Sabr-ı Sükût 2.Seri (Aşk-ı Muhal) TAMAMLANDI

Yararlı Nur

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Garson gittikten sonra Furkan gülümseyerek Nur'a baktı.
Nur, başını önünden kaldıramazken, soluklanmak için derin bir nefes alıp yanında ki ablasına baktı.
Furkan, her hareketini bir bir izliyordu. Yılların acısını çıkartır gibi izliyordu hasret kaldığı sevdasını.

"Nur" dedi ve derince bir soluk alarak devam etti.
" İnsan değer verdiği şeylere gözüyle bakar, yüreğiyle taşır. Demiş Neşet Ertaş.
İşte bende aynen seni öyle taşıdım yıllardır yüreğimde.
İspanya'da bunca yıl boyunca yaşadım ama o günleri birde bana sor. Bazen kendi kendime ;
Git çık karşısına bağır itiraf et aşkını. Herkes duysun kimse yan gözle bile bakmaya cesaret edemesin diyordum..."dedi ve sustu duygulanarak.

Nur, kendisi de aynı şeyleri yaşadığı için gözleri dolu dolu baktı Furkan'a.
Furkan'ı da gözleri dolu dolu görünce kalbi sızladı.
Beş yıldır yaşadıkları tam tamına bir aşk ve hasret acısıydı.

" Ne engel oldu bize böyle? Ceren'in yaptıkları girdi aramıza. Kendisi mahpushanede olsa bile etkisi devam etti bizim aramızda. Furkan, önce O'nunla evli olduğu için yaklaşamamış. Doğrusu da buydu. Bende kabul etmezdim asla ve asla. Sonra da boşandığı için O'nu yargılayacağımı düşünmüş. Halbuki yıllardır gelseydi ben O'nu yargılamaz kabul ederdim..."dedi içinden.

Yavuz ve Fatma'da duygulanmıştı ikisinin haline.
Fatma ve Yavuz birbirlerine bakarak
" biz kalkalım en iyisi "diyerek kalkacakları vakit Nur panikle " hayır abla gitme yanımda dur" dedi.

Fatma, gülümseyerek " canım benim biraz yalnız konuşun daha iyi olur... Biz eniştenle hemen şu ileri ki masada oturacağız..." dedi.

Nur, eniştesine de yalvaran gözlerle bakarak " enişte lütfen burada oturun lütfen..."dedi.

Furkan , Nur'un çok heyecanlı olduğunu fark ettiği için " abi yenge lütfen oturun. Yoksa ben iki kelam edemeyeceğim. Nur, siz varken bile bu halde yalnız olsak daha da çekinecek. Hem herşeyi sizde biliyorsunuz zaten..."dedi.

Yavuz, derin bir nefes alıp gülümseyerek Nur'a baktı.
" Otur bakalım Nur, bizde burada oturalım madem..."dedi.

Nur, küçük bir kız çocuğu gibi gülümseyerek ve ablasının elini sım sıkı tutarak oturdu.

Hepsi Nur'un bu haline dayanamayarak gülüyordu yine.

Furkan, gülümseyerek " sanırım istediğin oldu Nur. O zaman bende konuşmama kaldığım yerden devam edebilirim..." dedi.

Nur, utangaç bir şekilde gülümseyerek ve başını önüne eğerek sesizce bekledi yine.

Yavuz, gülümseyerek kardeşine baktı " bu Nur'un konuşa bilirsin demesi sana aslanım. Baksana dinleme moduna geçti..." dedi.

Fatma, gülümseyerek " Yavuz, deme öyle. Ne yapsın utanıyor benim kız kardeşim. Kolay mı öyle bu işler? Belki bazısı için kolay olabilir ama bizim gibileri için zor bir durum..."dedi.

" Bilmez miyim Fatma'm. Nur' u böyle görünce yıllar önce seninle ilk buluşmamız aklıma geliyor..."

Furkan " sorun değil benim için. Nur, kendisini rahat hissetsin benim için önemli olan o. Nasıl olsa daha çok konuşacağız biz O'nunla birlikte..."dedi keyifle.

Nur'un, içi bir hoş olmuştu duyduğuyla.
Furkan " öyle değil mi Nur?"dedi ve daha fazla utandırmamak için konuşmasına devam etti.

" Dediğim gibi benim için senden uzakta olmak bir ızdıraptı Nur.
Benim için her gün bir diğer günün aynısıydı. Öylece sabah oluyor, akşam oluyordu. Geceye dalıyordum ve en zor anlarım oluyordu daima. Sen hep aklımda fikrimdeydin.