Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 104: Zelfstandig ademen

Een maand later was er nog steeds geen vooruitgang. Mila en Jonas hadden afgesproken om om de beurt naar huis te gaan met Arnout, terwijl de andere in het ziekenhuis bleef bij Olivier. "Liefje, ik ga Arnout van het school halen. En daarna ga ik naar huis. Tot morgen." gaf Jonas Mila een kus. "Ja, maar laat me weten hoe het met hem gaat." antwoordde ze. "Stuur jij dan je als er iets gebeurt met Oliver?" vroeg Jonas. Ze knikte. Ze gaven elkaar nog een lange kus en een deugddoende knuffel. Daarna gaf Jonas ook een kus op Oliviers voorhoofd. Vervolgens ging hij naar Arnout.

De volgende dag kwam er een dokter de waarden meten en opschrijven. "Goeiemorgen." zei hij. "Goedemorgen." zei ze. "Olivier is vooruitgegaan. We gaan straks een proberen om te zien of hij zelfstandig kan ademen." legde hij uit. Bij Mila verscheen er een glimlach. Wanneer de dokter weg was, belde Mila meteen met Jonas. "Reusje, ik heb vrij goed nieuws." begon ze. "Ze gaan deze middag proberen of Olivier al zelfstandig kan ademen. Zijn waarden zijn erop vooruitgegaan." "Dat is super goed nieuws." reageerde hij. Ze sloten het gesprek af. "Je bent goed bezig Olivier. Word je binnenkort wakker?" vroeg ze. "Doe het voor ons, papa, Arnout en mij."

Na twee maanden in coma gelegen te hebben, hadden Jonas en Mila de hoop al een klein beetje opgegeven. Dat kwam voor de dokters vooral. Ze probeerde heel de tijd om Olivier van het beademingstoestel te halen. Maar het lukte nooit. "We hebben je echt gemist." zei Mila. Tegen negen uur kwam Jonas de kamer in. "Wanneer kwam de dokter nog eens?" informeerde Jonas zich. "Tegen elf uur ongeveer." antwoordde ze. Op elf uur dertig kwam er een dokter naar Olivier. Hij zette de machine af die zorgde dat Olivier ademde. De eerste minuten deed hij niets en ging zijn hartslag en zijn andere waarden naar beneden, maar na een paar minuten begon Olivier vanzelf te ademen. "Dat is een goed begin." zei de dokter. "Als er iets veranderd roep me direct." Mila en Jonas knikte. Jonas gaf een knuffel aan Mila. Het deed deugd. Na zoveel slecht nieuws eens goed nieuws.

Hun knuffel werd onderbroken doordat iemand op de deur klopte. Het was Charlie en Jimmy. "Hey, hoe gaat het hier?" vroeg Charlie. "Beter. Hij kan al zelfstandig ademen." antwoordde Jonas. "Dat is al goed nieuws." reageerde Jimmy. "Ja, nu nog enkel wakker worden. Dat zou het perfect maken." zei Mila. Charlie knuffelde haar beste vriendin. "Hij gaat wakker worden. Je gaan het zien." moedigde ze Mila aan. Charlie en Jimmy bleven nog de hele avond. Ze praatten over Olivier, maar ook over andere dingen. "Hoe doen jullie voor Arnout?" informeerde Jimmy zich. "In begon bleef hij bij Jonas zijn mama. Maar hij miste ons en wij hem. Nu blijft er een iemand bij Olivier en de andere gaat naar Arnout." legde Mila uit. "Dit moet voor hem ook niet makkelijk zijn." reageerde Charlie. "Nee, want we hebben dan veel aandacht voor Olivier en Arnout geven we niet echt veel aandacht. Maar soms doen we iets wat hij heel leuk vind." zei Jonas. "Vorige maand zijn we naar de sterren gaan kijken, hij wou graag nog eens gaan zwemmen. Die uitstapjes doen we wel onder ons drietjes." vulde Mila Jonas aan. Tegen dat de school gedaan was gingen Charlie en Jimmy door net zoals Mila.