Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 101: Bij Arnout

"Goeiedag, mevrouw. Kunt u mij zeggen hoe u heet?" vroeg de ambulancier wanneer Mila werd wakker. "Mila Santiago." antwoordde ze. "Weet u nog wat u ging doen?" informeerde hij zich. "Ik ging met mijn gezin naar de dierentuin." reageerde ze. "En weet u nog iets van het ongeluk dat u heeft gehad?" polste de ambulancier. "We gingen juist iemand voorstellen op de tweede band toen er iemand van links ons voorbij stak en we moesten remmen waardoor die achter ons op ons reed. Daarna zijn we overkom gegaan en dan weet ik het niet goed meer." vertelde Mila. "Waar is Jonas, Olivier en Arnout?" "Is dat uw man en kinderen?" vroeg hij. Mila knikte. "Uw man en de grootste jongen zijn met spoed naar het ziekenhuis gebracht en de kleinste zit hier in de ziekenwagen. Ze zijn enkele testjes aan het doen met hem. Moeten we iemand bellen voor u?" informeerde hij zich. Mila schudde van nee. "U bent in orde, Mila. Als je wilt mag je naar huis." reageerde de ambulancier.

"Mag ik naar mijn zoon?" vroeg Mila. "Ja, dat kan. Kom maar mee." nam hij Mila naar de ziekenwagen. Hij ging binnen en vroeg of Mila binnen mocht. "Er is iets vreemd aan de hand met hem." fluisterde de ambulancier. "We zullen hem moeten meenemen." Mila had het gehoord en begon te wenen. "Oké, mevrouw. We gaan hem ook naar het ziekenhuis moeten brengen, maar als je wilt mag je mee." zei hij. Mila stapte in de ziekenwagen. "Dat Arnoutje." zei Mila. "Mama!" was hij bang. In het ziekenhuis namen ze Arnout mee naar een onderzoeksruimte. Mila bleef de hele tijd bij hem. "Rustig maar. Het komt goed." kalmeerde Mila hem. Hij bleef maar wenen in het bed. "Mag ik eens gaan vragen naar papa en Olivier." vroeg Mila. Arnout schudde zijn hoofd. De dokter kwam binnen. "Dag Arnout." zei hij. "Ik ben Toon. Ik zal jou eens onderzoeken." Toon deed enkele testen en daarna tikte hij alle informatie in de computer. "Ik kom zo dadelijk terug." zei hij. "Arnout, ik zou graag eens weten hoe het met de andere gaat. Mag echt niet gewoon vijf minuten gaan?" vroeg Mila. "Nee, ik wil hier niet alleen blijven." antwoordde hij.

Na vijf minuten mag Arnout in slaap. "Ik kom zo snel mogelijk terug." zei Mila. Ze gaf hem nog een kus op zijn voorhoofd en daarna vertrok ze naar de balie. "Sorry, weet u soms iets over Jonas Van Loo en Olivier Van Loo?" informeerde Mila haar. "Jonas Van Loo en Olivier Van Loo. Ik zal eens opzoeken." antwoordde ze. "Jonas Van Loo ligt op kamer driehonderd vijf en negentig." "En Olivier? Wat is er met hem?" polste ze. "Olivier Van Loo is momenteel nog in de operatiekamer." reageerde die dat aan de balie zat. "Oké, dus kamer driehonderdvijfennegentig." zei Mila. De receptioniste knikte. "Bedankt." met die woorden ging ze snel naar Jonas. Ze kwam aan de kamer van Jonas. Ze ging binnen en zag hem slapen. "Hey reusje." zei Mila. Jonas werd wakker. "Alles goed?" vroeg Mila. "Ja, enkel mijn schouder die uit de kom was en een hoofdwond." legde Jonas uit. "En jij?" "Ik ben ongedeerd en enkel schrammen." antwoordde ze. "Weet je iets van de kinderen?" polste hij.

"Arnout ligt in een onderzoeksruimte. Te wachten op enkele onderzoeken." antwoordde Mila. "En Olivier?" informeerde Jonas zich. "Hij ligt in de operatiekamer. Dit is echt slecht nieuws." weende ze en zette haar op het bed. "Misschien is het geen slecht nieuws, een operatie kan zijn leven misschien redden?" troostte hij haar. "Zou je een rolstoel gaan halen? Dan kunnen we samen naar Arnout gaan?"

Mila knikte en gaf hem nog een kus. Daarna verliet ze de kamer en kwam vijf minuten later terug. Jonas had zich in de rolstoel gezet en zo reden ze samen naar Arnout.

Mila reed rustig met Jonas de kamer binnen. Arnout lag nog steeds te slapen. "Gelukkig is hij in slaap gevallen. Anders kon ik nooit tot bij jou komen." legde ze uit. Toen werd Arnout wakker. "Dag kapoentje, goed geslapen?" informeerde Mila. Hij knikte. Opeens begon hij hysterisch te wenen en te bewegen. "Hey Arnout, rustig. Wat scheelt er?" vroeg ze. Hij wees naar Jonas. "Wie is dat?" reageerde hij. "Dat is papa. Je kent hem toch?" vroeg Mila. Arnout schudde zijn hoofd en bleef wenen. "Druk op het rode knopje." riep Jonas. Mila drukte op het knopje en probeerde daarna Arnout rustig te krijgen. "Wat is er hier?" informeerde de dokter zich. "Hij was opeens heel hard beginnen met wenen en veel bewegen." antwoordde Jonas. "Was er iets veranderd?" vroeg hij. "Hij was aan het slapen en dan ben ik Jonas gaan halen." reageerde Mila. "Hij vroeg ook wie dat Jonas was. Hij herkende zijn papa niet meer." "Nu ben ik zeker wat er met hem scheelt. Hij lijdt aan geheugenverlies." besloot de dokter. "Je moet hem best veel verhalen vertellen van voor het ongeluk en dan kan het wel terug komen. We zullen Arnout voor de zekerheid nog een dagje hier houden."

Even later kwamen er een verpleegster. "Kom je met me mee?" vroeg ze. "Ik zal hem wel oppakken." zei Mila. Mila nam Arnout op en bracht hem naar de kamer waar hij die nacht zou moeten doorbrengen. "Sorry, weet u soms iets over Olivier Van Loo?" informeerde Mila haar. "Nee, sorry." antwoordde de verpleegster. "Arnout, ik ga op zoek gaan naar Olivier. daarna kom ik direct terug." zei Mila en verliet hem. Arnout begon te wenen. Jonas stond al aan de balie om achter Olivier te vragen. "En is er al nieuws?" vroeg Mila. Jonas knikte. "Hoe lang kan het duren voor er niets is?" werd Mila ongeduldig. "Ik ga Charlie of zo bellen. Om te vragen dat er iemand bij Arnout kan blijven. Hij begon te wenen toen ik de kamer verliet." legde Mila uit. "Mijn moeder werk nu, dus zij kan al niet." reageerde Jonas. Mila belde met Charlie. "Dag Mila, waarom bel je?" vroeg Charlie. "Hey, ik heb een vraagje." zei Mila. "Zeg het maar." antwoordde ze. "Zou het mogelijk zijn dat je naar het ziekenhuis komt. Arnout ligt op een kamer en ik vind het lastig om hem alleen te laten en ik wil erzijn voor als ze klaar zijn met Olivier." legde Mila uit. "Oei, wat is er misschien gebeurt?" informeerde Charlie haar. "We hadden een ongeluk gehad onderweg." antwoordde Mila. "Oké, Ik kom direct af." Na het gesprek kwam er een dokter naar Mila en Jonas. Hij zag er niet echt blij uit.