Moc zmysłów

60

Pov Ilithyia

- Szkoda, że traktujesz ją w ten sposób. Nie zasługuje na to, ja nie zamierzam sprawiać kłopotów, bo nie chcę byś oberwała kochanie - drugie zdanie wypowiada do mnie.

Robi też kilka kroków w moją stronę, a następnie składa pocałunek na moim czole.

- Wiedź, że nie zamierzam się poddawać skarbie, będziemy razem - mówi na tyle cicho by Harry nie mógł tego usłyszeć, a następnie idzie do drzwi.

- Bierz tego cholernego szampana i idziemy dokończyć to co zaczęliśmy - komunikuje wyraźnie zdenerwowany, a następnie idzie na górę nie zwracając uwagi na zwłoki na podłodze. Skoro on nie zamierza się tym zajmować to ja tym bardziej. W końcu ten człowiek mi nic nie zrobił i to w ogóle nie jest mój dom.

Chytam butelkę i kieliszki chociaż przez to wszystko straciłam już ochotę na seks. I najchętniej to bym poszła do swojego pokoju i położyła się spać. Lecz Harry na pewno nie weźmie pod uwagę mojego zdania. Przecież dopiero co wyraził wszem i wobec, że jestem jego własnością.

Wchodzę do sypialni zielonokiego, a on już leży rozłożony na łóżku. Najwyraźniej nici z zabawy w wannie, ale może to i dobrze. Nie wiem czy dałabym radę się tak zrelaksować jak wcześniej. Po chwili jednak Harry podnosi się z łóżka i podchodzi do mnie i bierze butelkę.

- Rozbierz się, a ja otworzę szampana - mówi, a ja pozbywam się swojego ubrania. Mam ułatwione zadanie, bo nie mam na sobie bielizny. Harry otwiera butelkę i na szczęście korek nie robi dziury w ścianie. Od razu nalewa nam do kieliszków. Podchodzi do mnie i przykłada kieliszek do mojego biustu, a następnie trochę wylewa i zaczyna całować to miejsce. - Tak smakuje dużo lepiej - komunikuje mi i popycha mnie na łóżko.

Ja także biorę szklane naczynie, ale nie marnuję tego drogiego alkoholu tylko sama się napijam. Wybrałam naprawdę smacznego.

- Dla mnie może być tak.

Kładzie rękę na mojej klatce piersiowej i przyciska tak, że muszę leżeć płasko.

- Może cię zwiąże - rozmyśla na głos. Wiem, że specjalnie mnie drażni, bo doskonale wie, że tego nie znoszę. Nie lubię trącić kontroli nad tym co się ze mną dzieje. Zwisa nade mną, a jego rękę ląduje na moje szyi. Jego uścisk jest dość mocny i zdecydowany. Ja jednak nie daje mu poznać, że się go boję, bo wcale tak nie jest. Już tak wiele razy kochałam się z Harrym, że wiem iż to tylko jego gra wstępna. - Powiedź mi, że jesteś moją, że zostaniesz ze mną i nigdy mnie nie zostawisz - szepczę do mojego ucha.

Kiwam głową, bo i tak nie jestem w stanie powiedzieć ani jednego słowa, a on zaczyna mnie całować i jednocześnie puszcza moją szyję.

***
- Nudzi mi się tu - mówię do Harry'ego podczas śniadania, które jemy w jego pokoju w łóżku. - Pozwól mi chociaż opuszczać dom. Mam już dość tej izolacji.

- Dobrze, ale wszędzie ma ci towarzyszyć Theo. I oczywiście trzymasz się z dala od Ethana.

- Okej - z Theo da się przynajmniej dojść do porozumienia.

- Ale wiedz, że jeśli przynajmniej raz spróbujesz mu uciec to już nigdy nie opuścisz tego domu beze mnie. I tym razem nie żartuję - mówi bardzo poważnie.

- Przecież wiem.

Skoro chce grzecznej dziewczynki to ją dostanie, aż będzie mnie błagał bym była taka jak wcześniej.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej następny rozdział.