Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 59: Ruby Curtis

Na enkele afspraken bij Arno Declercq ging het veel beter met Olivier. Hij bleef wantrouwig, maar je zag wel dat hij minder schrik begon te krijgen voor vreemden.

We zijn nu achtentwintig oktober. Charlie is bevallen van een jongen, genaamd Noah. Jonas, Mila, Olivier en Arnout waren naar het ziekenhuis gekomen om hen te bezoeken. "Hallo." begroette Mila hen. "Is alles goed verlopen?" informeerde ze haar. "Ja en dit keer is hij niet te vroeg geboren." lachte Charlie. "Hij is echt wel mooi." zei Jonas. "Dank je. Ik vind dat ook. Hij heeft een heel licht bruine huid. Dat is heel mooi." legde Jimmy uit. "En wat vind Ninaatje van haar kleine broer?" vroeg Mila. "Schattig." zei het driejarige meisje. "We gaan jullie laten. We moeten naar de dokter voor Arnout." zei Jonas. "Oei, scheelt er iets met hem?" vroeg Jimmy bezorgd. "We gaan eens zien of Arnout een implaat moet hebben of niet." Nu Arnout één jaar is konden ze zien of hij al geschikt was voor een implaat.

Net toen ze de kamer wouden verlaten kwamen Jules en Alex binnen. Zij hadden iemand meegenomen dat niemand kende. "Jongens, mag ik je voorstellen aan Ruby, mijn nichtje." stelde Jules haar voor. "Jul, maar dat zijn de Ghost Rockers." was Ruby verbaasd. "Ja, dat zijn ze." ging hij op haar in. "Dat zijn jouw vrienden?" vroeg ze. "Ja, dat zijn mijn vrienden en Alex is mijn vriendje." reageerde hij. "Mag jij eens een dagje op stap gaan met je oom?" vroeg Jimmy. "Ja en ik mag ook blijven slapen." zei ze enthousiast. "Hoe oud ben je?" vroeg Charlie. "Ik ben vijf jaar." antwoordde ze. "Wat scheelt er?" vroeg Jonas aan Jules. "Haar ouders zijn omgekomen in een auto ongeluk." zei hij. Iedereen was geschrokken van het nieuws. "Ik heb het voogdijschap gekregen, dus ze blijft altijd bij mij." legde Jules uit. "Oei, gaat ze dan hier naar school gaan?" vroeg Mila. "Ja, ik denk het wel." zei hij. "Leuk, dan zit ze samen met Olivier in de klas." zei Mila. "Sterkte nog, maar wij gaan nu echt door. Of we zijn te laat." zei Jonas. Zo gezegd zo gedaan. Ze vertrokken richting de kinderarts.

"En wat vind je van je oom?" vroeg Alex. "Hij is super leuk en kan goed dansen." zei ze. "Kijk Ruby, dit is het zoontje van Charlie." zei Jules. Ruby was een beetje verlegen, omdat ze wel grote fan is van hun, maar als het de vrienden waren van haar oom, zouden ze wel lief zijn. "Waarom moesten Mila en Jonas naar de dokter?" vroeg Ruby. "Arnout is een beetje doof en ze gingen daarvoor eens zien en ook gewoon controle." legde Jimmy uit. "Jules, gaan we naar huis?" vroeg Ruby. "We zullen doorgaan." zei Alex. "Daag!" zwaaide ze iedereen uit. Jules, Alex en Ruby verlieten het ziekenhuis en gingen naar Jules' huis. "Dag mama, is alles geregeld?" informeerde hij zich. "Ja, ze blijft hier." antwoordde ze. "Kom je mee? We gaan naar je kamer gaan." zei Jules en toonde haar de weg.Ze gingen de kamer binnen en Jules zei meteen: "Je mag de kamer altijd naar jouw voorkeuren veranderen als je wilt." "Ja, dan wil ik rode muren." zei ze. "Ik zal vragen aan mama dat ze daarvoor ziet. Dan kunnen we het helemaal schilderen." zei hij. "Wat willen jullie doen?" vroeg Alex. "Alleszins iets samen met jou en Ruby." reageerde hij. Ze deden de hele avond iets samen.