Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 121: Boos

Een uurtje later kwam de dokter terug met de resultaten van de onderzoeken. "Mila, ik heb goed nieuws voor jou." zei hij. "Op al je onderzoeken behalve één heb je goed gedaan, maar dat is ook wel logisch." "En wat is het goede nieuws?" informeerde ze haar. "Je mag vandaag al naar huis, maar genoeg rusten." antwoordde de dokter. Jonas maakte haar zak en Olivier ruimde zijn schoolspullen ook op. Daarna nam Jonas Mila's hand vast en liepen ze naar buiten. Olivier liep naast Mila en Arnout naast Jonas.

Toen ze thuis kwamen plofte Mila direct in de zetel. "Olivier, doe je schoenen uit." zei Jonas. Hij gooide zijn schoenen uit en smeet ze in de gang. "Olivier, kom terug en zet ze eens goed. riep Jonas boos. Hij kwam mopperend de trap af. Hij zette zijn schoenen op zijn plaats. "Nu goed? Mag ik terug naar boven?" vroeg hij geïrriteerd. "Ja, ga maar." antwoordde Jonas. Daarna ging hij binnen. "Wat was er?" informeerde Mila. "Olivier deed zijn schoenen uit en smeet ze in de gang en hij wou ze niet opruimen." legde hij uit. "Moet ik ook braaf mijn schoenen wegzetten?" informeerde Mila haar. "Ja, dat mag wel." lachte hij. "Wil jij mij niet helpen?" informeerde ze haar. "Omdat je het zo lief vraagt en zo lief kijkt." zei Jonas. Hij stond recht en deed de schoenen uit van Mila. "Zal ik iets koken?" informeerde Jonas zich. "Dat mag wel." zei Mila. Jonas zette de schoenen in de gang en ging dan naar de keuken om eten klaar te maken. "Wat maak ik? Pasta of rijst?" hield Jonas pasta en rijst omhoog. "Doe maar pasta. Maar vraag eens aan de jongens wat zij willen." zei Mila. Jonas ging naar boven en vroeg de mening van de jongens. Arnout koos voor pasta en bij Olivier ging het moeilijker. "Waarom doe je nu opeens vriendelijk tegen mij?" vroeg Olivier boos. "Omdat ik niet wil dat je iets tegen je zin moet eten." antwoordde Jonas.

Het eten was binnen de tien minuten klaar. "Olivier! Arnout! Komen eten!" riep Jonas. Arnout kwam meteen afgelopen en ging op zijn plaats zitten. Olivier daar en tegen deed er iets langer over om aan tafel te komen zitten. "Wat is er, Olivier?" vroeg Mila. "Niets." antwoordde hij. "Jawel, er is wel iets. Ik zie het." reageerde Mila. "Wel als je het zo graag wilt weten. Ik haat papa!" riep hij boos en liep naar boven. "Is dat nog steeds om daarnet?" vroeg Mila aan Jonas. "Ik denk het, maar weet het niet." antwoordde hij. "Ik zal wel eens gaan kijken." zei Mila en stond op. "Als je dat wilt proberen." reageerde hij. Ze kneep even in Jonas' schouder en vertrok dan naar boven.

"Wat scheelt er met Olivier?" informeerde Arnout zich. "Hij is een beetje boos, omdat hij daarnet zijn schoenen niet opgeruimd had. "Maar jij moet je daar niet in mee zitten." zei Jonas. "Waarom doet hij daar moeilijk over?" polste Arnout. "Ik weet het niet. Hij zal in zijn jaren zitten dat hij meer tegenstrijdig zal zijn." repliceerde Jonas. Hij hoopte dat Mila hem niet meer boos kon krijgen op hem.

Mila kwam bij Oliviers kamer en ging rustig naar binnen. "Olivier, waarom ben je boos op papa?" informeerde ze haar. "Het is toch logisch dat je je schoenen toch opruimt als je binnenkomt?" "Papa had het wel op een andere manier kunnen vragen?" antwoordde hij. "Ja, dat is waar, maar jij je schoenen ook direct wegzetten." reageerde ze. "Papa is er niet meer boos om. Hij is verdrietig en zeker door jouw uitspraak." "Dat zal wel. Eerst is hij boos op mij en daarna speelt hij het slachtoffer. Dat is een goede acteur." zei Olivier.

"Olivier, zeg zoiets niet! Papa ziet jou graag. Hij probeert het zoveel mogelijk om het je hier naar je zin te hebben." reageerde Mila. Ze had echt niet gedacht dat Olivier zo over zijn vader zou spreken. "Je gaat nu met papa praten en jullie blijven hier tot het is uitgepraat." ging Mila voor de harde aanpak. Ze liep de kamer buiten deed de deur op slot zodat Olivier niet weg kon en ze ging Jonas halen.

Ze deed de deur terug open en de duwde Jonas in de kamer. "Wat gebeurt er?" vroeg Jonas onwetend van Mila's plan. "Jullie blijven opgesloten tot jullie het uit gepraat hebben." zei Mila. Olivier bleef boos op zijn bed zitten en Jonas ging op de bureaustoel zitten. "Olivier, kunnen we praten?" informeerde Jonas zich. Olivier bleef stil. "Olivier, alsjeblieft. Je moet me geloven. Ik ben totaal niet boos op je." zei Jonas. Hij ging dichter bij Olivier zitten. "Ik snap dat je boos bent, maar je weet toch dat je je schoenen altijd op het rekje moet zetten. Waarom deed je het dan niet?" "Ik wou gewoon iets halen om te tonen aan mama." antwoordde hij. "Ik was blij dat mama thuis was en wou het haar zo snel mogelijk tonen." "Als je dat gewoon gezegd had, dan mocht je het zeker gaan halen van mij. Of als je direct je schoenen had opgeruimd dan ook." reageerde Jonas. "Sorry, dat ik zo boos was op je en van de woorden van daarnet die ik zei." zei Olivier. Jonas ging naast Olivier zitten en sloeg zijn armen om hem. "Zullen we met de Switch gaan spelen?" polste Jonas.

"Ja, de one two switch." reageerde Olivier. "Eerst mama overtuigen om ons buiten te laten." zei Jonas. Ze liepen naar de deur en begonnen mama te roepen. Mila kwam direct af. "Papa zegt dat we op de Switch gaan spelen." zei Olivier en liep naar beneden. "Is het opgelost?" vroeg ze. "Ja, hij is niet meer boos." antwoordde hij. "Dat is tof om te weten." reageerde Mila. Ze gingen ook naar beneden en Olivier was de Switch al aan het klaar zetten. Olivier gaf de andere afstandsbediening aan Jonas. "Waarmee beginnen we?" informeerde Jonas zich. "Met revolver duel." stelde Olivier enthousiast voor. "Wie doet ermee? Dan houden we een kampioenschap." vroeg Jonas. "Ik ga passen." zei Mila. "Ik wil meedoen." stak Arnout zijn vinger op. Ze speelde drie spelletjes. Olivier tegen Jonas, Olivier tegen Arnout en Jonas tegen Arnout. En degene met de meeste overwinningen wint. Die gewonnen had, was Jonas.