zich voor. "Ik heb nieuws over Mila Santiago." "Wat is er met haar?" informeerde Jonas zich. "Mila is goed uit de operatie gekomen. Ze ligt nu in de kamer en moet zo ontwaken van de verdoving." legde Degroote uit. De dokter leidde Jonas naar de kamer van Mila. "Er is wel nog een klein dingetje." zei de dokter. "En wat is dat dan? Is dat erg?" polste hij. "Nee, het is niet zo erg. Het is enkel we hebben ontdekt tijdens de operatie dat Mila in verwachting." antwoordde hij. Jonas wist niet wat hij moest antwoorden. -Mila zwanger?- dacht hij. Ze gingen de kamer in en Jonas zag hij Mila liggen. "Ze moet veel rusten en op haar rug blijven liggen ze mag absoluut niet bewegen." zei Degroote. "Oké, ik zal ervoor zorgen dat ze niet beweeg." reageerde Jonas. Hij ging naast haar zitten en nam haar hand vast. "Mila, ik wil gewoon zeggen dat ik je graag zie." zei hij en gaf een kus op haar voorhoofd. Zo bleef hij de hele tijd zo zitten.

Tegen elf uur kwam Jimmy toe. "Hey maatje. Alles goed met haar?" informeerde Jimmy zich. "Ja, normaal moet ze zo wakker worden." antwoordde Jonas. "Tori is de jongens komen halen en ze vroegen achter jou." vertelde Jimmy. "Ik ga meteen naar hen als Mila wakker is." reageerde hij. Jonas vond het niet zo leuk. Hij wou graag bij Mila blijven, maar hij moest er ook zijn voor Olivier en Arnout. "Als je wilt blijf ik wel even bij Mila. Dan kan je er even naartoe en ik hou je op de hoogte van alles." stelde Jimmy voor. "Mag ik dan jouw auto lenen?" vroeg Jonas. Jimmy knikte. Hij gaf nog een kus aan Mila en vertrok.

Hij kwam aan bij Tori. "Dag mama." begroette hij haar. "Alles goed met Mila?" informeerde Tori haar. "Normaal moet ze binnenkort wakker worden van de verdoving." antwoordde hij. Tori gaf haar zoon een bemoedigend klopje op zijn schouder. "Arnout en Olivier liggen allebei al in bed." Hij ging naar boven en zag dat Arnout diep lag te slapen. Hij gaf hem een kusje op zijn haar en ging dan naar Olivier. "Hey, slapen wij nog niet?" vroeg Jonas. Olivier knikte. "Ik ben bang." zei Olivier. "Dat hoeft niet. Hier ben je veilig." reageerde Jonas. "Hoe gaat het met mama?" polste Olivier. "Dat gaat. Ze moet zo wakker worden, dus ik ga snel naar huis om mijn spullen te halen." antwoordde Jonas. "Mag ik mee?" vroeg hij. "Het is goed." zei Jonas. "Mama, ik ga naar huis en Olivier komt met mij mee. Maar Arnout niet." "Dat is goed." zei ze. Jonas en Olivier gingen snel naar huis. Daarna gingen ze weer naar het ziekenhuis. Ze kwamen aan in Mila's kamer en er was nog niets veranderd. Jonas zette een stoel zodat Olivier en in kon slapen. Olivier nam zijn hoofd kussen en deken en legde zich goed. Jimmy was al weg. Dus Jonas ging aan de andere kant van het bed zitten en nam weer Mila's hand vast. Hij viel ook in slaap. Maar niet voor lang.