Ghost Rockers ~ JILA FOREVER

Deel 146: De brief

"Billie, gaan we met mama naar papa?" vroeg Mila. Ze was nog altijd ziek. Het ging nog altijd niet zo goed met haar. Mila ging vandaag naar Jonas. Maar eerst de post. Ze keek door alle brieven. Ze maakte een stapeltje voor Jonas en een stapeltje rekeningen. Er zat een brief bij gericht aan Mila. Er stond geen afzender of anders op. Ze verstopte de brief. Eerst naar Jonas. Ze maakte Billie vast en reed naar Jonas. Ze kwam aan en ging naar Jonas. "Dag reusje." zei Mila. "Hey, alles goed?" was Jonas verrast. "Ja, Billie wou haar papa nog eens zien." reageerde Mila. "En hoe gaat het met jou?" vroeg Jonas. "Dat gaat. Ik ben het beu om zo thuis te zitten." antwoordde ze. "Het is bijna voorbij. Je bent bijna beter." reageerde hij. Ze gingen naar de repetitieruimte. Mila was wel blij dat ze hier was. Het deed echt deugd om terug te zijn. "Mila!" kwam Charlie naar haar toe gelopen om haar te knuffelen. "Wil je mee komen repeteren?" informeerde Alex zich. "Zou je dat wel doen?" polste Jonas. Maar ja, ik voel met goed." antwoordde Mila. Ze gingen achter de instrumenten staan en begonnen te repeteren. De Ghost Rockers begonnen met 'Voor Altijd'.

"Het begon met gillende gitaren

In het donker duister van de nacht

Met wat instrumenten die al jaren

Op de komst van ons hadden gewacht

En zo werden wij meteen begeesterd

Door geheimen uit een verre tijd

Onze wil in een klap overmeesterd

En de Ghost Rockers waren een feit

En we zongen

En we zongen toen

En iedereen zong mee"

Opeens stopte Mila met zingen en nam de geest het van haar over. Ze begon ze een oud liedje te spelen. Waarom hadden ze geen idee. Dit was vreemd. De geesten waren terug.

"Ik zeg jou

Hey pas op

Er hangt onheil in je leven

Ik zeg jou

Hey pas op

Redden wie zich redden kan

Neen het is

Niet te laat

Wie bereid is zich te geven

Kan ontsnappen aan die vreselijke ban"

Mila liet de microfoon geschrokken los. "Wat was dat?" vroeg Jimmy. "Dat weet ik niet." zei Charlie. "Ik ga naar huis gaan. Billie zal haar flesje willen hebben en haar dutje komt eraan." zei Mila en nam snel haar spullen bij een. Iedereen stond versteld. Waarom wou Mila zo snel weg? Ze gaf Jonas een kus en ging weg. "Zij deed raar." merkte Alex op. "Dat vind ik ook." reageerde Charlie. Jonas keek haar na met een frons. Hij ging er haar deze avond over vragen wat er was. Ze begonnen terug te repeteren. Mila kwam thuis, ze ging meteen op zoek naar de brief. Bij elke zin die ze las, werd ze banger en banger.

Lieve Mila,

Ik zou graag hebben dat je doet wat ik van je verlang. Ik weet dat je nu in een moeilijke situatie zit. Dus als je niet wilt dat je er nog slechter aan toe wilt zijn, zou je maar beter doen wat ik je zeg. Kom deze avond om twintig uur naar het MAS. Als jij niet komt, weet ik je te vinden.

Er stond geen afzender onder. -Oké, om negentien uur kwart vertrek ik van hier.- dacht Mila in haar eigen. "Billie, nee, je weet dat je dit niet mag doen." zei Mila streng en nam haar Billie op. Ze begon te wenen. "Maar meisje toch, wil je in de zetel zitten?" vroeg Mila en zette haar in de zetel. Jonas zag de brief liggen. "Wat is dit?" vroeg hij. "Geen idee." loog Mila. "Dit klinkt niet als geen idee. Ik ga hier mee naar de politie." reageerde hij. Meteen verliet hij het huis. De politie ging er meteen werk van maken.