Sabr-ı Sükût 2.Seri (Aşk-ı Muhal) TAMAMLANDI

İlk Tanışma ve Tanıtım

Bismillahirrahmanirrahim

🌹🌹İnsanların kendi yaptıklarından dolayı karada ve denizde fesat ortaya çıktı. Belki akıllarını başlarına alırlar diye yaptıklarının bir kısmı onlara tattırıldı.(Rum Süresi 41)🌹🌹

Bir insan düşünün ateşlerde yanmış. Dağlanmış ve her geçen gün o ateşi
daha da harlanan biri.Değeni ,dokunanı yakacak kadar büyük ateşi olan, bütün güzellikleri kalbine gömmüş bir yaralı soluk.Tüm güzellikleri ve umutlarını ya unutmuş yada unutmuş gibi yapan bir yaralı soluk Yavuz Turhan.
Yavuz hem lise okuyup hem de ailesine destek çıkmaya çalışan temiz dürüst bir gençti. Liseyi bitirdiği yaz 18 yaşındayken, bir arkadaşının referansıyla beş yıldızlı gemi turunda çalışmaya başlamıştı.
Dünya turuna çıkan;
Zenginlere, soylulara hizmet etmek için.
Her şey çok güzel gidiyordu ilk başlarda.
2 ay boyunca Yavuz kendini bayağı geliştirmişti.

Bayağı da yabancı diller öğrenmişti turistlerden. Amirleri çok memnundu Yavuz'dan. Temiz ve dürüst bir gençti. Akıllı ,zeki ,çevik, yakışıklıydı da karayağız bir delikanlıydı...
Yavuz da memnundu ta ki İtalya karasularına geldiklerinde İtalya Deniz Kuvvetleri'nin yaptığı baskına kadar. Yavuz'u baskında tutuklamışlardı.
Hem de hiç suçu günahı yokken.
Yavuz'u 18 yaşında bir fidanken tam 10 yılla yargılamıştı İtalya'n Mahkemesi.

Yavuz için zorlu bir süreç başlamıştı.
Acı ve keder dolu günler ,yıllar.
Dilini bilmediği ülkede, memleketinden uzak topraklarda .Gaddarca ve acımasızca yargılanıyordu.Ve muameleler görüyordu diğer mahkumlar gibi.
İlk başlarda Yavuz kendini savunamıyordu bile. Dillerini bilmediği için .
Sonra akıllı ve zeki bir genç olduğu için dillerini öğrenmişti İtalya'n bir mahkum dostundan.
Bir parça da olsa kendini savunmaya başlamıştı.

Orada mapushanede bulunan diğer ülkelerden mahkumlar da vardı.
Onlardan da yabancı dil öğrenmişti. Yavuz da onlara Türkçe öğretmişti.Hatta bildiği diğer dilleri de öğretmişti.
Burada acı da olsa bir çok ülkeden ve İtalya'n olan dostlar edinmişti, hepsi ile de can bağı kurmuşlardı...
Ama Yavuz için hiç kolay geçmiyordu günler. Ailesinden uzaktı. Ve doğru dürüst ailesi ile iletişim bile kuramıyordu.
3 yılda sadece birkaç defa görüşe bilmişti. Bu görüşmelerde de annesi ve babası ağlamaktan konuşamıyordu.

Evin en büyük çocuğu Yavuz'du.
Kardeşleri ile konuşamıyordu bile hiç. Nihayet 3 yıl sonra Yavuz'un suçsuz olduğu ispatlamamıştı. İspatlanmıştı ama Yavuz'dan çok şey götürmüştü bu mapushane günleri ve yılları. Gördüğü işkenceler ve gaddarca davranışlar zihninde yer edinmişti .
İtalyan hükümeti Yavuz'a yüklü miktarda tazminat ödemişti. Yaptıkları haksızlıktan dolayı. "Bu senin hakkın" demişlerdi. Yavuz düşünmüştü "eder mi benim o gençlik yıllarıma?Yaşadıklarıma hiç bir maddi varlık bedel olamaz.Ben manevi anlamda çok şey yaşadım ve kaybettim."demişti.

Ama ailesi için kabul etmişti.21 yaşında mapustan kurtulmuştu.Annesinin ve babasının gözyaşları ile ettiği dualar kabul olmuştu. Evlatları dönmüştü onlara.
Yavuz aldığı tazminatı katlamıştı 8 yılda. Şu anda 29 yaşında genç ve yakışıklı, güçlü bir iş adamı olmuştu. Yavuz mapustan çıktıktan sonra yabancı dilleri çok güzel öğrendiği için yazılım mühendisliği okumuştu.
Kendisine bir yazılım şirketi açmıştı.Turhan Yazılım Şirketi adında.
Hem üniversite okumuştu hem de babasıyla birlikte bir de inşaat şirketi açmışlardı.Turhan inşaat adında.
Mütehitlik yapıyorlardı.

Yavuz'un babası yıllarca inşaatlarda çalıştığı için tecrübesi ve bilgisi çok fazlaydı. Ve nihayet Yavuz'un babası da yıllarca işçilik yaptığı inşaatlardan edindiği bilgi ve birikimlerini kullanarak oğlunun da verdiği parayla rahata kavuşmuştu.
Ama baba yüreği hiç mutlu değildi .
Bu rahata kavuşma şekli acılar doluydu hem oğlu hemde kendileri için.
Oğlu çok bedel ödemişti.Bu rahata kavuşmak için istemeden de olsa gençliği heba olmuştu.
Ve oğlu eski oğlu değildi artık. Dertli ve içine kapanık, derdini dışına yansıtamayan birisiydi. O neşeli gülen oğlu gitmişti artık. Yavuz geceleri sürekli rüyalarında o mapushanede gördüğü işkenceleri ve gaddarca davranışları ,bağırışları görüyordu. Bilinç altında yer edinmişti.