Sabr-ı Sükût 2.Seri (Aşk-ı Muhal) TAMAMLANDI

Ada ve Erhan'ım Düğünü

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Sabrı güçlü olanın, gönlüde güçlüdür. Sabrı güçlü olan, hiç bir zaman
aceleci olup şeytana uymaz...
Sabrı güçlü olan, şımarılık, azgınlık, ve hırs içinde değildir.

Ada ve Erhan nihayet sabırlarının mükafatını alıyorlardı.
Edeple sevdalanıp sevmişler , edeple beklemişlerdi.

Düğünden bir gün önce aile ve yakın çevreleri arasında güzel bir kına gecesi yapmışlardı.
Ve nihayet beklenen büyük gün gelip çatmıştı.
Villanın bahçesinde yapılacaktı düğünleri.
Organizasyon şirketi bahçeyi boydan boya düğüne hazır hale getirmişti. Çok şık ve zarifti masalar.
Konuklarda gelmeye başlamıştı yavaş yavaş.

Ada ,yıllardır Azra ile birlikte paylaştığı odalarında, gelinliğini giyip hazırlanarak heyecanla bekliyordu ve
çok mutluydu.
Ama yüreği pare pare olmuş yanıyordu. İçi kavruluyordu.
Fatma ve Azra'da üzülüyordu O'nun bu hâline.

Ada, üzgünce kendisine bakan Fatma'ya ve Azra'ya gözleri dolu dolu bir halde bakarak " diğer gelin olan kızlar gibi ağlayıp üzülmüyorum ben. Çünkü yine yıllardır yaşadığım evde gelin olarak kalıyorum. Bu evdeki herkes benim biricik ailemdi. Yine aynı şekilde ailem olarak birlikte olacağız. Annem ve abimde yanımda.

Kayınvalidem, kayınbabam yıllardır yanlarında büyüdüğüm amcam ve yengem. Eskiden de anne ve baba olarak görüp seviyordum O'nları . Şimdi artık gerçekten anne ve baba diye hitap ediyorum.
Sevdiğim, çocukluk sevdamla evleniyorum ve çok mutluyum.
Ama içimi pare pare yakan babamın yokluğu. O'nun yokluğu çok belli oluyor..."dedi gözyaşlarını silerek. 

Erhan, dün akşam dini nikahlı karısı olmuş olan Ada'yı şimdi de resmi nikahlı karısı yapmak için sabırsızlanıyordu.

Konukların gelmeye başlamasıyla birlikte Yavuz " koçum hadi bakalım getir Ada'yı..."dedi keyifle.

Furkan, kardeşinin heyecanını gülerek izliyordu. Arada da O'na takılıp şakalar yapıyordu.
Güldürüyordu...

Erhan, Ada'nın olduğu odaya girdi. Oda da bulunan Fatma ve Azra gülümseyerek çıktılar.

Erhan, Ada'yla baş başa kalınca sevdiğinin gözlerine aşkla ve tutkuyla bakarak alnından öptü.

" Ada'm, sevdiğim yarim. Artık kavuşuyoruz bugün seninle. Rabbim'e ne kadar şükretsem az kalır.
Bugün artık benim yatağımda, odam da , kollarımda olacaksın...
Ama niye böyle gözlerin yaşlı...? İkimizin de hayali bu değil miydi yıllardır? "dedi.

Ada, gözyaşlarını silerek utangaç bir gülümseme sundu sevdiği adama.
" Çok şükür Rabbim'e Erhan'ım. Gözümün ilk gördüğü, kalbimin ilk ve tek sahibi...Hayallerimiz gerçek oldu ve ben tahmin edemeyeceğin kadar çok mutluyum. Gözyaşlarımın sebebi babamın bu günümde yanımda olamayışı. Ne olursa olsun, O'nun yokluğu hep içimde.

Bende her genç kız gibi bugün babamın kolunda sana emanet edilmek isterdim. Benim küçük kızım büyümüş gelin mi olmuş ? Demesini isterdim...Daha çok boşluk var içimde. Babamla yaşayamadığım hayalelerim, saklı yüreğimin en kuytu köşelerinde.

Okula başladığımda da çok ağlamıştım. O zamanda böyle olmuştum. Babası ve annesiyle birlikte gelen çocukları görünce kendimi çok kötü hissetmiştim.
Halbu ki yanımda beni seven amcam, yengem, annem, abim ve sen vardın.
Ama ben babamı da yanımda istiyordum. Ama annem üzülmesin, ağlamasın diye gözyaşlarımı içime akıtmıştım.