Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 60: De kus

De volgende dag was Mila thuis met de kinderen en Jonas moest naar het werk gaan. Hij had een nieuwe job gekregen naast gitarist van Ghost Rockers. "Jonas, wacht even." zei de vrouwelijke tegenspeelster van hem. "Ja, maar ik moet direct door. Mijn vrouw wacht op mij." antwoordde hij. "Wie is je vrouw? Ken ik ze?" vroeg ze. "Het is Mila Santiago, de zangeres van onze band." reageerde hij. "Mag ik nu doorgaan?" "Ja, is goed." zei ze het met een boze ondertoon.

Jonas kwam thuis en zei Mila en de kinderen dag. "Je bent wat later?" vroeg ze. "Mijn tegenspeelster hield me op." zei hij. "Eerder lastig vallen." "Heb je het al gezegd?" vroeg Mila. "Nee. Ik ga het doen morgen. En anders zeg ik het tegen de baas." zei Jonas. Olivier kwam met een nieuwe tekening naar Jonas. "Amai zo mooi." reageerde hij. "Heb je een leuke klas?" vroeg Jonas. "Ja en Lars zit er ook bij." antwoordde hij. "Vanaf morgen komt Ruby ook in je klas te zitten. Kan jij een beetje lief zijn voor haar?" vroeg Mila. "Ja, oké." zei Olivier. "Mama, gaan we mijn boekentas maken?" vroeg Olivier. "Ja, wat moet er allemaal mee voor morgen?" polste ze. "Spookies!" riep Olivier. Mila nam een spookie en zette die in zijn boekentas. Ze maakten samen zijn rugzakje klaar. Terwijl Jonas met Arnout bezig was. "Ben jij braaf geweest voor mama?" vroeg hij. Arnout keek hem met grote ogen aan, maar verstond niet echt veel van. "Is het hier een beetje gelukt?" informeerde Jonas. "Ja, Olivier was heel braaf geweest. We kwamen thuis en hij begon enkele oefeningen te maken. Arnout sliep de hele tijd of was aan het spelen." verklaarde ze.

De volgende dag was er voor Jonas een lezing van het scenario. "Was het leuk gisteren?" vroeg de collega aan Jonas. "Ja, we hebben het rustig gehouden." zei Jonas bot. "Wat scheelt er is er ruzie tussen jou en Mila?" vroeg zijn tegenspeelster. "Nee, maar dat gaat jou niks aan." zei hij terug. Jonas had echt geen zin om over zijn privéleven te praten met haar. "Dat zijn jouw zaken niet en ik spreek daar niet graag over op het werk." zei Jonas. "Het is al goed. Ik vraag je niets meer." zei ze. Na de lezing was het al zestien uur dertig, dus wou Jonas naar huis gaan, maar hij werd bij de arm genomen door zijn tegenspeelster. "Wat is het nu weer?" zei Jonas geïrriteerd. Ze zei niets, maar kuste hem wel. Jonas probeerde uit de kust te komen, maar het lukte niet. Mila die met de kinderen binnen kwam, om Jonas te verrassen, zag de kus en liep het gebouw al wenend uit. Uiteindelijk lukte het Jonas om zich los te trekken. "Ik ben wel getrouwd. Gelukkig getrouwd." werd Jonas boos. Hij draaide zich om en zag Olivier verstelt staan kijken aan de buggy van Arnout. "Hey, waar is mama?" vroeg Jonas. "Weg." antwoordde Olivier in shock. "Sorry, Olivier. Dat was niet de bedoeling." zei Jonas. "Kom, we gaan naar huis." trok Jonas Olivier naar huis.

Daar zat Mila in de zetel met haar benen opgetrokken. "Mila, sorry. Ik weet echt niet wat dat mens deed." verklaarde hij. "Olivier, ga even naar boven, alsjeblieft. Mama en ik moeten iets bespreken." zei Jonas. Olivier ging naar boven en Jonas zette Arnout snel in zijn bedje. "Mila, kunnen we praten?" begon Jonas. "Waarom moeten we praten. Wat ik heb gezien, vertelt al meer dan genoeg!" was Mila boos. "Dat was niet de bedoeling. Ze kuste me zonder ik wou." verklaarde hij. "Meestal als je kust ben je met twee." zei Mila. "Ik probeerde me los te krijgen." reageerde Jonas. "Ik wil je echt niet kwijt. Ik hou te veel van jou." zei Jonas. "Mila, alsjeblieft. Vergeef me." "Waarom zou ik je vergeven? Toen Brandon mij kuste heb jij mij ook niet willen vergeven." zei Mila boos. "Ik snap het al. Ik ga deze nacht bij mijn moeder slapen." zei Jonas. Hij nam een zak en pakte zijn spullen in.

"Dag Olivier, tot morgen." zei Jonas. "Nee, jij mag niet weg gaan." smeekte Olivier. "Ik wil ook niet weg, maar het is beter dat ik even weg ga." legde Jonas uit. Hij gaf Arnout een kusje en vertrok. "Mama, waarom is papa weg?" was Olivier in paniek. "We hebben ruzie. Dus is het misschien even beter dat we apart zijn." antwoordde Mila. "Dat is stom. Dat is gewoon omdat jullie elkaar zo graag zien. Dat jullie zo doen!" riep Olivier boos naar zijn moeder. "Olivier, ik zie hem graag, maar wat hij gedaan heeft is niet zo makkelijk om te vergeven en vergeten. Papa heeft mij erg hard gekwetst." legde Mila uit. "Nu doen jullie mij pijn. Door ruzie te maken." zei Olivier en liep naar zijn kamer. "Olivier!" probeerde ze hem terug te roepen. Hij kwam niet terug.

Jonas kwam thuis bij zijn moeder en vloog haar huilend in de armen. "Wat scheelt er?" vroeg Tori. "Ik heb een nieuwe opdracht gekregen en mijn tegenspeelster heeft mij daarnet gekust." legde hij uit. "En Mila heeft dat gezien?" vroeg ze voorzichtig. "Ja en nu is het ruzie tussen ons." verklaarde hij verder uit. "Maar jongen toch." troostte ze hem. "Zou ik deze nacht hier mogen slapen?" vroeg Jonas. "Ja, maar probeer het bij te leggen met Mila." zei ze. "Ik heb het al geprobeerd, maar ze wilt niet luisteren." was Jonas radeloos. "Probeer het morgen nog eens. Ga nu maar slapen. Het is al vrij laat." raadde zijn moed hem aan. Zo ging Jonas slapen in zijn bed van vroeger. Mila lag gewoon in het bed. Ze weenden. Olivier kon het zelf tot in zijn kamer horen. Hij kroop uit zijn bed en ging naar zijn ouders' bed. "Mama, stop met wenen en maak het terug goed." waren de wijze woorden van Olivier. Mila gaf hem een kusje op zijn hoofd en daarna vielen ze allebei in slaap.

De volgende morgen was Mila al vroeg in wakker. Daarom stuurde ze een sms naar Jonas. Hey, ik zou graag eens met je praten.