Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 87: Ik mis haar

Twee maanden later ging het leven gewoon door. Jonas, Mila en de jongens hadden hun leven weer opgepikt. Vandaag gingen ze weer werken. Mila en Jonas mochten samen meedoen in een toneelstuk. Het was de laatste repetitie voor de première. "Iedereen op zijn plaats!" riep de regisseur. "Speel de eerste twee scènes eens." Jonas en Mila begonnen de scènes te spelen. Het ging heel goed. Even ging het heel goed. Tot het over een ziek dochtertje. Mila kreeg het even moeilijk en liep weg.

"Mila!" riep Jonas en liep haar achterna. "Amai, wat scheelt er met die?" vroeg een andere acteur. "Je moet het begrijpen. Ze hebben een tijdje geleden hun dochtertje verloren." antwoordde de regisseur. "Oei, sorry." reageerde hij. Jonas liep het gebouw uit achter Mila. Hij wou haar tegenhouden, maar ze nam de auto en reed weg. Jonas probeerde nog hard te roepen, maar ze reageerde niet. Hij besloot om Jimmy te bellen. "Jimmy, wil je snel naar de Stadsschouwburg te komen?" vroeg hij. "Ja, dat is goed. Maar waarom?" reageerde hij. "Ik zal het straks allemaal uitleggen. Maak dat je hier bent." zei Jonas. Jimmy was binnen de vijf minuten aan het de stadsschouwburg. "Dank je wel, maat." zei Jonas. "Wat is er gebeurd." vroeg Jimmy. "We waren bezig aan een scène. Dat ging wel over een zieke dochter. Waardoor ze is weggelopen." legde Jonas uit. "Heb je een idee naar waar ze is gegaan?" informeerde Jimmy zich. "Ga anders eens naar huis. Misschien is ze daar naar gereden." stelde Jonas voor. Ze reden naar het huis, maar zagen de auto nergens staan. "Mila, waar kan je zitten?" vroeg Jonas en sloeg op de dashboard. "Rustig Jonas, we vinden haar wel." kalmeerde Jimmy hem. "Ze is misschien bij Emilie. Als het over een ziek dochtertje ging." bedacht Jonas zich. Jimmy reed naar het kerkhof.

Aankomend bij het kerkhof zagen ze Mila's auto staan. Jonas vloog uit de auto en liep naar het graf van Emilie. "Sunshine, hier ben je." zei Jonas. Mila zat met op haar benen voor het graf. "Hey, wat scheelt er? Waarom ben je naar hier gekomen?" vroeg Jonas. Mila zei niets maar keek hem aan. "Gaat het wel?" polste hij. "Ik mis haar gewoon heel hard en dan dat toneelstuk over een zieke dochter." begon ze. "Ik dacht dat ik er klaar voor was om weer te werken en zo, maar dan kom ik precies over al zieke of dode kind tegen." "Ik mis haar ook. Ze blijft hier liggen, dus je kan haar altijd komen bezoeken." reageerde Jonas. "Maar zeg wel in het vervolg dat je naar hier komt en neem me mee." "Oké, ik zal het volgende keer zeggen." beloofde Mila. "Kom eens hier." trok Jonas haar in een knuffel. "Het spijt me echt dat ik zomaar ben weggelopen." zei ze. "Dat is niets de productie en crew weten dat we een moeilijke periode achter de rug hebben." reageerde Jonas. "Nu wil ik zeker geen kinderen. Van onze vier kinderen zijn we er twee verloren." weende Mila. "Rustig maar. Voor mij is alles goed. Zolang jij maar gelukkig bent." zei Jonas. Mila gaf Jonas een kus. "Gaan we terug naar de Stadsschouwburg?" vroeg Mila. "Als jij er klaar voor bent." antwoordde Jonas. Mila knikte. Ze wou haar gedachten verzetten.