Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 84: Emilie weg?

Een dag later mocht Arnout het ziekenhuis verlaten. "Morgen gaan we naar de dierenwinkel. Daar mag jij een hondje kiezen." legde Jonas uit. Arnout was zo blij en knuffelde zijn vader. De volgende morgen stond de familie Van Loo- Santiago in de dierenwinkel. "Ik wil die." wees Arnout een hondje aan. Hij kreeg het hondje in zijn armen. "Welk ras is het en het geslacht?" vroeg Jonas. "Dat is een beagle en het is een vrouwtje." zei de eigenaar. Jonas betaalde het hondje en ze gingen naar huis. Gelukkig hadden ze gisteren nog snel enkele spullen ervoor gekocht. "En wat is haar naam?" vroeg Mila. "Ik noem haar Nona." antwoordde hij.

Twee dagen later lag iedereen in slaap. Behalve Mila. "Reusje, vind jij Emilie de laatste tijd ook zo stil?" vroeg ze. "Dat is toch normaal nu. Dat ze de nachten door slaapt." zei Jonas. "Ja, maar..." begon ze. "Niks te maar. Ze slaapt gewoon." stelde hij Mila gerust. "Maar normaal hoor je ze toch bewegen?" informeerde ze haar. "Waarom hoor ik nu niets?" "Ze zal een rustige droom hebben en goed liggen." reageerde hij. "Gisteren was ze ook al zo stil." zei Mila ongerust. "Ga maar slapen. Je maakt je zorgen voor niets." zei Jonas en sloeg zijn armen rond Mila.

De volgende nacht was het juist hetzelfde. "Jonas, ik vind dit echt niet meer normaal." zei Mila. "Ik ga kijken." Ze stond op en ging kijken. Mila was toch gerustgesteld. Ze sliep heel rustig. "En?" vroeg Jonas. "Ze slaapt heel rustig." zei ze. "Ik zei je toch. Dat je zorgen maak voor niets." reageerde hij. De nacht erna ging Mila weer kijken. Ze schrok heel hard van wat ze zag. "Jonas! Snel kom hier." riep ze zo stil mogelijk. Jonas kwam bij Mila staan. Ze had Emilie weenden in haar armen. "Ze ademt amper." zei ze. "We gaan naar het ziekenhuis. Ga naar de auto, ik zal mijn moeder bellen dat ze naar hier komt voor Olivier en Arnout." reageerde Jonas. Jonas reed zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Terwijl Mila Emilie vast had. "Emilietje, laat me niet alleen met de jongens. Blijf bij ons. We hebben je nodig." smeekte ze.

Jonas en Mila liepen meteen naar de spoedafdeling. "Ze ademt slecht." zei Jonas. De verpleger nam Emilie vast en liep een kamer binnen. "Ik hoop dat er niets ergs aan de hand is met haar." zei Mila. Jonas sloeg zijn armen rond haar. "Ik begrijp niet goed hoe ze opeens slecht ademt." reageerde hij. Ze hadden allebei schrik om hun kleine meisje te verliezen. Tegen acht uur 's morgens was er nog steeds geen nieuws over Emilie. Terwijl Arnout wakker werd. Hij ging naar beneden, daar zat Tori in de zetel. "Oma!" riep hij blij. "Waar is mama? En papa?" "Die zijn naar het ziekenhuis gegaan." antwoordde Tori."Waarom?" informeerde Arnout zich. "Er was iets met Emilie." reageerde ze. Arnout schrok. Bij Jonas en Mila kwam er eindelijk een dokter naar hun. Maar aan zijn gezicht te zien was het slecht nieuws.