Sabr-ı Sükût 2.Seri (Aşk-ı Muhal) TAMAMLANDI

Feryad

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Çaresizlik en zor şeydi kendini savunmasız hissettiğin anlar en zor anlardı...
İnsan ne yapacağını ne edeceğini şaşırıyordu.
Yüreği pırpır ederdi...İşte Fatma 'da aynı bu duyguları yaşıyordu
korkmuştu ,çaresizdi, savunmasızdı.
İlker yanında üç arkadaşıyla birlikte aracı ile Fatma'ya doğru geliyordu...

Biliyordu ki Fatma İlker'in niyeti iyi değildi." Büyük bir ihtimal sabah ki olanları duymuş.Benim söylediklerimi .İlker'in kulağına ulaştırmış evdekiler. Nasıl insanlar Allah'ım bunlar ?
Kimlerle yaşıyoruz biz? Kimlerle mücadele ettiriyorlar bizi...

Sen yardım et bana .Kimsesizlerin kimsesi sensin Allah'ım.
Bana bu düştüğüm durumdan bir kurtuluş yolu göster .
Tam üç yıldır bununla bu korkuyla yaşıyorum. Öncesini saymıyorum bile. Üç yıldır bu pisliğin korkusuyla yaşıyorum...

Zavallı anam perişan oldu, beni korumak için çırpınıyor .Korkusunu gözünden görebiliyorum. Beni ziyan ettirmekten korkuyor. Bende korkuyorum .Anneme ne kadar belli etmemeye çalışsam da .
Güçlü gözükmeye çalışsam da. Kalleşler evimizin içerisindeyken ben nasıl mücadele edeceğim Allah'ım?

Annem nasıl mücadele edecek ?Babam nasıl mücadele edecek? Yıllar önce erkek hali ile bile babama neler yaşatmışlar..."diyerek duvardan destek alarak ağlıyordu Fatma. Duaları arşa uzanıyordu. Gözyaşları sel olmuş akıyordu Fatma'nın.
Şu anda burada can vermek istiyordu.
O noktaya gelmişti artık.

"Allah'ım "diye bağırdı Fatma.Tabi ki Yavuz'da duyduklarıyla şaşkındı.

"Bekle dedi, gitti.
Ben beklemedim, o da gelmedi...
Ölüm gibi bir şey oldu,
Ama kimse ölmedi...
Demiş Özdemir Asaf.

Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni.
İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım;
Kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Demiş Oğuz Atalay'da.

Bekliyorum yıllardır bir kurtuluşta, bulamıyorum bir kurtuluş yolu da.
O kurtuluşa erişemedim daha.
Elbet beni sen çıkaracaksın feraha. Ama artık dayanamıyorum Rabbim...

🥀🥀"Lâ ilâhe illâ ente subhâneke innîkuntu minez zâlimîn"

"Senden başka hiçbir ilah yoktur. Seni eksikliklerden uzak tutarım. Ben gerçekten (nefsine) zulmedenlerden oldum"demişti hıçkıra hıçkıra Fatma artık içine sığmıyordu içi almıyordu bazı şeyleri.🥀🥀

Yavuz şaşkınca kıza bakıyordu sonra aracın içerisindeki dört gence baktı.
Ve Fatma'nın söylediklerini duyunca sanki kalbine hançer saplanmıştı.
Kız kardeşi Azra aklına gelmişti .
Böyle çaresiz olabileceğini düşünmüştü ve bütün sinirleri boşalmıştı adeta.

Fatma'nın da onlara korkuyla baktığını gördü tam oraya doğru gidip
dördünün de ağzını burnunu kırmak istemişti.
"Bariz belli burada bir şeylerin ters gittiği..."diyerek birkaç adım atmıştı ki; Arkadan annesi ve teyzesi
"Yavuz" diye bağırıyordu.

Yavuz seslerini duyunca dönüp baktı. Annesi,teyzesi ve babası geliyordu. Tabii ki bunların geldiğini Fatma ve arabadaki dört kişide görmüştü.
Yavuz bir annesi gile bir de Fatma'ya baktı.

Arabanın içerisinde şoför koltuğunda oturan genç Fatma'ya el işaret parmağını sallamıştı.
Sanki seninle görüşürüz imasıydı bu parmak sallama anlamıştı Yavuz.
Fatma'da hemen yönünü çevirmişti o gençten.