Sabr-ı Sükût 2.Seri (Aşk-ı Muhal) TAMAMLANDI

Vuslat Gecesi (Acı Geçmiş )

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz ...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Saat gece dört civarıydı. Fatma, derin uykusundan uyanmak ismezcesine üşüdüğünü hissedince yorganın altına iyice sokuldu.

Yavuz, Fatma'nın bu çocuksu tatlı haline gülümsedi.
Onu dahada sardı sarmaladı.
Fatma, Yavuz'un dahada sarıp sarmalayıp kocaman ellerinin bedeninde gezelediğini hissedince aklı başına geldi.

Uykusu biranda açıldı."Bu gece bizim vuslat gecemizdi...Nasıl da böyle uyumuşum ben...
Sanki uzun zamandır uyumamışım ve çok yorgunmuşum gibi uyumuşum...Yavuz, yine uyuyamamış galiba...Halbuki geceleri ona yoldaş olacaktım...Hay Allah..."dedi içinden.

Sonra kocasının çıplak göğsüne sokulup yattığı gibi kalktığını fark etti.
"Kalksammı ki? Kalksam iyi olacak ama nasıl olacak...?
Ben Yavuz'un yüzüne bakamam ki.
Utanıyorum hemde çok..."dedi.

Yavuz, gülümseyerek koyununda ki karısına bakıp "uyandığını biliyorum karıcığım.Rahat ol ve bırak nefesini artık...Kalkmak istiyorsun ve kalkamıyorsun..."dedi saçlarına öpücük kondurarak...

Fatma, başını kaldırmadan "sen nasıl anladın uyandığımı...?
Ve sen hiç uyamadın mı...?"dedi.

Yavuz, Fatma'nın çenesinden tutup kendine bakmasını sağladı.
Fatma, kıpkırmızı olmuştu. Yavuz'un yüzüne bakamamıştı.

Yavuz, derin bir nefes alıp "o güzel gözlerinle bana bakarmısın güzelim? Lütfen..."dedi.

Fatma, Yavuz'un tekrar çenesinden tutup kendine bakmasını sağlamasıyla yüzüne baktı ürkekçe.

Yavuz, gülümsüyordu. Fatma, içinde bulunduğu durumu kurtarmak için "sen hiç uyamadın mı?
Hemde böyle, kolun saatlerdir altımda kalmış. Hiç haraket bile etmemişsin gibi...Uyuyamadıysan keşke bana selendeydin.
Bende güya geceleri sana yoldaş olacaktım. Ama sanki günlerdir uyumamışım gibi uyumuşum.
Kusuruma bakma lütfen..."dedi.

"Kusur mu? Hem ne kusuru olabilir ki? Öyle hissetmen normal güzelim.
Malum her genç kızın korktuğu ve zorlandığı bir özel anı yaşadın.
Uykuya ihtiyacın vardı dinlenmek için elbette.
Ben çok az bir dalmışım. Sonrası yine aynı bildiğin gibi oldu..."

Fatma, üzgünce " ya demek yine aynı oldu? Daralmadın mı?
Yataktan da çıkamamışsın benim yüzümden galiba...?"

"Yok bugün daralmadım. Hatta yataktan hiç çıkmak istemiyorum bile.Uyuyamasam bile koynumda, kollarımda, yatağımda seninle yatmak hoşuma gitti.
Hem öyle güzel ve masum uyuyorsun ki insan kıyamıyor sana.

Sanki tek beden ve ruh olarak yattık seninle saatlerdir.
Hem niye daralayım ki ?
Koynumda fıstık gibi karım varken.
Seninle yatağın bu kadar huzurlu olacağını bilseydim,bu zamana kadar beklemez gelir seni bulurdum.

Hemde mahpustan ilk çıktığım zaman. Tam sekiz yıldır geceler bana zordu...Yataklar bana yabandı, soğuktu. Âdeta batıyordu. Ruhum sıkılıyor yatamıyordum.
Ama bugün senin tenin,senin kokun, senin bir kuş gibi atan minik kalbin ,o aldığın nefesini hissetmek ne güzel şeymiş...